Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 71

NÁTTÚRUFR.
181
vatnið og þar sátu þær í þetta sinn. Eg kastaði tölu á veiðibjöll-
urnar gegnum kíkinn, og voru þær um 280.
Marg oft hafði eg séð veiðibjöllurnar fljúga upp, og höfðu
þær þá vanalega svo að segja strax sezt aftur eða flogið burt. En
í þetta sinn hafði eg tekið á mig töluverðan krók, þó heitt væri
í veðri, til þess að fæla ekki upp fuglana, og lá nú á bakinu og
horfði upp í himininn, en á honum var ekki eitt einasta ský.
Heyrði eg þá á kvaki veiðibjallnanna, að einhver styggð hafði
komið að þeim, og að þær voru flognar upp, en gaf því ekki
frekar gaum.
Á kvakinu, sem hélt áfram, heyrði eg, að þær settust ekki
aftur, og brátt voru þær komnar svo hátt, að eg sá þær, án þess
að hreyfa mig, þar sem eg lá á bakinu uppi á fellinu.
Hvað voru veiðibjöllurnar að gera? Þær flugu fram og aftur,
hver fyrir sig, og án þess hópurinn færðist nokkuð úr stað. Hver
var meiningin með þessu háttalagi?
Meðan eg lá þarna og undraðist yfir þessu, heyrði eg til
hrafna, sem voru að ráðgast, og sá síðan þrjá þeirra koma fljúg-
andi. Þeir voru auðsjáanlega eins og eg, forvitnir að vita, hvað
þarna væri á ferðinni, því þeir breyttu stefnu í áttina til veiði-
bjallanna, hækkuðu flugið, og voru von bráðar farnir að fljúga
innan um þær.
Veiðibjölluhópurinn hafði nú færst lítið eitt til suðurs, svo eg
þurfti að horfa í sólina, til þess að sjá hann, og var kominn svo
hátt, að eg man ekki til, að eg hafi nokkru sinni séð fugla fljúga
svo hátt. —
Eg heyrði nú hundgá, og sá mann og hund í hlíðinni hinum
megin við vatnið; þóttist eg þá sjá, hvað fælt hafði veiðibjöllurnar
upp. En meðan athygli minni var beint að manninum og hund-
inum, hurfu veiðibjöllurnar mér.
Alveg óvænt fékk eg skýringu á þessu háttaiagi veiðibjalln-
anna síðla sama dags. Eg var þá að halda heim á leið og var að
koma sunnan úr hraununum. En er eg nálgaðist áðurnefnt fell,
heyri eg veiðibjöllurnar, sem þangað höfðu þá verið komnar aftur,
byrja að kvaka, og sé þær fljúga upp frá vatninu. Það var fólk
í berjaleit, sem þarna var komið, sem hafði komið styggð að þeim.
Eg hélt nú í fyrstu, að sagan frá því um morguninn ætlaði
að endurtaka sig, því veiðibjöllurnar flugu fram og aftur eins og
þær gerðu þá. En eftir nokkra stund tóku 10 til 20 sig út úr,
og flugu beint til vesturs. Þegar þær voru komnar 2—300 stikur
frá hópnum, flaug annar smáhópur á eftir þeim, og síðan þriðji