Náttúrufræðingurinn - 1946, Side 13

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
7
Árið 1930 náði afli
Grænlendinga hámarki
sínu og var þá yfir 8
þúsund smálestir. Síðan
minnkaði hann nokkuð
og var meðalveiðin á
árunum rétt fyrir st yrj-
öldina vanalega 6 til 7
þús. smálestir. Á stríðs-
árunum jókst aflinn á
ný, og kann það að vera
að nokkru leyti því að
þakka, að lagt hefur
verið kapp á að auka
veiðarnar. Fiskmagnið
hefur alltaf verið mik-
ið, jafnvel þó það hafi
aldrei verið annað eins
og á árunum 1926—31,
en þá var það alveg ó-
vanalegt. Ég man alveg
sérstaklega eftir einu
atviki frá því tímabili.
Það var dag einn í á-
gúst 1931. Við vorum
að veiða á skipi mínu á miði, sem heitir Litla Lúðugrunn (Lille Hel-
lefiske-Banke) fyrir utan Kanganisit. Veðrið var kyrrt, sólin skein í
heiði og hafflöturinn var spegilsléttur. Þennan dag, allt frá því
snemrna um morguninn, þangað til seint. um daginn, var ég sjónar-
vottur að stórkostlegri þorskgöngu. Nokkuð af þorskinum synti al-
veg uppi í yfirborði, þannig að við og við sá á bakuggana upp úr
sjónum. Frá þakinu á stýrishúsinu sáust uggar upp úr sjónum allt í
kringum skipið, eins langt og séð varð nreð góðum sjónauka. Öll
þessi geysistóra torfa var á hreyfingu til norðurs. Það var vandalaust
fyrir okkur að veiða tvo þorska í hvert skipti, sem við köstuðum
færi. Óðara en önglarnir voru komnir niður í sjóinn méð beitunni,
stóðu þeir í fiski, og þurfti ekki nema rétt að kippa þorskinum inn
fyrir borðstokkinn. Það var ekki mikill vandi að sjá, hvað það var,
sem dró þorskinn norður eftir, hann var að elta sandsíli, sem vall
upp úr lionum hálflifandi, um leið og hann kom inn á þilfarið.
Þarna voru líka á ferðinni stórir hópar af ritu, sem Grænlendingar
Vænn fiskur. Vegur 25 kg og er 15 vetra.