Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1953, Blaðsíða 16

Náttúrufræðingurinn - 1953, Blaðsíða 16
158 NÁTTtJRUFRÆÐINGURINN og annaðhvort eyddur eða þá, sem einnig er hugsanlegt, hefur flotið upp í vatni, sem breiðzt hefur yfir svæðið. Myndin er samsett, neðri 4. mynd. Far eftir 15 cm gildan og um l*/2m langan viðarbol. Neðri móhellu- lögin leggiast upp að bolnum, efri lögin leggjast yfir farið eftir bolinn. lögin eru frá öðrum enda bolsins, en efri lögin, sem þar eru eydd, eru teiknuð samkvæmt afstöðu á hinum hluta bolsins. 7. Nokkru sunnar, þar sem gufa streymir upp úr jörðu, komum við á stað, þar sem jarðvegslag sést undir móhellunni. Afstaðan er hér sú, í samræmi við lýsingu S.Þ., að nærri efst í jarðveginum er hvítt þykkt öskulag, en móhellan leggst síðan ofan á þessi lög. Um móhelluna á þessurn stað er það annars að segja, að neðst í henni er 5—6 cm þykkt lag, sem gert er ur „hnöttóttum" kornum á stærð við baunir og mætti kalla það baunalagið. S.Þ. getur þess, að fyrir komi svona baunagerð í lögunum og kallar það písólítstruktur (= baunagerð), en hann getur ekki sérstaklega um þetta neðsta lag. Eitthvað kemur þessi gerð fyrir ofar, en þó lítið, að því er ég sá. Hinsvegar sá ég neðsta baunalagið alstaðar sunnan við þennan stað, og það vakti sérstaka athygli mína, að það hefur alstaÖar sömu þykkt. Þetta atriði er auðvitað út af fyrir sig í miður góðu samræmi við það, að baunirnar séu upprunnar í Hverfjalli. En úr hverju skyldu svo þessar baunir vera? Sigurður segir, að þær séu úr fínmölugum vikri með alveg hnöttóttum kornum. Þetta er þó ekki rétt, enda verð- ur ekki séð af grein hans, að hann hafi skoðað þessar baunir vandlega. Ég hefi gert þunnsneiðar af baunalaginu og auk þess af nokkrum einstökum stærri baunum, ennfremur skorið baunir í sundur undir smásjá og þá reynist gerðin þessi: Innan í hverri baun er korn, oftast óreglulega lagað glerkorn, oft um helmingur af bauninni í þver- mál. En utan á kornið er hlaðið hörnuðu fíngerðu dufti eða leir, þannig að í heild verður baunin oft mjög reglulega kúlulöguð. Baun- imar geta verið svo harðar, að nokkuð fast þurfi að beita hnifsoddi til að opna þær. Ég eyði ekki orðum að þeirri hugmynd, að þessar baunir séu mynd- aðar í eldgosi, enda ætti jarðfræðingum ekki að blandast hugur um,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.