Náttúrufræðingurinn - 1978, Qupperneq 16

1. mynd. Hrafnreyður, tíðast nefnd hrefna. Teikn. 15. Dalzell, úr Nature Canada.
kennilegur aðskotahlutur eða drusla
virtist vera á haus hennar rétt framan
við blástursholuna. Virtist þetta til-
sýndar einna helst líkjast þaraflyksu,
rauðbrúnt eða rauðbleikt á litinn.
Þegar hvalurinn kom nær, virtist þeim
félögum þetta vera kaðaldrusla, er lá
yfir hausinn og niður með kjaftvik-
inu. Flaug þeim í hug, að hrefnan
hefði verið skotinn með skutli, hefði
slitið sig lausa, og héngi nú slitin og
trosnuð skutullínan á haus hennar.
Frekari tilgátur um þetta voru óþarf-
ar, því nú kom hvalurinn syndandi
á lötur ferð nær þétt nteð bátnum
rétt undir yfirborðinu. Sást þá, að
það var netadrusla, sem sat eins og
múll á haus dýrsins, þannig að skolt-
urinn var eins og reyrður aftur.
Hvalurinn fór nú að gerast nær-
göngulli, og kom hvað eftir annað
skríðandi í vatnsskorpunni rétt við
trilluna, eða hann seig þvert undir
hana. Allar hreyfingar skepnunnar
voru þó svo rólegar og ærslalausar, að
ekki segjast þeir félagar hafa fengið
mikinn beyg af hvalnum, jrótt stór
væri og nærgöngull gerðist. Menn-
irnir telja, að Jressi lirefna hafi verið
með Jteim stærri, sem þeir höfðu séð.
Þegar hún var samsíða bátnum sást,
að hún var töluvert lengri en trillan,
sem er um 5 m á lengd. Full ástæða
hefði Jjví verið fyrir bátsverja á sínu
litla fleyi að fá nokkurn beyg af Jiess-
um tröllvaxna gesti, er gerði sig svo
heimakominn hjá J)eim. En eins og
áður er getið, tók Jreir Jjessum aðför-
um hvalsins af stillingu, nema J)á
helst Björn, sem var Jreirrá yngstur og
óreyndastur. Hvalurinn virtist heldur
ekki hafa neitt illt í huga, og hreyf-
ingar hans allar voru svo rólegar og
hnitmiðaðar, að hann snerti varla