Náttúrufræðingurinn - 1976, Síða 71

N Á TTÚRUFRÆÐINGURINN
173
sem munað verður um, hafa byrjað tiltölulega snögglega, þannig
að fyrst hefur mikið orðið vart við uppvaxandi smásilung (á að
giska 2—3 ára), næstu ár á eftir nrest miðlungsstórum silung, og
síðan fullvaxinn. Bendir þetta til þess, að mestöll silungsmergðin
á slíkum veiðitímum sé einn árgangur, eða tveir saman, sem á fyrsta
vaxtarskeiði, hafa notið betri verndar og annarra skilyrða en venju-
lega. Má það og öllum ljóst vera, að náttúran framleiðir jafnan
nóg til tímgunar slíkunr dýrategundum, og veltur því allt á skil-
yrðum fyrir því, að sú mergð fái að lifna og vaxa“. Riðsilungsveiði
var mikið stunduð við Mývatn hér fyrr á tímum. Var þá dregið
fyrir er silungurinn gekk á riðin við austanvert vatnið. Þau ár, sem
stofninn er lélegur í vatninu er auðsætt, að fyrirdráttur á riða-
stöðvunum gefur hlutfallslega meira í aðra hönd en aðrar veiðiað-
ferðir. Er þá setið um silunginn „þegar hann er að gegna þeirri
köllun sinni að ganga á liinar ákveðnu riðastöðvar til hrygninga.
Það virðist því vera beinn vegur til að hindra alla fjölgun silungs-
ins, að stunda riðaveiði ósleitilega, eins og gert hefur verið frá
ómunatíð, og það áður en silungurinn hafi náð að hrygna, hafi
veðrátta og önnur atvik eigi hindrað veiðiskapinn. En þá kemur
að þeirri tilgátu minni sem styðst við eftirtekt og afspurn — að
stöku sinnum hafi árferðið afstýrt þessum yfirgangi, og að þá hafi
lifnað stofn þeirra veiðitímabila, sem vakið hefur eftirtekt manna.
Nú (1923) ber mest á silungi hér í vatninu, sem eftir vexti og
þroska ætti að hafa lifnað á árunum 1917—1918. Þá voru frostalög
mikil og ótíð strax á haustnóttum, svo að riðaveiði varð með lang-
minnsta móti stunduð. Lítilsháttar fjölgunar hafði þá orðið vart á
silungi undanfarið, og þakkað klakinu, sem og vera má. En alda
sú af jafnaldra ungsilungi, sem einkum kom fram á árunum 1920—
1921, og enn (1923) ber mest á, sem nálega fullvöxnum silungi nú,
gat alls ekki átt aðalrót sína að rekja til klakseiðanna, því að á ár-
unum þar á undan var ekki alið upp svo rnikið, að af því gæti
myndast jafnaldra stofn, sem langsamlega yfirgnæfði silung á öðr-
um aldri, um þau ár, sem síðan eru liðin“.
Árangur af merkingum og lærdómur af þeim
I janúar og febrúar 1973 voru 90 bleikjur merktar á riðastöðv-
um við Geiteyjarströnd og í Garðsvogum. Nálægt helmingur, eða