Náttúrufræðingurinn - 1934, Qupperneq 24

134
NÁTTÚRUFR.
á síðari árum, að hún er farin að dafna vel. Af öðrum trjám eða
runnum má nefna blæösp, sem var 2,3 m. á hæð, og litla greni-
plöntu (Abies balsamea?), sem við nefnum ekki vegna hæðarinn-
ar, sem var 50 cm. heldur vegna þess, að hún mun vera einstök
í sinni röð
Frá Hólum fórum við næsta dag fram að Hákarlatorfu og
þaðan upp að „Sankti Pétri“, en svo nefnist varðan, þar sem
Vatnahjallavegur byrjar. Þann dag fórum við aðeins að Eystri
Pollum. Þeir eru að mörgu leyti merkileg og einkennileg myndun.
Eru þeir í allt að 700 m. hæð, svo mikið vetrarríki hlýtur að vera
þar, enda snjóaði þar að morgni þ. 5. ágúst. Pollarnir liggja í
hvilft, sem hallar lítið eitt til suðurs og vesturs ofan að Jökulsá
eystri. Á milli trjánna og vatnanna eru holt, sund og mýrarflák-
ar, sem eru vaxin ýmsum háfjallagróðri og harðgjörðum starar-
og seftegundum. Hestum okkar leist illa á hagana og var mikið
óyndi í þeim. Litu þeir lítt við gróðrinum og kom það sér illa, því
að löng og hagalaus leið var fyrir höndum.
Jarðvegur þarna er mjög sendinn og af ýmsu leyti sérkenni-
legur. Finnst okkur ekki ósennilegt, að klaki sé í jörð árið um
kring, þótt við yrðum hans ekki varir, er við grófum rúman meter
niður. Hin mikla mergð smávatna á sendinni jörð, bendir í þá átt.
Úr Eystri Pollum fórum við yfir Jökulsá eystri og svo sem
leið liggur til Hveravalla. Riðum við allan þann dag eftir gróður-
lausum melöldum. Sú eina blómjurt, sem sást á stöku stað, var
geldingahnappur, en í smálægðum við jökulsprænurnar var dá-
lítið af gráviði og smjörlaufi. Við Hveravelli voru sæmilegir hagar
handa hestunum, sem ekki höfðu fengið stingandi strá allan dag-
inn. Frá Hveravöllum fórum við suður Kjöl og svo niður í byggð,
sem leið liggur.
I Laugardal höfðum við svolitla viðdvöl undir Efstadalsfjalli,
þar sem við tókum jarðvegssýnishorn. Þaðan fórum við niður á
Þingvöll og þaðan yfir Uxahryggi niður í Lundarreykjadal. Skil-
uðum við hestunum að Hesti í Borgarfirði, og úr Borgarnesi
fórum við sjóleiðis til Reykjavíkur.
II.
Sá, sem fyrst tók eftir því, hve jarðvegur íslands var frá-
brugðinn jarðvegi annara Norðurlanda, mun hafa verið pró-
fessor C. V. Prytz, sem ferðaðist um ísland árið 1903. Ferð hans
var heitið til þess að athuga skilyrði og möguleika skógræktar á ís-
landi, og um það hefir hann skrifað ágæta grein í tímarit sitt