Náttúrufræðingurinn - 1976, Qupperneq 92

194
N ÁT T Ú R U F RÆÐIN G U RIN N
Taraxacum, sect. Spcctabilia Dt. (engjafífill) .................................. H
Thymus praecox Opiz ssp. arcticas (Durand) falas (blóðberg) ..................... HG
Tofielda pusilla (Miclix.) Pers. (sýkigras) ..................................... HG
Trisetum spicatum (L.) Richt. (lógresi) ......................................... HG
Vaccinium uliginosum L. (bláberjalyng)........................................... HG
Veronica alpina L. (fjalladepla) ................................................ H
Gróðurfar Herðubreiðarlinda
Eins og getið er hér að framan segja þær heimildir sem mér liafa
verið tiltækar ekki mikið um gróðurfar svæðisins; ofurlítið segja
þær þó og verður það rakið hér en síðan bætt við niðurstöðum eigin
athugana. í Eýsingu íslands getur Þorvaldur Thoroddsen (1908)
þess aðeins um gróðurfar Lindanna, að þar vaxi lyng og gras fram
með kvíslum Lindaár og hér og hvar séu dældir með mýrgresi og
smátjarnir. Grasgefnast segir hann vera nyrst á eyrunum með ánni
og séu þar allgóðir hestahagar. í Ferðabók sinni segir Þorvaldur
(1913) á svipaðan hátt frá gróðrinum meðfram Lindaánni en bætir
því við, að í Lindabotnunum sé víða hvannstóð allmikið og víðir
og sums staðar stórir blóðrauðir blettir af eyrarós. Nokkrum blaðsíð-
um aftar, þar sem hann er að segja lrá Eyvindarkofa í Lindabotn-
unum, segir hann svo, að þar í nánd sén víða fagrar brekkur vaxnar
lyngi, víði, hvönn og blágresi. Blágresi hef ég aftur á móti ekki séð
á þessum slóðum en tek það þó með í tegundaskrána, jafnvel þó það
sé heldur ekki að finna meðal þeirra 27 tegunda sem Þorvaldur
Thoroddsen (1914) kveðst hafa safnað í Herðubreiðarlindum. í
Ferðabók minnist Þorvaldur (1913) einnig nokkrum orðum á gróður
hraunanna á þessum slóðum og segir hann mjög lítinn, en þó sé ekki
alveg örgrannt að plöntur sjáist á stangli. Þar sem roksandur sé vaxi
fáeinir meltottar, geldingahnappur og holurt á víð og dreif; þar sem
nokkrir örlitlir jarðvegsblettir séu nálægt Herðubreiðarlindum vaxi
nokkuð af lágvöxnum gulvíði, grávíði, grasvíði og kornsúru. Mosa
segir hann lítinn í hraununum, aðeins séu smáhnúðar af gambur-
mosa á stöku stað.
í hinu mikla riti sínu um Ódáðahraun gerir Ólafur Jónsson (1945)
gróðurfari í Herðubreiðarlindum skil í tveimur setningum. Þar
segir að meðfram lindunum sé víða stórvaxið hvannstóð og víðir
en mikið sé þar líka af öðrum gróðri og haglendi gott. Um tjarnirnar
þrjár suðvestur í hrauninu segir hann, að þar sé fallegt í góðu veðri,