Náttúrufræðingurinn - 1950, Blaðsíða 27

6EYSIR ÖG STROKKUR
Í6ð

' r/tsj^n O, . Jf'jS
^ <vt<^ /rr/,A. tsoseLS
n*/duA tSet&L+'j /laJ~ -TCetAtetAAte-r ■OC*J í ____________________________ .
/se-tsr <2V o^r^e-tee j/tt/'S'S '-V'/^t^oteS /cy/Jv tíýtjJ/ OjJ-ec^
r t?/' y<jz^tet-oc^s ■ re-ct Jfet^Ut
■-V^tetetS?
rxS.sf/Oct-t+n/
r~"™> & / ,J, ,/ A ,
f/f 4rt*^7 VL, j /fsLe/ sseszAs-S, /VcSÉSt+m
! “/ Á^tet-7 /£g/Ct*-f /er
If-StStrS rir~rty ofJUteJit :e/ /
f /, y /&,<**-< ý<^UyKMcf£^vyrt / / ' • * -
0^t^AStSy+? 6 /úJ/ýyi 4'tets*'/ j
eju £UiJitJlýt3: as
e/ oy. esrtJ/CeJ/1 /Cý^S <y+/~r-
/Cj Jövs /°~S *<*,// a <t^-ccccc '•*-* />///
Þessi hugmynd sýnist nú vel geta átt við Geysi og Strokk, og þá
líka við aðra hveri. Það er eitt, sem alreynt er við suma hveri og
einmitt sannar hugmynd þessa, en það er, að æsa má hverina með
því að bera í þá torf og moldarhnausa. (Grjót má eigi bera í þá.) Vér
skulum nú aðgæta þetta betur. Ef mold er borin í opið e, þá getur
gufan, sent alltaf kemur úr d og fer fyrir ofan vatnið í göngunum
c—a og upp um e, eigi komizt upp, svo að hún safnast fyrir og þeytir
moldinni upp á endanum. —
Nú lief ég leitazt við [að] sýna hina sennilegustu hugmynd um
myndun hveranna. Það er auðvitað, að þar sem svo fjarskalegur
hiti er og gufan hefur jafnlítið rúm og mikla fyrirstöðu, eins og hér
retur verið, þá kemur hún upp með því meira afli, og því Jreytir
hún vatninu svo liátt. Af Jressu má og gera sér það skiljanlegt, hvem-
ig á skotunum stendur við Geysi. Þau koma af því, er gufan ryðst
fram móti vatninu og lendir í gígnum b.