Náttúrufræðingurinn - 1987, Blaðsíða 39

1. mynd. Kort af Öræfum.
vestan í fjallshlíðinni nokkru neðan
við hábrúnina, og minni skaflar á
nokkrum stöðum öðrum. í stærstu vik-
urfönnina hefur grafist skorningur um
4-5 m djúpur, og sést því núverandi
samsetning vikursins vel, mest smá-
gerður og frekar frauðkenndur, að
vísu líka stórgerður hér og þar. En
sums staðar finnast þar í vikursköflum
mun stærri stykki, um 30—50 cm. Eru
þau yfirleitt allmjög frauðkennd. (En
miklu er meiri vikur og talsvert af
honum mun stórgerðari vestar í fjöll-
um, eins og í Bleikafjalli og Sléttu-
björgum, einnig æðimikill á Hofsfjalli.
Mikið af þeim vikri er frauðkenndur
mjög. En mun ekki geta orkað tvímæl-
is að allur þessi ljósi vikur í fjöllum sé
frá gosinu 1362, eða gæti ekki sumt af
honum verið frá gosi fyrir land-
námsöld?)
STÓRUGRJÓT
Innan um Hóláraura austantil og
austan við Hólá sem er vestan Kvíár-
jökuls er mikið af stórgrýti og björg-
um, enda þarna kallað Stórugrjót, og
munu björgin sjást nærfellt út undir
lónið við fjöruna, og jafnvel stærst
utarlega. Sums staðar uppi í aurum
þar sem stórgrýtið var mjög þétt á
köflum, mun hafa virst móta fyrir dá-
lítið aflöngum grjótröstum. En mjög
hefur Hólá og önnur á minni sem nú er
horfin, borið þarna fram aur um
Stórugrjót, og ber því mun minna á
stórum björgum hin síðari ár en t. d.
133