Náttúrufræðingurinn - 1950, Blaðsíða 34

17(5
N ÁT T Ú R U F RÆ ÐINGURINN
henni aftur og fór þá livað eftir annað í hvarf út fyrir leitið, en kom
brátt aftur. Eftir að Iiafa liorft á þennan litla gest í um það bil tíu
mínútur hélt ég af stað, og skildi hann eftir við flugæfingar sínar, en
ekki settist hann meðan ég sá til. Svalan hefur sjálfsagt búizt við að
einhver skordýr mundu þá og þegar hefja sig til flugs upp úr dögg-
votri hlíðinni, sem rétt var byrjuð að grænka en hræddur er ég um
að lnin hafi orðið fyrir vonbrigðum. Auðséð var að steindepillinn
og sólskríkjan undu sér þar betur, og ekki bar á öðru en máfar, svart-
bakar, ritur, fýlar og lundar, sem ofar sátu, undir berginu eða í því,
eða voru þarna á flökti, yndu fullvel hag sínum.
Þriðjudaginn 9. maí hitti ég Herjólf Guðmundsson, verkstjóra, og
barst þá svalan í tal. Sagði hann mér þá, að hann hefði séð fjórar
daginn áður (mánud. 8. maí) um morguninn. Hímdu þær á stalli
nokkrum, sem er liátt á vegg vinnslustöðvar-hússins. Herjólfur er
glöggur maður og gætinn og hefur ánægju af því að veita fuglum
eftirtekt.
Ég sá landsvöluna aftur miðvikudaginn 10. maí. Gekk ég þá
snennua um morguninn suður í Herjólfsdal. Þegar ég var að fara
fram hjá síðustu húsunum, eins og leið liggur í þessa átt út úr bæn-
um, sá ég henni bregða fyrir, en aðeins einum fugli.
Þá frétti ég, er ég var að fara úr Eyjum, en það var að kvöldi þess
11., að svölurnar — og nú voru þær þrjár en ekki fjórar — hefðu flog-
ið út úr geymsluhúsi fiskvinnslustöðvarinnar þe'ar það var opnað
j)á um morguninn, höfðu auðsjáanlega lokast þar inni um kvöldið.
Síðast sáust þær við jjetta sama hús laugardaginn 13. maí, og höfðu
j)á dvalið a. m. k. í viku í Vestmannaeyjum.
Eigi er sagt frá þessari landsvölu-heimsókn í Vestmannaeyjum
vegna jsess að hér sé um einhvern einstakan atburð að ræða, þs í teg-
und Jiessi hvað slæðast hingað alloft á vorin (sbr. Bjarni Sæmunds-
son: Euglarnir, bls. 167), heldur til þess að hvetja yður, lesari góður,
til þess að halda til haga, því sem fyrir augun ber í náttúrunni ekki
sízt ef það virðist ekki vera hversdagslegt.1 Þó að landsvalan slæðist
hingað við og við, er hún ekki algengari en það, að ég hef aldrei séð
hana hér fyrr, og Herjólfur, sem er borinn og barnfæddur í Vest-
mannaeyjum, kveður þetta vera í fyrsta skipti að hann hafi séð þar
landsvölu.
1) Dr. G. Timmermann telur landsvölu hafa sézt hér 38 sinnum svo vitað sé á 70
árum, 4 sinnuvn í apríl, 23 s. í maí, 8 s, ( júní og 4 s. síðar á Sttmri (eða hausti) (Vögel
Islands, bls. 332).