Náttúrufræðingurinn - 1946, Blaðsíða 23

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
17
meðan fiskurinn er
yngstur, en svo dreg-
ur smátt og smátt úr
honum, og gamlir
þorskar vaxa ákaflega
hægt.
Fiskirannsóknirnar
liafa leitt nrargt í ljós
viðvíkjandi göngurn
þorsksins, hrygningu
hans og fleiri atrið-
um, enda þótt hér
endist ekki rúm til að
gera grein fyrir því.
Það er ætlunin að
halda rannsóknunum
áfram eftir stríðið í
ennþá stærri mæli en
fyrr, og verður sér-
stakt fiskirannsóknar-
skip notað til þess.
Eins og að framan
er getið, liafa þorsk-
veiðarnar verið tii
mikillar blessunar fyr-
ir Grænlendinga und-
anfarin ár. Nú á styrj-
aldarárunum liafa þær Iiaft meira gildi en nokkru sinni fyrr. Þó má
ekki loka augunum fyrir jrví, að hætta getur verið í því fólgin, að
láta þennan atvinnnveg vaxa of mikið, þegar tillit er tekið lil jress,
ltvað þorskveiðar ihata verið stopular fyrr á tímum. Ef þorsksstofninn
skyldi nú skyndilega hverfa aftur af miðunum, þá væri að ræða um
óskaplegt áfali fyrir allt landið. Þess vegna verður að keppa að því
marki að leita fyrir sér um fleiri atvinnuvegi, sem gætu komið í
staðinn fyrir þorskveiðarnar, ef þær skyldu bregðast. Selveiðarnar
ihafa vafalaust lifað sitt fegursta, en það væri sjálfsagt liægt að auka
hákarlaveiðar og rækjuveiðar til mikilla muna. Að vísu hafa há-
karlaveiðar verið stundaðar um langan aldur, en þó eru ekki mörg
ár síðan fyrst var farið að nota nútíma hákarlalóðir, og eingöngu í
smáum stíl, þar sem vantað hefur vélbáta af réttri stærð. Ur jtessu er
nú verið að reyna að bæta við Holstensborg, með sæmilegum árangri.
2
Grænlenzkur fiskimaður.