Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1990, Blaðsíða 5

RITSTJÓRNARGREIM
s
kortur á fiski hefur hækkað fisk-
verð í markaðslöndum okkar jafn vel
mun meira en nokkurþorði að búast við.
Þrátt fyrir það megum við ekki líta svo á
að takmarki sé náð, heldur eigum við
mikið ógert í markaðssetningu á fiski
bæði ferskum og ekki síðu í frosnum
fiski. Frysting er mjög góð aðferð til að
geyma ferskt hráefni til matargerðar í
langan tíma og það má ekki vanmeta.
Það er mjög fróðlegt að kynna sér
verð á fiski í þeim löndum sem leið liggur
um. T.d. var ég nýlega á ferð í Þýska-
landi og leit þá inn í fiskbúðir.
í verslunum í Nurnberg íSuðurÞýska-
landi var verð á einu kg aflúðu um 800-
900 kr. íslenskar og þverskornar sneið-
ar af Suður-Atlantshafsþorski, sem ein-
faldlega var kallaður þorskur þar,án
skýringa, en eríraun Haik frá Argentínu
eða Falklandseyjamiðum, var verðið
um 500 kr. kg. í báðum tilfellum var fisk-
urinn með roði og beinum. Lúðan var
fersk en Haik (þorskurinn) var frosinn.
Verð á ferskum karfa var svipað, eða
um 450- 500 kr/kg íslenskar.
Það er nokkuð Ijóst að við þurfum í
framtíðinni að komast lengra frá strönd-
inni og nær kaupendum, t.d. í Mið-
Evrópu, til þess að fækka milliliðunum
sem allt að fjórfalda verðið frá því við
seljum fiskinn í hafnarborgum viðkom-
andi landa.
Fiskur er í raun mjög dýr matvara er-
lendis og það hlýtur að vera talsvert
áhugavert fyrir okkur að fiskverð til neyt-
enda erlendis er jafnvel dýrara en gott
nautakjöt. Við verðum að fækka millilið-
um, bæði heima og erlendis, og vinna
öllum árum að því að stærri hluti þess
verðs, sem neytandinn borgar, falli okk-
urískaut. Jafnframt verðum við að gæta
forsjálni og varast að gera dreifikerfið of
þungt í vöfum og dýrt og ekki síður verð-
um við að passa að sprengja verðið ekki
svo hátt upp að það verði til samdráttar í
neyslunni.
Þannig mætti halda áfram að ná hærri
verðum og meiri arðsemi, en til þess að
þetta sé hægt að einhverju viti verða
fiskimennirnir, útgerðin og fyrirtækin
sjálf að komast í meiri bein tengsl við
markaðinn. Það verður hver að bjóða
sín gæði og geta staðið við það að þau
séu góð.
Sú þróun sem orðið hefurí frjálsu fisk-
verði hérá landi mun halda áfram. Menn
munu í auknum mæli selja gæði en ekki
magn. En þá þurfa þeir sem veiða fisk-
inn og vinna í landi að vita hvað neyt-
andinn vill. Hvernig vill neytandinn í Mið-
Evrópu hafa fisk. Á hvaða tíma og hvert
vill hann fá fiskinn. Sölustarfsemin á að
fara til fyrirtækjanna sjálfra. Heim í
landsfjórðunga og kauptún.
Það er miskilningur að ekki sé hægt
að selja fisk nema frá Fleykjavík.
Guðjón A.
Kristjánsson
forseti FFSÍ
Fiskverð
hér og
erlendis
VÍKINGUR 5