Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.04.1909, Side 48

1Í6
Hann á af alhug að bindast kaupfjelagsskapnum og
hafa viðskipti sín í formi samvinnufjelagsskaparins.
* *
1. Sökum þess, hversu smákaupmönnum fjölgar óðfluga
og heimskulega mikið, getur ómögulega hjá því farið
að viðskiptavelta hvers einstaklings, meðal þeirrra,
verði lítil og mjög svo takmörkuð.
2. Af þessari ástæðu, og jafnframt vegna þess, að flest-
ir smásalar eiga sára lítið veltufje, og verða því að
bjargast við lánsfje, sem þeir síðan lána aptur öðrum,
standa þeir miklu ver að vígi en kaupfjelögin með
tilliti til þess að komast að góðum kjörum í vöru-
kaupum sínum.
3. Einkaverzlunin er eingöngu þjónn e/g7nhagsmunanna.
F*eir menn sem þann atvinnuveg stunda, hugsa sjer
að hafa sem mestan hagnað af kaupendum sínum.
F*eir eru ekki að skýra kaupendum frá því hver verzl-
unarágóðinn verður, og þeir verja honum alveg ó-
skiptum í þarfir sjálfra sín.
4. Smásalarnir, sem sneiða hjá því, að láta stjettarbræð-
ur sina fá vitneskju um það, hvar þeir kaupa vörur
sínar og að eins þurfa á litlu að halda af hverju
einu, verða mjög opt fyrir halla og vonbrigðum með
tilliti til verðlags og vörugœða.
5. Sú freisting liggur ákaflega opin á veginum hjá kaup-
manninum: að vera naumari i útlátum en rjettu hófi
sætir og óvandari að vigt og vörugæðum, af því
þessar mörgu smáverzlanir eru reknar af eigin hagn-
aðarhvötum, og hver vill troða skóinn niður af hinni
í baráttu hinnar hörðu samkeppni.
6. Hver verzlunarmaður leitast á allar lundir við að
breiða sem þjettasta blœju yfir það, hvernig hagur
verzlunarinnar stendur. F’að má heita fullkomin undan-