Náttúrufræðingurinn - 1946, Blaðsíða 43

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
37
nýjar fylkingár í l jós úr suðri, en aðrar hurfu til norðurs. Fjöldi
þeirra virtist takmarkalaus. Að þræðirnir sáust svo greinilega, svíf-
andi í loftinu, komi til af því, hve vel þá bar af við skuggalega
lilíðina, þar eð þeir svifu innan takmarka sólarljóssins, milli mín og
hlíðarinnar. Hvarvetna annars staðar í loftinu fór að sjálfsögðu fram
sams konar köngulóaflug, þótt ég sæi það ekki. — Það leyndi sér nú
eigi, að golan var hekjur í minna lagi, því að mikill fjöldi þessara
þráða náðu sér eigi verulega til flugs, en svifu til jarðar á ný. Úr
þeirra flokki voru einmitt þræðirnir, sem yfir bæinn dreifðust, sem
og köngulærnar, er þráðunum fylgdu. — Allt til kvölds hélt þessum
flutningum áfram, og sáust þess engin merki, að fjöldi þráðanna,
sem um loftið svifu, færi þverrandi. En eftir að sólarljóssins hætti að
njóta við, var eigi unnt að fylgjast lengur með þessu.
JÞótt ég hefði oft séð vetrarkvíðaþræði, og vissi gjörla hvernig á
þeim stendur, hafði mér þó eigi auðnast fyrr, að sjá köngulóaflugið
á neinn sambærilegan hátt við þetta. Og mér hafði heldur ekki kom-
ið til hugar, að hér gæti verið um svo stórfellda flutninga í lofti að
ræða, sem ég nú hafði verið sjónarvottur að.
Helgastöðura, 6. raarz 1946.
Þrastarhjónin
Snemma um vorið 1944 lét ég búa til hreiðurkassa, sem ég festi
upp á snúrustólpann í garðinum mínum. Aldrei sá ég fugl fara í
kassann þetta vor. í vetur tók ég hann niður af stólpanum, tók ann-
an gaflinn og hálfa hliðina aðra úr lionum og festi hann síðan á
staurinn aftur.
Nú í vor, 1. maí, um morguninn kl. 6.30, sá ég þrastarhjón í óða
önn að bera sinustrá í kassann. Nú sá ég, að hreiðurkassinn var við
þrastarins hæfi. í rúman klukkutíma horfði ég á þessa ferðalúnu
vini bera stráin í kassann. Síðan flugu þau burt og komu ekki meir
þann daginn. í fulla fjóra daga tóku þrastarhjónin til við hreiður-
gerðina, en þó aðeins á þessum tíma, frá kl. 6—7.30 á morgnana.
Karlfuglinn vann að hreiðurgerðinni aðeins fyrstu dagana tvo, eftir
það flaug hann á veg með kvenfuglinum og síðan til baka aftur og
sat í tré rétt hjá snúrustaurnum.
Frá því að þau fóru á morgnana sáust þau ekki, en heyrðist aftur
þrastarkvak frá trjánum í kring. Seinna sá ég, að þau sátu langt