Náttúrufræðingurinn - 1969, Síða 71

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
175
cd in company of thc closely related European Wigeon. Since no specimens have
been collected of female wigeon paired to male American Wigeon the identily
of these females is questionable. On no occasion has more than one American
Wigeon been identified at a time. The írequent occurrence of stray American
Wigeon in Iceland is not surprising since European Wigeon banded in Iceland
have been recovered 13 times along the eastern seaboard of Norlh America
from Newfoundland to the Lesser Antilles. Presumably, American Wigeon
reach Iceland mainly through attaching themselves (especially by pairing) to
European Wigeon returning to Iceland from Norlh America in the spring.
Bengtson (1967) liinted that the American Wigeon might breed in very small
numbers at Mývatn. The evidence presented here does not support this idea,
and it seems better to regard the species as a vagrant.
I am imlebted to Mr. Bertel Bruun, Dr. Finnur Gudmundsson, Dr. Agnar
Ingólfsson, Mr. Jón B. Sigurdsson, and Mr. Árni Waag for allowing me to use
their unpublished observations in this paper.
Ingólfur Daviðsson:
og humall
I. Hör.
í Grettisljóðum stendur: Kominn var hann Gísli, nreð kaupskap
yfir sjó — Með Knúti mínum ríka á Englandi ég bjó — o. s. frv.
í Grettissögu greinir gerr frá framhaldi þessara atburða. „Þá var
Gísli á línklæðum einum og gerðist nú ákaflega móður.“ Gísli
var skartmenni og hefur ílutt með sér hörvefnað frá Englandi.
Flettið upp í Fljótsdælu, en þar segir m. a. svo um Gunnar Þiðranda-
bana. „Hann ríss upp í skyrtu og línbrækur“. Gunnar var Norð-
maður. Gunnlaugur ormstunga kveður um Helgu hina fögru (eða
Kormákur um Steingerði): „Hristar hörvi glæstrar haukfránn á mik
lauka“. Hafa hördúkar verið í miklum metum á þeim tímum, en
varla mjög algengir á ullarlandinu Islandi. Oft er leikið í útvarpinu
fagurt lag um stúlkuna með hörgula hárið, þ. e. hárinu líkt við
Jnoskaðan hörakur. — Villilín, öðru nafni villihör, vex allvíða á