Náttúrufræðingurinn - 1946, Blaðsíða 9

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
3
staðurinn, þar sem
þorskurinn hafði
sýnt sig nokkurn
veginn reglulega,
sumar eftir sumar.
Árum saman var
aflinn mjög tregur,
en síðar byrjaði
þorskur að ganga í
stórum stíl. Hans
varð fyrst. verulega
vart í suðlægari
héruðunum, Julia-
nehaab og Frede-
rikshaab, árið 1917,
árið 1919 var liann
kominn til Godt-
liaab, og eftir 1922
var einnig talsvert
um þorsk í Sukker-
toppenhéraðinu. —
1928 náðu þorsk-
göngurnar alla leið
til Egedemindehér-
aðs, og 1931 var
þorskur kominn
alla leið norður að Umanakfirði.
Fyrstu veiðistöðvarnar, sem reknar höfðu verið meðan lítið var
urn afla, þar sem danskir fiskimenn kenndu Grænlendingum aðferð-
irnar, urðu að mjög miklu liði þegar frarn í sótti, vegna þeirrar
reynslu, sem fengizt hafð’i, og gerðu kleift að hagnýta auðæfin, strax
og þau bar að garði. Verin spruttu nú upp hingað og þangað eins
og gorkúlur á túni. Fyrst við þorpin, en síðar á öðrum stöðum, þar
sem mannabústaðir voru í nánd. Þannig voru veiðistöðvarnar orðnar
125 að tölu árið 1939.
Fyrsta árið, sem þorskur fór að ganga í verulegum stíl, var 1926.
Fram að þeim tíma hafði veiðin aukizt mjög hægt, en nú skipti fljót-
lega um. Fiskurinn var frekar smár, aðeins 50—60 crn á lengd og
1—2 kg að þyngd, en ,af honum var mjög mikil mergð, og var nærri
því sama hvar færi var rennt í sjóinn, alls staðar var þessi fiskur
kominn á öngulinn.
Grænlenzkur fiskimaður.