Náttúrufræðingurinn - 1990, Qupperneq 7

100% 50 0 50 100%
3. mynd. Hæðardreifing flatarmáls yfirborðs, botns og rúmmáls Hofsjökuls. Area and
volunie at different elevations, Hofsjökull.
194km2), stærsti einstaki skriðjökull í
Hofsjökli. Hann er aðeins 150-200 m
þykkur við meginísaskilin, en þykknar í
300 m eftir að hafa fallið bratt fram af
hábungunni. Hann heldur 300 m þykkt
fyrstu 10 km, en er alls 19 km langur frá
ísaskilum niður á sporð í 650 m hæð.
Múlajökull (nr. 5) er um 20 km
langur og yfirborð hans spannar frá
600 m upp í 1800 m hæð. Hann er 250-
300 m þykkur við meginísaskilin, sem
eru innan öskjunnar, en þegar hann
flæðir yfir barma hennar er hann að-
eins 100 m þykkur. Neðan við bratta
hlíðina þykknar hann í 300 m og
breiðir jafnframt örlítið úr sér. En síð-
an þrengist 7 km breiður jökullinn
snögglega og þrýstist, 2 km breiður og
550 m þykkur, gegnum skarð vestan
við Arnarfell. Þar er væntanlega hrað-
skreiðasti hluti Hofsjökuls og rofhraði
mestur. Þar gæti jökullinn skriðið
fram um 0,5 m á sólarhring. Sunnan
við skarðið breiðir Múlajökull loks úr
sér í djúpri botnskál. Vestan við
Múlajökul er Nauthagajökull.
Blautukvíslarjökull (nr. 7) fellur frá
meginísaskilum í 1750 m hæð, breiðir
úr sér fyrstu 6 km og er um 250 m
þykkur. Neðar skríður hann 350 m
þykkur suður þröngan V-laga dal,
sem gæti verið grafinn af miklu jökul-
hlaupi frá öskjunni. Sporður hans hef-
ur grafið sig um 100 m niður fyrir
landhæð framan við jökulinn.
Suðurhluti Blágnípujökuls (nr. 10)
fellur frá fjallshrygg, sem stefnir suður
frá öskjunni. Mesta þykkt hans er um
117