Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1990, Blaðsíða 45

mánuðum saman börðust þeir
gegn stormum og óveðri og
miðaði oft lítt áfram. En loks er
þeir komust á hinn langþráða
áfangastað var liðið hátt í ár frá
því lagt var að heiman.
Það hljóta að hafa verið mikil
viðbrigði að koma til hinnar
grænu og fögru Tahiti eftir
langa og þreytandi ferð. Þessi
gróðursæla og vinalega eyja,
aðlaðandi, og gestrisnir íbúarn-
ir gætu hafa minnt marga af
skipshöfninni á jarðneska
paradís. Pálmar og skraut-
blóm, langar sandstrendur,
lygn lón og kóralrif og glamp-
andi sólskin. Eyjan Tahiti er
stærsta eyjan í eyjaklasa sunn-
arlega á Kyrrahafi og gróflega
áætlað er hún miðja vegu á
milli Ástralíu og Suður-Amer-
iku.
Skömmu eftir komuna til
Tahiti lét Bligh kalla
saman höfðingja eyjar-
innar þar sem þeim var tilkynnt,
eftir að þeim höfðu verið færðar
gjafir sem tákn vináttu, að þeir
yrðu þess heiðurs aðnjótandi
að mega safna saman brauð-
aldintrjám fyrir hinn mikla kon-
ung í Englandi. Tjaldi var slegið
upp á ströndinni og á hverjum
degi komu innfæddir með tré
eða rætur, sem jafnharðan
voru sett í pott, kassa eða önn-
ur ílát. Eftir að safnast höfðu
þannig rúm þúsund tré eða
rætur var markinu náð. Reynd-
ar höfðu þeir dvalið nokkra
mánuði á þessari suðrænu
eyju. Þetta var snemma árs
1789 og áformað að sigla fyrir
Góðrarvonar-höfða og til Vest-
ur- Indía.
Þrettán dögum eftir að
þeir yfirgáfu Tahiti, eða
þann 28. apríl 1789,
hófst uppreisn á skipinu. Þá
voru þeirstaddirnálægt Tofuaí
Tonga- eyjaklasanum. Bligh
skipstjóri vartekinn höndum og
settur í skipsbátinn ásamt 18
öðrum sem flestir voru yfir-
menn og vildu fylgja honum.
Matarskammtur þeirra var
mjög naumur, eins og áður er
minnst á. Eitt hundrað og fimm-
tíu pund af brauði, tuttugu og
átta gallon af vatni, lítið eitt af
rommi og víni og quadrant og
áttaviti. Nokkrum kókoshnet-
um, dálitlu af svínakjöti og
nokkrum sveðjum var kastað til
þeirra. (1 gallon er rúml. 4,5 lítr-
ar) Sá staður sem næst var
þeim og öruggur til að lenda á
var eyjan Timor, sem var í 3500
sjómílna fjarlægð, undir stjórn
Hollendinga.
Þessi opni bátur, sen
var um 23 fet á lengd
með 19 manns innan
borðs virtist enga eða litl;
möguleika eiga til þess ac
haldast ofansjávar ef veður
versnaði, svo hlaðinn sem
hann var. Að mati Blighs var 8
vikna sigling til Timor og vistirn-
ar voru rétt nægjanlegar fyrir
tvær manneskjur. Skömmu eft-
ir að þeir yfirgáfu skipið gerði
ofsarok og þeir urðu að hamast
við að ausa er risastórar öld-
urnar þeyttu bátnum í gegnum
ólgandi sælöðrið. Þegar öld-
urnar lægði lét Bligh mennina
fá sinn fyrsta málsverð, sem
var nokkrir brauðmolar og te-
skeiðarfylli af rommi. Það var
skömmu síðar að þeir hittu á
eyju og gerðu tilraun til þess að
lenda en innfæddir réðust um-
svifalaust á þá. Og þegar þeir
reyndu að komast undan var
birgðavörður þeirra grýttur til
bana.
Eftir það þorðu þeir ekki
að lenda á neinni af
þeim eyjum sem þeir
fóru framhjá af ótta við að
verða fyrir árás óvinveittra
frumbyggja. Mikil regnskúr,
sem dembdist yfir þá, jók
vatnsforða þeirra um 34 gallon,
en þeir urðu holdvotir og voru
skjálfandi af kulda í nokkra sól-
arhringaáðurenfötin þornuðu.
Ástand mannanna var svo öm-
urlegt að Bligh sá sig tilneydd-
an að reyna að hressa upp á
sálarástand þeirra. Þeir fengu
örlítið romm, brauð og kókos-
hnetumjólk, en það virtist segja
lítið. Er dagar liðu fannst Bligh
hann vera of rausnarlegur með
matarskammtinn og taldi sig
þurfa að bæta úr því. Hann út-
bjó nokkurs konar vog úr kók-
oshnetuhýði (sinn helminginn
af kókoshnetu hvoru megin) og
notaði byssukúlu sem lóð.
Þannig skammtaði hann dag-
lega hverjum manni örlítið af
brauði. Á morgni tuttugasta og
annars dags voru mennirnir
hreinlega að sálast úr hungri.
VÍKINGUR 45