Samvinnan - 01.06.1969, Page 37

Lýðpeldisliynslóðin
ekki leizt gunnari þetta stanz og prufaði allan
gang til þess að hafa sig upp úr en hvorki
rak né gekk
nærri veginum var þarna mýrlent á báða vegu
og hafði eðjan eðlilega aukizt að mun við
úrfellið. aftur og fram á veginum var forardýpt
meiri en gunnar trúði með góðu skapi og leizt
honum sinn kostur ekki góður að sitja hér
negldur í éppanum matarlaus og fólki til
skemmtunar en vaða aur ella illa skæddur
fólki var nú stórskemmt á bæjunum en gunnar
saug eld í pípu sér til dundurs og varð fátt
máls nema bölv eitt og heitingar
tekur gunnar það þá til bragðs að hann tekur
í daginn og hífir sig og éppann upp úr og fram
eftir vegi og flengkeyrir svo út úr sveitinni og
inn í botn og er það álit bænda í kjósinni að
þetta hafi verið mikið undur og kraftur hér
ráðið
steypibaðskarlinn
fyrir bæ einum norðanlands rennur silungsfull
á. þetta hefur í seinni tíð klofið sandeyri og
móabarð útaf engjum. vað er á henni skammt
ofanvið og þar hefst þessi saga.
förumaður sat á þúfu og tuggði strá vendilega
í endann. þegar sætindin voru horfin úr
stönglinum fleygði hann honum frá sér og
spýtti tuggunni á eftir. bezt að halda af stað
muldraði hann og hóf sig á fætur. það hafði
verið að brjótast í honum hvort hann gerði rétt
í þvi að vaða ána og sækja heim bónda í
vörpulegan bæ fyrir handan. og ætli það sé
ekki bezt sagði hann nú og dró af sér fóta-
plögg. ekki varð lát á framrásinni meðan hann
óð yfirum og því var það að hinir aftari silung-
ar fengu troðið þeim fremri alveg á fætur
kauða svo hann steyptist í ána. uss hrópaði
hann þegar hann skall útá hlið. svei helvíti
frussaði hann þegar hann kom úr kafinu. vor-
leysing kom í ána og hún ruddi honum niður-
undir skarðið í eyrina. hver þremillinn er þetta
másaði hann forviða og skreiddist uppá grasið.
ég er svo aldeilis hlessa og drepi mig and-
skotinn. hann horfði á ána og sá hvernig
straumflóðið þyrlaði silungunum út og til hliða
en þeir hraustustu reyndu að snúast á rassin-
um og taka á móti.
frásögn af vandræðum
SENN MUNDI DAGA HÓ HVURNIG FÆRI ÉG
ÞÁ AÐ? HÓ
EITTHVAÐ Á ÞESSA LEIÐ VARÐ TRÖLLINU
Á AÐ HUGSA ÞAR SEM ÞAÐ LÁ SKORÐAÐ
í GRJÓTINU HÓ
HVURNIG FER ÉG AÐ? HÓ HUGSAÐI ÞAÐ HÓ
ÞAÐ HUGSAÐI í ÞRJÁR STUNDIR HÓ ALDREI
HAFÐI ÞAÐ LENT í ANNARRI EINS KLÍPU
HÓ ÉG HREINT VEIT EKKI HVAÐ GERA SKAL
ANDVARPAÐI ÞAÐ STUNDARHÁTT HÓ
EN TRÖLLAÖNDUN ER KRÖFTUG HÓ KIND-
UR ÞUSTU NIÐUR UM DÆLDINA ÞEGAR
ÞETTA ANDVARP GLUMDI í FELLUNUM HÓ
OOO HUGSAÐI TRÖLLIÐ HÓ EKKI ER GOTT
í EFNI HÓ
OG ÞAÐ VAR HVERJU ORÐI SANNARA HÓ
gunnarr runólfr:
þegar runólfur
runólfsson
bóndi páls-
stöðum kvígu-
staSahreppi
myrti ráðs-
konu sína
magdalenu
jónsdóttur............
,,l see you boys of summer in your ruin“
D. Thomas
I.
. . . „líkami hennar laugaðist röku grasinu"1)
hún lá kviknakin undir ávalli brekkunni.
lét lokkana hríslast um sveittan kroppinn.
hundurinn kom og sleikti hörundið. sólin skein.
bóndinn kom fram á hlaðvöllinn. ýfðist nokkuð
hold við að sjá berrassaðan kvenmanninn. lét
á engu bera.
(bóndinn var nokkuð við aldur klæddur
brúnleitri
gaberdínskyrtu rauðum stuttbuxum úr flaueli.
berfættur var hann. þeir sem kynnu að hafa
orðið hans varir eru beðnir að þegja yfir því.)
hann hvarf aftur inn í bæinn. kom út.
„skothvellir hádegisins láta blítt í eyrum"2)
1 skot
2 skot
3 skot
og hlíðin titraði
1) tveim klst. áður hafði orðið skýfall
2) algengt orðalag á suðurlandi
II.
löngu löngu seinna er hann staddur á mál-
verkasafninu í Le Havre. gaumgæfileg augu
hans skoðuðu liti. (einna bezt leizt honum á
myndina „Le womé du closé" eftir Rubens.
sem í lauslegri þýðingu séra Rögnvalds á Stóra
bakka útleggst eitthvað á þessa leið: „kven-
veran/konan á klósettinu/salerninu/náðhús-
inu“) skyndilega eru járn lögð yfir úlnlið hans
og hert að. með lögum skal land byggja1)
það er haust. yfir landinu sveima einmana
svartbakar.
1) sjá lagasafn 1940
„Gefur Frónl birtu á brá
blíður sólarkraftur
Skuggar leiðir l(Sa hjá
lengir daginn aftur"
Hjálmar frá Hofi
Mbl. 9.1. '68
III.
oft voru haldin böll þarna í fangelsinu.
fyrir þær sakir kynntust fangarnir betur hver
öðrum (bundust órjúfanlegri böndum en ella).
hugurinn stóð válegri stöðum nær.
samskot hófust á strætum1)
Paul Newman
Julie Andrews
Lee Marvin
Richard Burton
og Steve Mc. Quinn
(vinsælastir leikara í skoðanakönnun (k)usa
1967)......gekk honum illa að skrifa.............
var oft lasinn rykugar perlur undir ferskum
hjúpi næturinnar birtust í áföngum á draum-
mynduðum fleti hugarbúsins-)
1) þ. e. a. s. líknarstarfsemi hjálpræðishersins/Salvation
Army
2) setning undir áhrifum . . .
IV.
blóm
blomst
flower
blume
Blömaskálinn v/Nýbýlaveg
$$$$$$$$$$ ennþá bíður það fólkið.
það mótmælir sem von er. bólugrafinn maður
birtist í gættinni. ég var bróðir hennar. nú já. já
á yngri árum var ég liðtækur hagyrðingur skrif-
aði hann (í stílabókina. hagyrðingar smakka
ekki áfengi þess vegna verða þeir aldrei skáld)
Margir þeirra gerast ver . . einl . . . spr of . .
g . . . (þarna var nú t. d. alveg gjörsamlega
ómögulegt að lesa skriftina) ættingjarnir koma
með strokleður og má burt mesta vanfögnuð-
inn
Ijóðrænn þeyr í birkinu gufar upp í
mildum andardrætti trjábarkarins1)
þvínæst er snöru brugðið um hálsinn eins og
gert hafði verið ráð fyrir......................
1) úr árbókum espólíns
(bjarni ben notar tíðum þetta orðtæki)
viðbætir
Svargræn augu hennarmættu rólegu augnaráði
hans. Þau leiddust niður að ströndinni. Hann
hvislaði einhverju í eyru hennar. Hún brosti
fjarrænu tómlátu brosi, þau héldu áfram. Það
var tregi í rödd hennar og látbragði. Hann leit
enn í augu hennar. Það var blik í þeim. Tárin
voru byrjuð að seytla niðurkinnarnar. Aðlokum
lét hún sig falla f faðm hans. „Tíminn græðir
öll sár,“ mælti hann af stillingu og þerraði tárin
með þvölum fingrum. „Nei“ sagði hún og hélt
áfram að gráta. „Ekkert ekkert getur huggað
nú“. „Ekki einu sinni ástin", sagði hann. „Nei“
sagði hún. „Hvað er annars að þér?“ spurði
hann.
Og nú er það í þínu valdi lesandi góður
að vita hvað var að ungu stúlkunni. Svar er
að finna hér á blaðsíðunni.
•suuewjy io6uig-JOis I uuiSuiuujA
eisjæis euujA qb ?ddn jn|oi J8Eai iqeiuba eueh :jbas
heimildir:
Atburðir þeir sem saga þessi greinir frá eru
byggðir á sannsögulegum heimildum en ekki
úr lausu lopti gripnir, svo sem ýmsir kynnu að
halda. Á 18. öld bjó á Pálshóli í Kvígustaða-
hreppi bóndi nokkur er Runólfur Runólfsson
nefndist. Ekki þótti hann með öllu heill á geðs-
munum, var grunaður um galdra og einnig
talinn hafa í frammi óeðlileg kynmök við menn
úr huldum heimum. Ekki mun Runólfur heitinn
hafa verið sérlega fríður sýnum ef dæma má
eftir árbókum þessara tíma: „var hann svo
Ijótur að mönnum í nærliggjandi héruðum stóð
stuggur af“ (úr Reykjaholtsmáldaga).
Var Runólfur ókvæntur en hafði ráðskonu eina
nokkuð stórskorna í andliti er Magdalena Jóns-
dóttir hét. Talið er að hann hafi sótzt eftir
ástum hennar en hún einatt færzt undan blíðu
hans með þeim afleiðingum síðar, að eftir
þriggja ára veru sína á Pálshóli var hún myrt
af bónda. Þann þriðja dag febrúarmánaðar
1728 er Magdalena afhjúpaði sólinni nekt sína
37