Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 2000, Síða 47

Náttúrufræðingurinn - 2000, Síða 47
Lyne.) sem ungar eru í honum, og loks eru kvendýr sumra pokadýra poka- laus, til dæmis poka- snjáldrurnar og ýmsar posur í S-Ameríku og maurapokinn í Ástralíu. Pokadýr hafa frum- stæðari heila en fylgjudýr; til dærnis vantar sem l'yrr segir í hann hvelatengsl og heilinn er allur rýrari, stundum um helmingi léttari en í jafnstóru fylgjudýri. Þessa sjást merki í hegðun pokadýra: Þau gefa til dæmis frá sér rnjög fábreytileg hljóð, og hjarðdýr, svo sem ýmsar kengúrur, virðast ekki lúta stjórn neins forystudýrs. Raunar finnast vart merki félags- hegðunar hjá poka- dýrum, jregar undan eru skilin samskipti karl- og kvendýra um fengitíma. Pokadýr eru afar breytileg að stærð og lögun. Algengt er að afturlimir séu lengri en framlimir. Pokamýs af tegundinni Planigale ingrami verða ekki nema um 10 cm langar - af því er rófan nærri helmingur - og vega aðeins 5 grömm. Aftur á móti verða uppréttar rauð- og grákengúrur nærri tveir metrar á hæð, þriggja rnetra langar frá trýni aftur á rófubrodd og allt að 90 kg. Sum útdauð pokadýr voru enn stærri. Pokafíll, Diprotodon optatum, var að vísu hvorki jafnstór og fíll né líkur honum að líkamsgerð en samt vænsta skepna, á stærð við nashyrning eða um 4 m að lengd og 3 m á herðakamb. Höfuðið eitt var nærri eins metra langt. Pokafíllinn, sem var grasbítur, lifði á meginlandi Ástralíu seint á jökultíma og fram á nútíma. Afleifum íjarðlögum ráða menn að hann hafi enn lifað þegar frum- byggjar álfunnar námu þar land. Upprun! Elstu steingervingar, sem með vissu eru af pokadýrum, eru frá Norður-Ameríku, meira en 100 milljón ára, frá krít, síðasta tímabili miðlífsaldar. Þá voru Ameríka, Antarktíka og Ástralía hlutar sama meginlands. Sumir telja að pokadýrin séu upprunnin í N-Ameríku og hafi ferðast þaðan yfir S-Ameríku og Antarktíku til Ástralíu. Aðrir hallast að því að fyrstu pokadýrin hafi þróast í Ástralíu og þaðan hafi leiðin legið í hina áttina, til Ameríku. Löngum var talið að pokadýrin hefðu í aldanna rás látið í minni pokann fyrir fylgju- dýrum í Evrópu og N-Ameríku en haldið sínu í S-Ameríku og Eyjaálfu. En sennilega hafa- pokadýrin aldrei verið til muna 45
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.