Samvinnan - 01.12.1971, Blaðsíða 30

fram á fleirl sviðum, og þar
er ég þér mjög sammála. Til
dæmis tel ég það fortakslaust
vera viðfangsefni kristilegrar
siðfræði að kynna sér í fyrsta
lagi rækilega stöðu mannsins í
hinu iðnvædda þjóðfélagi, til
dæmis iðnverkamannsins í
stóru veri, og vinna þar að úr-
bótum. Það tel ég vera kristi-
lega skyldu nú á dögum. Þann-
ig mætti nefna fjölmörg önnur
svið.
Séra Sigurður: Ég þekki nú lít-
ið þessa hippahreyfingu, en
mér skilst að hún sé aðallega
hreyfing ungs fólks, og sem
slik held ég að hún sé mjög
athyglisverð. Þegar kemur
fram hreyfing meðal ungs
SAM: Við getum kannski kom-
ið inná Jesú-byltinguna svo-
nefndu vestan hafs um leið og
við ræðum hippahreyfinguna,
því hún er angi hennar. Má
ekki líta á Jesú-byltinguna
sem viðbrögð við kirkjunni og
starfsháttum hennar? Lítur
þetta unga fólk ekki á kirkjuna
sem staðnaða stofnun, er ekki
veiti því það sem það telur sig
þurfa að fá?
Árni: Mér skilst að Jesú-bylt-
ingin sé hippahreyfing mínus
eiturlyf plús hvítasunnuand-
rúmsloft.
Sveinbjörn: Það er vitanlega
um að ræða trúaráhrif sem
koma inní hippahreyfinguna.
Séra Sigurður: Já, það er trú-
arleg grein af hippum og hef-
ur ekki beint með kirkjuna að
gera frekar en hvað annað.
Séra Bernharður: Hippahreyf-
ingin hlýtur að hafa gert ó-
skaplega mikið gagn undanfar-
in ár bara með því að knýja
okkur til endurmats á þeim
lífsviðhorfum sem við höfum
og þeim lífsgæðum sem við eig-
um kost á. Hinsvegar hefur
mér virzt af kynnum við þetta
unga fólk á liðnu sumri, að það
líti oft á dvöl sína í hippahópi
sem vissa hvíld frá venjulegu
lífi sínu. Ég hitti til dæmis
marga unga Bandaríkjamenn,
sem eru skólanemar og fóru til
Evrópu í þrjá mánuði. Þeim var
þetta einsog að fara inní draum
eða óraunveruleika, og álitu að
auðveldara yrði að lifa dag-
lega lífinu þegar heim kæmi.
fólks, þá er það af því að það
býr við einhverja vöntun og
er að leita að einhverju sem
það hefur ekki. Það er eitthvað
í okkar menningarlífi sem
fullnægir ekki lífsþörf þess og
eðli, og það er að leita að því.
Ég álít að þetta sé nú ekkert
nema fálm, einsog öll leit er,
og þessvegna þarf að kynna sér
rækilega hvað þetta er, hvern-
ig fólkið hugsar og hvað það
er að flýja, hverju það er að
mótmæla og hvers það óskar.
Það veit oft sjálft ekki beint
hvað þetta er, en það fer ekki
af stað hópur af æskufólki um
öll lönd ánþess það séu ein-
hverjar eðlilegar orsakir fyrir
því. Ungt fólk er nefnilega
eðlilegt.
Því er samt ekki að neita, að
slikt líf hlýtur að skilja eftir
spor í hugsunarhætti þeirra;
og við sjáum, að það hefur líka
gerzt í hugsunarhætti samtíð-
arinnar yfirleitt að þónokkru
leyti. En það sem mér finnst
stórmerkilegt við Jesú-bylting-
una er, að hún kemur á eftir
eiturlyfjunum. Það merkir, að
margt af þessu unga fólki hef-
ur leitað til eiturlyfja og ekki
fundið þá fullnægju sem það
var á höttunum eftir, og þá
leitar það enn lengra unz það
er komið aftur til hinna gömlu
og góðu trúarbragða, er með
öðrum orðum búið að loka
hringnum. Þar finnur unga
fólkið fyrirmynd í Jesú sem
manni og Guðssyni, en það
vill ekki binda sig við form
kirkjunnar frekar en önnur
samfélagsform, því það eru
þessi gömlu form sem unga
fólkið er fyrst og fremst að
flýja. Hinsvegar eru hippaný-
lendur yfirleitt óábyrg fyrir-
bæri, vegna þess að þær lifa á
þjóðfélaginu. Þetta fólk vinnur
ekki, það þiggur af umhverfinu.
SAM: Margar hippanýlendur
hafa skipulagt vinnu og fram-
leiðslu, þó hún sé einatt frum-
stæð.
Séra Bernharður: Allavega ætl-
ast þetta fólk til ákveðinnar
þjónustu af þjóðfélaginu, á-
kveðins öryggis sem þjóðfélagið
veitir því, en lætur lítið í stað-
inn, nema að því leyti sem það
er fleinn í holdi samfélagsins.
Hólmfríður: Hvernig fara trú-
ariðkanir þessa fólks fram?
Séra Bernharður: Það er mjög
misjafnt, en oft minnir það
á trúariðkanir Hvítasunnu-
manna.
Hólmfríður: Ég held að ekki
fari milli mála, að það vanti
einhvern farveg fyrir trúar-
iðkanir unglinga.
Gunnar: Þetta tekur á sig
margskonar myndir, og þá hef
ég ekki endilega í huga Jesú-
byltinguna. Til dæmis er söfn-
uður vestan hafs sem hefur
bætt fjórðu persónunni inní
þrenninguna, sem er Satan.
SAM: Já, satanisminn virðist
vera farinn að grasséra í
Bandaríkjunum, eða sá gamli
góði svartigaldur.
Árni: Já, hann hefur nú alltaf
verið til. Mér skilst að í austur-
héruðum Frakklands séu sex
til átta hundruð þúsund manns
sem iðki meira og minna
svartagaldur.
Sigurður Örn: Ég er nú ekki
sammála því, að hippahreyf-
ingin hafi neytt menn til end-
urmats á sjálfum sér og sam-
tímanum. Ég get ekki séð, að
svo sé.
SAM: Hún hefur semsagt ekki
snert þig?
Sigurður Örn: Alls ekki.
SAM: Við hin getum sennilega
öll vitnað um, að hún hafi haft
einhver áhrif á viðhorf okkar.
Slíkum staðreyndum getur þú
ekki neitað.
Sigurður Orn: Nei, ég vil ekki
gera mig sekan um það. En
mér finnst samt, að hippa-
hreyfingin einkennist fyrst og
fremst af algerri uppgjöf. Mér
virðist hún vera úrkynjunar-
fyrirbæri.
SAM: Það er hættulegt að al-
hæfa á þennan hátt, held ég,
þvi að það eru greinilega til
hippasamfélög sem eru mjög
vel skipulögð og hafa komið
á hjá sér vinnutilhögun sem
er til hreinnar fyrirmyndar.
Dr. Björn: Það er náttúrlega
erfitt að tala um þetta, afþví
við gerum okkur ekki fulla
grein fyrir, um hvað er að
ræða. Ég held að ég hafi komið
í hippasamfélag í Vester&s í
Svíþjóð í fyrra; það voru nán-
ast einhverskonar Jesú-hippar,
ef svo má orða það. Þeir voru
taldir það ábyrgir, að þeir
fengu hús í útjaðri borgarinn-
ar til frjálsra afnota, hús sem
borgin á; og þar reka þeir ungl-
ingaheimili fyrir ungt fólk sem
er á glapstigum, sérstaklega í
sambandi við eiturlyf. Mér
fannst þetta heimili bera allan
keim af því sem maður hefur
heyrt um hippa í sambandi við
fas og klæðaburð og hárvöxt og
þar frameftir götunum. Engu
að síður var þetta ungt fólk af
báðum kynjum sem játaði trú
á Jesúm Krist og taldi sig ná
betur til unga fólksins eftir
þessum leiðum. Borgaryfirvöld-
in höfðu greinilega skilning á
því, að þessi hópur náði betur
til unglinga á glapstigum held-
ur en sjálft hið fullkomna
sænska félagsmálakerfi.
„Jesú-byltingin“
30