Náttúrufræðingurinn - 1988, Síða 18

mikilli fannkomu. Við héldum kyrru
fyrir en boruðum 8,5 metra djúpa
holu í jökulinn, en fundum ekki ösku-
lagið frá 1934.
Þegar veðrið reyndist hið sama dag-
inn eftir, þann 28. apríl, varð það að
ráði, að Helgi Pálsson færi til byggða
með hestana og með honum þrír
menn aðrir með Miillerssleða, en það
er sleði af Nansensgerð sem við
keyptum í Reykjavík í sportvöruversl-
un, sem norskur maður Muller að
nafni, rak. Þeir höfðu með sér tjald,
svefnpoka og nesti til ferðarinnar.
Við vorum þá fimm eftir: Nilaus,
Jóhannes og ég ásamt aðstoðarmönn-
um okkar, Jóni og Þórarni frá Selja-
landi við Hverfisfljót.
Við vorum með tvö tjöld, stórt og
lítið. í stærra tjaldinu sváfu Nilaus,
Jón og ég, en Jóhannes og Þórarinn í
hinu minna. Matseld og máltíðir fóru
fram í stóra tjaldinu. Við höfðum eftir
tvo Nansenssleða, til að flytja á far-
angur.
Við lágum þarna veðurtepptir í
stórhríð í fjóra daga, en á fimmta
degi, 3. maí, stytti upp stundarkorn,
og þá grófum við stærra tjaldið upp og
reistum það að nýju ofan á fannbreið-
unni.
Aðfaranótt 4. maí barðist tjaldið
svo til, að við urðum að standa uppi
og styðja við tjalddúkinn, svo að hann
rifnaði ekki í veðurofsanum.
Hinn 5. maí var krapahríð, því næst
haglél og síðast rigning. Þá grófum við
einnig litla tjaldið upp og reistum það
að nýju ofan á nýsnævinu. Þá hafði
alls fallið tveggja metra djúpur snjór
frá því við tjölduðum fyrst.
Daginn eftir, 6. maí, var enn storm-
ur en birti til í norðri. Við fluttum far-
angur okkar áleiðis í þremur áföngum
og hlóðum honum í birgðastöð, en
sátum næsta dag veðurtepptir í
vonskuhríð.
Að morgni hins 8. maí var vindur
hægari en nokkur fannkoma. Þann
dag komumst við 10 km áleiðis og
tjölduðum á lágum hæðarhrygg vestur
af Þórðarhyrnu. Morguninn eftir var
stytt upp en skafrenningur. Við fórum
og sóttum tvö þung sleðahlöss af far-
angri en skildum tvo matarkassa eftir
og merktum staðinn með langri bam-
busstöng. Héldum síðan áfram með
birgðasleðann til kl. 10 um kvöldið, en
snerum þá aftur til tjaldanna í stinn-
ingskalda og skafrenningi.
Hinn 10. maí var aftur hríð og við
veðurtepptir. Daginn eftir var logn og
þoka. Eftir nokkurra klukkustunda
strit gáfumst við upp á að ná til
birgðastöðvarinnar og tjölduðum. Jó-
hannes og Þórarinn vildu þó ekki gefa
hana alveg upp á bátinn, en þeir sneru
aftur í tjaldstað eftir um hálfrar stund-
ar ferð, og áttu fullt í fangi með að
rekja slóð sína til baka að tjaldinu.
Skömmu eftir komu þeirra tók að
hvessa, og næstu tvo daga var látlaus
stórhríð og við veðurtepptir.
Á krossmessudaginn, 14. maí, birti
lítilsháttar, en brátt tók að blása úr
suðvestri, og varð þá svo lítið skyggni,
að okkur heppnaðist ekki að finna
birgðastöðina, sem þó var aðeins í
fárra kflómetra fjarlægð. En kl. 3 að-
faranótt hins 15. maí birti, svo að Jó-
hannes og Þórarinn hugðust ná
birgðastaflanum. Þeim heppnaðist
það enda þótt hann væri fenntur í kaf,
en snjónum hafði svifað svo frá hon-
um, að þeir komu auga á hann. Hlóðu
þeir nú birgðakössunum á ný ofan á
fannbreiðuna og merktu rækilega með
stöngum, en tóku með sér það sem
okkur vantaði sárast í tjaldstað. Við
grófum því næst litla tjaldið upp og
færðum það ofan á nýsnævið, og var
það nú 1,5 m hærra en þegar það var
reist. Að því búnu gerðum við stóra
tjaldinu sömu skil. Meðan á upp-
136