Náttúrufræðingurinn - 1946, Blaðsíða 18

12
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
unum, eða af því að mikið var af smáfiski í veiðinni, sem ekki var
verzlunarhæfur. Þessum úrgangi var oft fleygt í fjöruna og látinn
rotna þar niður til einskis. Einungis lítill hluti lians var hertur til
vetrarneyzlu, en þá var ekki gætt nægilegs hreinlætis, og hirðingin
var svo slæm, að tæplega gat orðið um mannamat að ræða. Fyrir
styrjiildina vann Grænlandsstjórn að því að koma á endurbótum í
þessum efnum. Voru þá reistir hjallar og grindur, til þess að þurrka
fiskinn. Yfirvöldin í Grænlandi sjálfu gerðu sér einnig far um að
bæta úr þessum vanda, og á styrjaldarárunum hefur verið þurrkað
mikið af 1. flokks fiski til neyzlu í landinu sjálfu. Það sýndi sig og,
að loftslagið, senr er þurrt og svalt, er sérstaklega vel fallið til fisk-
verkunar.
Nú er eftir að svara þeirri spurningu, hvernig það nrátti verða, að
allt í einu birtist svona mikið af þorski á Grænlandsmiðum. Á þessi
þorskur þar lreima? Hryggnir hann þar? Verður áframhald á þessunr
veiðum eða er hætta á því, að þroskurinn lrverfi þaðan aftur til ann-
arra hafa? Þær fiskirannsóknir, sem stundaðar hafa verið við Vestur-
Grænland síðan 1924, hafa valið sér það viðfangsefni að svara þess-
um spurningum, með því að rannsaka til hlítar lifnaðarhætti þorsks-
ins á ýmsu aldursstigi, líkt og nú er gert í öðrum fiskveiðilöndum.
Fiskurinn saltaður.