Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1990, Blaðsíða 51

lceland Review og þá rann upp fyrir honum þaö
Ijós, aö gleymst hefði aö bjóða þessari fornu sigl-
ingaþjóö til hátíðarinnar. Erindi bréfsins var aö
bæta úr þessu.
Flestir
höfðu verið
til sjós
Siguröur haföi skjót viðbrögö. Hafði samband
við tvo menn, þá Viggó E. Maack, skipaverkfræð-
ing og yfirmann tæknideildar Eimskipafélags ís-
lands og Svein Sæmundsson, blaðafulltrúa Flug-
leiða. Er nú ekki að orðlengja það, að þessir
menn hittust og ákváðu áð fá fleiri til liðs. Reykja-
víkurborg og æskulýðsdeild borgarinnar, með þá
Markús Örn Antonsson og Hinrik Bjarnason,
bættust í hópinn. Ákveðið var að taka þátt í sigl-
ingunni, væri þess kostur. Menn voru sammála
um að vanan seglamann þyrfti í áhöfnina og Óla
Barðdal var boðið í slagtogið. Óli rak þá Segla-
gerðina Ægi og var enda þaulvanur sjómaður.
Brátt spurðist út hvað við værum að bardúsa og
nokkrir blaðamenn óskuðu eftir,, plássi" á skipinu.
Til þess að einfalda málið var ákveðið að Blaða-
mannafélagi (slands yrði boðið að ráða einn
mann og skyldi hann vera fulltrúi fjölmiðla. Kári
Jónasson, formaður félagsins, varð fyrir valinu og
reyndist hinn besti víkingur, en auk þess vel lið-
tækur sem „mótoristi" þegar Johnson vélin var
annars vegar. Skipið sem við áætluðum að sigla
á þjóðhátíðardegi Bandaríkjanna var upphaflega
gjöf frá Noregi. Tveim skipum þessarar gerðar
var siglt frá Norður-Noregi til Reykjavíkur. Áhafnir
voru að mestu norskar. Vitað var að einn íslend-
ingur hafði verið skipsmaður og var nú grennslast
fyrir um hann. Hann reyndistvera Kjartan Mogen-
sen, sem um þessar mundir bjó á ísafirði. Kjartani
var tjáð hvað til stæði og jafnframt boðið að slást í
hópinn. Þetta var auðsótt mál. Hann átti hins
vegar ekki heimangengt fyrr en á miðju sumri og
gat því ekki tekið þátt í undirbúningi og æfingum.
Okkur fannst þetta hábölvað. Kjartan var eini
maðurinn á landinu, sem vissi hvernig átt að sigla
skipinu. Viggó var frá öndverðu „skipper", enda
sá eini okkar sem hafði bréf upp á að mega
stjórna seglskútu. Flestir hinna höfðu verið til
sjós, kunnu að hnýta pelastikk og vissu hvað var
bakborði og stjórnborði.
Víkingaskip
með vél
Til þess að gera langa sögu stutta, þá eyddum
við flestum frístundum okkar síðari hluta vetrar og
vors 1976 við undirbúning siglingarinnar. Við
fengum sendar upplýsingar um siglinguna í New
York 4. júlí. Þar kom fram að sérhvert skip sem
þátt tók, yrði að geta haldið fimm sjómílna ferð,
enda þótt byr yrði enginn eða svo óhagstæður að
seglum yrði ekki við komið. Þetta kallaði á vél í
bátinn. f skyndi var útvegaður Johnson utan-
borðsmótor og þar sem okkur fannst ekki hæfa
að hafa vélina utanborðs, var brugðið á það ráð
að smíða kassa aftarlega í víkingaskipið og setja
vélina í hann. Síðan var sagað gat á botn skipsins
VÍKINGUR 51