Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.04.1909, Síða 52

120
alls eigi hærra, og það þó fjelagið hafi, að jafnaði, vand-
aðri vöru og betur af hendi látnar. En það er búið að
endurtaka þessar kvartanir svo opt, að þær eru nærri
því orðnar að trúarjátningargrein hjá sumum mönnum.
Yfirleitt ættu menn að vera fremur varkárir með kvart-
anir og útásetningar, því þess konar hefir eigi ætíð góð
eptirköst. En, það sem kemur beint og opinberlega fram
getur verið viðfangsefni fyrir fjelögin, en þær aðfinnslur,
sem ganga' um eins og kofaþvaður í smáþorpum, eru
eigi þess verðar að við þær sjeu ólar eltar.
5. Hluttaka kvenna í samvinnufjelagsmálum.
Eins og í svo mörgum öðrum greinum er þekking
íslendinga á hugtökum samvinnu fjelagsskaparins og
helztu framkvæmdarmeðölum mjög svo af skornum
skamti, enda er hreifingin ung hjer á landi, og enn þá
hefir lítið verið gert til þess að útbreiða rjettan skilning
á henni og efla henni hluttöku almennings. Pað kveður
svo rammt að þessu, að mikill þorri manna telur það ó-
þarfa og gagnslausa eyðslu að verja svo litlu af sam-
eiginlegu fje, til þess að halda uppi skriflegum fjelags-
blöðum eða prentuðum ritum til fræðslu og skilnings-
auka í samvinnumálum, ef þetta »ber sig ekki« eptir
strangasta reikningi. þetta er jafn-ólíkt því, sem tíðkast í
erlendum samvinnufjelögum eins og svart er hvítu.
Á líkan hátt er því varið með hiuttöku karla og
kvenna, í þessu efni, hjer á landi og hinum megin sunds-
ins. Það eru nær því undantekningarlaust karlmennirnir
einir, hjer á landi, sem kynna sjer samvinnufjelagsskap-
inn og taka þátt í honum, en kvennþjóðin stendur hjá,
og það er naumast hægt að segja að hún »horfi á«.
Að líkindum þætti það ekki »kvennlegt«, víða hvar að
kona færi að lesa nokkuð er að samvinnufjelagsmálum
lýtur. Samt sem áður er kvennrjettindamálið ofarlega á
dagskrá meðal almennra landsmála, og í allgóðu horfi