Náttúrufræðingurinn - 1961, Side 24

18
NÁTT Ú RUFRÆÐIN GURIN N
un elnisins vegur nákvæmlega á móti útþenslu heimsins, og þann-
ig fæst jafnvægisástand.
Það er sameiginlegt við báðar þessar kenningar, að þær krefjast
þess, að jafnmikið efni og andefni hafi myndazt, ef andefni er á
annað borð til. Frumkjarninn lilýtur að hafa innihaldið jat'nmikið
af hvoru þessara efna um sig (fyrri kenningin). Ef efni er aftur
á móti sífellt að myndast, hlýtur að myndast ein andögn á móti
hverri ögn (síðari kenningin).
Til þess að atóm og andatóm geti rnyndað stjörnur og vetrar-
brautir, verða atómin á einhvern hátt að skiljast frá andatómunum,
annars eyða þau hvert öðru. Eina luigsanlega leiðin til þess, að það
geti orðið, virðist vera sú, að til sé þyngdarkraftur, sem verkar
fráhrindandi rnilli atóma og andatóma — andþyngdarkraftur — í
mótsetningu við þyngdarkraftinn, sem verkar milli atóma venju-
legs efnis og leitast við að draga þau saman. Á þessu hafa allar
hugmyndir um andefni strandað. Með því að viðurkenna and-
þyngdarkraft væri grundvöllur almennu afstæðiskenningarinnar
rofinn. Afstæðiskenningin hefur hins vegar reynzt svo traust, að
meiri og sterkari rök þarf til, að við henni sé liróflað.
Bandaríski eðlisfræðingurinn Maurice Goldhaber, sem starfar
við Brookhaven National Laboratory á Long Island, hefur nýlega
látið þá hugmynd í ljós, að til séu tveir heimar, annar úr efni, en
hinn úr andefni. Hann hugsar sér, að heimurinn hafi orðið til
tir einum kjarna, sem hann kallar universónu. Þessi kjarni skiptist
strax í tvo kjarna, kosmónu og andkosmónu, sem — á einhvern
óskilgreindan hátt — þeyttust í sundur með mikilli orku. Síðan
sprakk kosmónan og varð að þeim heimi (kosmos), sem við þekkj-
um, en andkosmónan varð að andheimi (anti-kosmos), sem okkur er
um megn að skyggnast í. Goldhaber brýtur síðan heilann um, hvort
eitthvað af andefni úr andheiminum hafi getað komizt inn í okkar
heim. Ef svo er, gæti það ef til vill skýrt útvarpsöldurnar, sem sum-
ar vetrarbrautir og loftský senda frá sér og áður er að vikið.
Eitt atriði gerir vísindamönnum auðveldara að sætta sig við
hugmyndina urn tilveru andheims. Það er, að nýlega hefur verið
uppgötvað, að hlaðnar agnir, sent myndast við sérstaka tegund kjarn-
breytinga (weak interactions), leitast við að snúast til vinstri handar
um stefnu brautar þeirrar, sem þær fara eftir. í því tilfelli er því
eins og náttúran sé örvlient. Hins vegar hefur verið sýnt fram á