Náttúrufræðingurinn - 1966, Blaðsíða 95

NÁTTÚ RU FRÆÐI N GURINN
89
vindingur hyrnunnar með 5 gárum. 2 eintök þessarar tegundar
hafa fundizt hér, og voru bæði í ýsugörnum. Annað þeirra kom af
Vestmannaeyjamiðum í janúar 1965, af 90—120 metra dýpi, og er
það 11 mm að lengd. Hitt eintakið er 9 mm að lengd, og var í ýsu,
sem veiddist í Faxaflóa. Um dýpi er ekki kunnugt. Skeljar beggja
eintakanna litu þannig út, að fullvíst má telja, að tegundin lifi hér
við land. Auk Bretlandseyja á skarðagilli heima við vesturströnd
Evrópu norður fyrir 70. breiddarstig. Einnig fundinn við Kanarí-
eyjar. Óþekktur við Færeyjar.
4. Liomesus ovum Turt. (Syn. Buccinopsis eburnea M. Sars)
Sléttihnubbur.
Kuðungur þessi er talinn til Kóngaættarinnar (Buccinidae).
Hann hefur trausta skel, hvíta að lit, með mjög þunnu, gulleitu
hýði. Grunnvindingurinn er stór, ferfalt lengri en hyrnan. Hvirf-
illinn mjög snubbóttur. Vindingarnir 4 eða 5,
í minna lagi kúptir. Saumurinn nokkuð djúp-
ur. Halinn er stuttur, og er bugur á milli
hans og útrönd munnans, líkt og er á beitu-
kóngi. Yfirborð slétt, rákalaust (á íslenzkum
eintökum) eða með þéttstæðum, óglöggum
þvergárum. Vaxtarbaugar smásæir.
Af sléttahnubb hafa alls fundizt 18 eintök
hér við land, öll í ýsumögum eða ýsugörnum,
og voru ýsurnar veiddar á 20—120 metra dýpi.
Fyrsta eintakið fannst 7. janúar 1964 í nánd
við Garðskaga, og var það methafi jressara 18
kuðunga eða 30 mm á hæð. 9 eintök önnur
voru af líkum slóðum, 2 voru frá Vestmanna-
eyjum, 3 frá Önundarfirði, 2 frá Patreksfirði
og 1 úr ísafjarðardjúpi. Margir kuðungarnir
vorn með dýrinu í, er þeir funclust. Þessir dreifðu fundir benda til
þess, að tegundin sé orðin allútbreidd við vestur- og norðvestur-
strönd landsins.
Nokkur vafi leikur á því, hvort hin mismunandi lieiti, sem teg-
und þessi hefur öðlast, eru alger samnefni. Á síðari hluta 19. aldar
finnst tegundin við Noreg, og er þá lýst sem nýrri tegund undir
4. mynd.
Sléttihnubbur.
(Úr G. O. Sars).