Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.2006, Qupperneq 24

ef ekki hefði viljað svo heppilega til, að
stefni hennar var stórlega laskað eftir
fyrri ákeyrsluna, og svo kom höggið að
þessu sinni örlítið framar á Tý en áður,
þar sem skrokkur hans var dálítið sterk-
ari. En svo mikið var höggið, að heita
mátti að varðskipið legðist alveg eins
mikið á hliðina og í fyrra skiptið.
Af okkur, varðskipsmönnum, er það
annars að segja, að fyrir okkur var ekkert
annað að gera en að halda til hafnar og
sleikja sár okkar, þar sem skipið var stór-
skemmt. Hitt var meiri furða, að ekki
skyldi neinn af skipshöfninni deyja eða
slasast i þessari fautalegu morðtilraun.
Því að auðvitað var þetta ekkert annað en
gróf tilraun til manndrápa, þegar stærðar
herskip reynir hvað eftir annað að sökkva
margfalt minna skipi. Enda þótt um
milliríkjadeilu væri að ræða. Mér er alveg
sama. Þessi framkoma var á allan hátt
óverjandi. Auðvitað vorum við allir nógu
sjóvanir til þess að átta okkur á því, hví-
lík stórhætta var hér á ferðinni. Við viss-
um vel, að það var verið reyna að drepa
okkur. Þessi reynsla fékk líka talsvert á
okkur, ekki sízt eftir á, þegar slaknaði á
spennunni. En við fórum nú samt út
aftur, eins og ekkert hefði í skorizt, strax
og búið var að gera við skipið!
-Urðu ekki kærur og eftirmál eftir
svona atburði?
-Það voru víst oft einhverjar kærur í gangi,
en maður frétti svo sem minnst af því. En
ég man að okkur þótti stundum leiðinlegt, ef
við vorum settir í “klippibann” - að mega
ekki klippa, þegar okkur fannst ástæða
til þess. Nú, það voru þá sjálfsagt ein-
hverjar samningaumleitanir á döfinni og
báðum hlutaðeigendum gert að halda að
sér höndum á meðan. Því að vitanlega
var upphaf og endir allra okkar mála á
æðstu stöðum, - í Stjórnarráði íslands.
-Nú hefur þú helgað Landhelgisgæzlu
íslands krafta þina og verið á varðskipum
í hart nær áratug, sem er óneitanlega
umtalsverður hluti af starfsævi manns.
Finnst þér að þessum tírna hafi verið vel
varið, eða hefðir þú heldur viljað nota
hann til einhvers annars, til dæmis að
draga fisk úr sjó?
-Ég sagði áðan, að þorskastríðið væri
tírni, sem ég hefði ekki viljað missa af. Ég
sný ekki aftur með þá yfirlýsingu.
Samslarfið við þessa góðu félaga, þar sem
allir hjálpuðust að og stóðu saman eins ,
og einn maður, hvort sem vel gekk eða
illa, og þá bezt. þegar mest þurfti með.
Undur lífsins. Að finna, hversu óend-
anlega dýrmætt lífið er, þegar maður
hefur fyrir örskammri stund staðið í þeim
sporum, að ekkert virtist framundan
nema opinn dauðinn.
Nei, af þessari reynslu hefði ég ekki
viljað missa.
i
24 - Sjómannablaðið Vfkingur