Náttúrufræðingurinn - 1976, Blaðsíða 65

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
167
eftir það við frásagnir ýmissa bænda í sveitinni, fyrst og fremst
Dagbjarts Sigurðssonar, Álftagerði.
Fyrir 1864 bendir allt til þess, að veitt hafi verið með fyrirdrætti
og lagnetum. Efnið í lagnetin spunnu menn sjálfir úr liör og hampi
og telur Stefán þau betri en net, sem síðar voru gerð úr innfluttu
efni. Bómullarnet komu til sögunnar um eða nokkru fyrir 1930
og nylonnetin um 1950. Girnisnetin, sem nú eru eingöngu notuð
komu um 1960. Hver um sig ollu þessar nýjungar byltingu í veiðni
netanna.
Framan af var netaveiði nær eingöngu stunduð með löndum
og það er varla fyrr en utanborðsvélar koma til sögunnar að farið
er að stunda veiðar að ráði í almenningi vatnsins. Utanborðsvélar
urðu algengar í kringum 1950.
Það virðist því sennilegt, að sóknin hafi aukizt mjög á áratugn-
um 1950—1960, án þess að það komi fram í aukinni veiði, sbr. 2.
mynd.
Um dorgveiði segir Stefán, að sú veiðiaðferð hafi verið hverf-
andi lítil miðað við það, sem síðar varð, og enn (um 1920), er dorg-
veiði nokkuð stunduð. Jón Gauti (Andvari 1924) telur Stefán gera
heldur lítið úr mikilvægi dorgveiðinnar á því tímabili, sem hann
getur um.
önglarnir voru í fyrstu klunnalegir og ekki sérlega veiðnir, en
á tímabilinu 1864—1874 fluttust liingað mun betri og veiðnari
(inglar og enn betri síðar.
Stœrð drganga
Sveiflur i stofni Mývalnsbleikjunnar
Silungsveiðar eru og hafa trúlega verið mikilvæg aukabúgrein
við Mývatn um langan aldur og sagnir eru um, að fjöldi fólks úr
nálægum sveitum hafi sótt björg í vatnið í slæmu árferði.
Fáar heimildir eru til um veiði í Mývatni frá fyrri tímum, og
um heimildir, sem skráðar eru eftir minni er það að segja, að hið
óvenjulega festist mönnum í minni, meðan hitt gleymist frekar.
Stefán Stefánsson (Andvari 1923) getur um 4 veiðileysisár á
tímabilinu 1830—1880 og nokkur rýr ár. Sama heimild greinir frá
mjög góðu veiðitímabili á árunum 1864—1874 og um þetta tíma-
bil segir Stefán: „Mér er ómögulegt að ímynda mér, að veiði á þess-