Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1990, Blaðsíða 89

finna gamalt svart/hvítt sjónvarp á standi, gler-
plötu sem hvílir á fjórum múrsteinum og notast
sem sófaborð og frístandandi lampa með skermi
úr hvítu kögri. Einn stór gluggi er á stofunni og
vísar hann út í bakgarð sem skartar nokkrum
aðframkomnum birkihríslum. í gluggakistunni
berst fyrir lífi sínu það sem virðist leifarnar af
jólarós frá í fyrra. Það snjóar fyrir utan, feit snjó-
korn falla silalega til jarðar. Það er blankalogn í
þessum bakgarði. Konan kemur aftur inn í stof-
una með kaffibakka. Hún hellir í bolla fyrir mig og
spyr hvort ég vilji mjólk eða sykur. Ég þigg mjólk-
ina og spyr hana aftur hvaða dagur sé í dag.
„Það er komin Þorláksmessa og allur jóla-
bömmerinn er framundan, “ svarar hún.
„Þorláksmessa?" hvísla ég vantrúaður. „Þor-
láksmessa, Jesús Kristur, síðast þegar ég vissi
var enn vika til jóla. “
„Það kemur mér ekki á óvart, þú lítur út fyrir aó^
vera einn af þessum útbrunnu sukkurum sem
stundum þvælast hingað inn til mín. Þeir vita
aldrei hvaða dagur er, né hvar þeir hafa verið
síðustu vikuna eða svo, “ segir hún.