Samvinnan - 01.12.1971, Blaðsíða 35

féyni bara að reikna með
Guði“.
Dr. Björn: En segjum sem svo
að þetta séu mannasetningar
og oft til trafala, þá verðum
við samt að viðurkenna, að við
komumst ekki hjá því að hafa
reglur. Hinsvegar verður að
fara fram stöðug og látlaus
endurskoðun á gildandi regl-
um. Eftir því sem breytingar
verða örari, þeim mun örari
verður þessí endurskoðun að
vera.
Séra Sigurður: En svo eru
nefnilega margir sem hugsa
aldrei hærra en um bókstaf
reglnanna, gleyma rökunum á
bak við þær.
Hólmfríður: Hvi skyldum við
kasta burt því sem hefur reynzt
vel?
þrisvar, hvernig kemur það út
frá kirkjulegu sjónarmiði?
Séra Sigurður: Það er bara
þannig að maður sem á þrjár
konur, hann á þær þrjár. Og
hann getur ekki losnað við
neina þeirra.
Dr. Björn: Hjónabandið er
auðvitað veruleiki, og þegar
börn eru fyrir hendi, þá eru
þarna áþreifanlegar staðreynd-
ir, og því fær enginn breytt.
SAM: En það eru vitanlega
tímabundnar staðreyndir. Börn
sem váxa úr grasi slíta meirá
eða minna böndin við foreldra
sína.
Séra Sigurður: Lestu eina ætt-
artölu, og sjáðu hvað er tíma-
bundið.
SAM: Ætlarðu að segja mér
það, séra Sigurður, að þú trúir
íslenzkum ættartölum, meðan
þær miða við karllegg jafnt og
kvenlegg?
Séra Sigurður: Nei, nei, alls
ekki, en hinsvegar er hitt og
annað í þeim satt.
Hjónabandið
Kirkjan og
veraldarvafstrið
SAM: Vitanlega þarf það líka
endurskoðunar við. Við skulum
taka hjónabandið, sem hefur
að flestu leyti reynzt vel sem
félagsleg stofnun, en mundu
ekki flestir nútímamenn geta
fallizt á, að verjanlegt sé að
slíta því og stofna til nýs hjú-
skapar?
Séra Sigurður: Hjónabandið er
nú ekki bara kristið fyrirbæri.
SAM: Að vísu ekki, en manni
hefur skilizt að það þætti held-
ur ókristilegt athæfi að ganga
í of mörg hjónabönd. Hefur sú
afstaða nokkuð breytzt?
Dr. Björn: Það er ekki sam-
staða innan kirkjunnar um
þetta atriði.
Séra Sigurður: Hjónabandið er
óslítanlegt; þó menn geti slitið
því svona lagalega, þá er ekki
hægt að slíta þvi i raun og
veru, og alls ekki ef börn eru
fyrir hendi. Það er bara hægt
að hlaupa frá því.
SAM: En þegar einhver ein-
staklingur giftist til dæmis
SAM: Svo við snúum okkur að
öðru, þá heyrist þvi stundum
haldið fram af kirkjunnar
mönnum, að kirkjan eigi ekki
að vera að vasast í veraldleg-
um hlutum.
Séra Sigurður: Hvar á hún þá
að vera?
Árni: Til eru kristnir menn, til
dæmis Muggeridge sá, sem ég
vitnaði til áðan, sem segja, að
ef hægt væri að búa til betri
heim, þá væri kirkjan óþörf.
Sveinbjörn: Hinsvegar hefur
kirkjan alltaf verið að reyna
það.
Séra Sigurður: Já, hún er
hreint ekki ómerkur aðili að
þeirri baráttu.
Gunnar: En það er náttúrlega
enganveginn hennar eina hlut-
verk.
SAM: Vitanlega ekki. En ég
vildi fá fram skoðanir ykkar á
þeirri trú ýmissa presta og
góðra manna, að kirkjan sé yf-
ir það hafin að vasast í ver-
aldlegu stússi, einsog til dæmis
félagsmálastörfum og hjálpar-
starfsemi ýmiskonar.
Séra Sigurður: Hafið þið ekki
lesið nýlega Jóhannes 17?
Sveinbjörn: Ef kirkjan er yfir
það hafin, þá á hún ekki til-
verurétt.
Dr. Björn: Þarna gleymist ein-
mitt það sem við minntumst á
fyrr, það er holdtekja Krists.
Þessi skoðun er rökstudd með
því, að kirkjan eigi aðeins að
hafa á hendi „boðun orðsins".
En satt að segja er þetta ákaf-
lega einfalt mál: orðið varð
hold. Og holdtekjan merkir
þetta, að orð Guðs samsamaðist
öllu þvi sem mannlegt er. Það
deilir kjörum með hinu mann-
lega. Þarafleiðandi er ekkert
svið mannlífsins „orðinu“ óvið-
komandi.
Séra Sigurður: Þetta var fal-
lega sagt, doktor, og meira
heldur en doktorslega sagt.
Dr. Björn: Þetta er nú bara
sunnudagaskólalexía.
Séra Sigurður: Af því að börn-
unum heyrir guðsríki til. Þess-
vegna talar maður svona sanna
og háa hluti þar.
Árni: Mér hefur skilizt á um-
mælum ýmissa presta, að þeir
vilji að kirkjan taki aukinn
þátt í félagsmálastarfi. Finnst
ykkur ekkert athugavert við
þá þróun, að kirkjan keppist
við að verða að verulegu leyti
nokkurskonar félagsmálastofn-
un við hliðina á félagsráðgjöf-
um, sálfræðingum, geðlæknum
og öðrum slíkum?
Séra Sigurður: Hún verður að
vera það, vegna þess að hún er
i heiminum og til þess að fást
við fólk.
Séra Bernharður: Það hættu-
legasta í því er, ef kirkjan eða
starfsmenn hennar fara að
gera annað en þeim er ætlað.
Þeir geta til dæmis aldrei kom-
ið í stað geðlækna eða félags-
ráðgjafa.
Séra Sigurður: Vissulega geta
þeir verið félagsráðgjafar og
eru það oft.
Hólmfríður: Sagðirðu starfs-
menn kirkjunnar? Hví skyldu
þeir ekki geta verið geðlæknar
eða hvað sem er?
Martin Schongauer: Kristur frammi fyrir Kaífasi œðstapresti.
35