Andvari - 01.04.1962, Side 34

32
SVEINN SKOUIÍl 11ÖSKLILDSSON
ANDVARI
son varaprófastur skrifaði Þorvaldi Thor-
oddsen 9. október um haustið:
„Hinum löndunum líður líka vel, nema
hvað lundina snertir í ýmsum, því ekki
mátti minna vera, en að við kæmumst
í flokkaríg og illindi út af Schierbeck
(sem nú fer heim) og Jónasi."1 2 1)
Þctta Schiebecksmál hófst skömmu
eftir útkomu Verðandi.
Jón Mjaltalín landlæknir lézt í júní
1882. Ari áður hafði Jónas læknir Jónas-
sen, mágur Hannesar, verið settur til að
gegna embættinu, og var nú almennt
búizt við, að hann myndi hljóta það,
einkum þar sem hann lauk doktorsprófi
um sömu mundir. Svo fór þó ekki, held-
ur var staðan veitt dönskum lækni, Hans
Jacob Schierbeck. Það var þó skilyrði
fyrir þeirri veitingu, að Schierbeck lyki
prófi í íslenzku, áður en hann tæki við
embættinu. Ut af þessari embættistog-
streitu liófust miklir flokkadrættir með
Hafnarstúdentum. Hannes og félagar
hans studdu Jónassen, en aðrir Schier-
beck. Voru einkum fyrirliðar í þeim hópi
Finnur Jónsson og Skúli Thoroddsen.
Schierbeck gekk tvisvar undir próf í
Höfn hjá þeim Konráði Gíslasyni, Gísla
Brynjúlfssyni og Guðmundi Þorlákssyni,
en féll í bæði skiptin. Engu að síður
sigldi hann til íslands um haustið, tók
próf í íslenzku í Reykjavík og var skip-
aður í cmbættið.
Finnur Jónsson lætur að því liggja í
ævisögu sinni,-) að Hanncs hafi haft
áhrif á suma prófdómendurna í Höfn í
því skyni að bregða fæli fyrir Schierbeck.
Varð þetta mál upphaf mikilla llokka-
drátta meðal íslenzkra Hafnarstúdenta,
og stóð Hannes í fylkingarbrjósti annars
vegar.
Þótt þannig blési napurt um Hannes
sumarið og haustið 1882, lét hann ekki
niður falla bókmenntaiðkanir. Á fundi
Hafnardeildar Idins íslenzka bókmennta-
félags 16. maí um vorið var honum
ásamt fjórum öðrum mönnum falið að
sjá um útgáfu á ljóðum Jónasar Hall-
grímssonar. Það kom í hlut Hannesar
að rita um Jónas og skáldskap hans, og
9. október um haustið skrifaði hann Páli
Melsted:
„Ekki erum við enn þá byrjaðir að
sýsla neitt að útgáfunni; við erum að
bíða bréfa að norðan . . .
Ég er í miklum vandræðum, því ég á
að skrifa æviágrip Jónasar og er með
cngu móti fær til þess. Reyndar á það
aðeins að vera stutt, en það þarf að vera
sntt, og það er allt of lítið af datis til
þess að hægt sé að mynda sér nokkurn
veginn mynd af honum og hans sálar-
lifi. Ef ég gæti náð að tala við yður, þá
myndi ég spyrja yður um karakter hans,
prívatlíf og persónu, því það er það, sem
sá, er um hann ætlar að rita, fyrst þarf
að þekkja til þess að geta gengið út frá
réttri undirstöðu og skilið hann."1)
Með þessum orðum lýsir Hannes raun-
ar könnunaraðferðum raunsæisstefnunn-
ar, er Georg Brandes ruddi braut á
Norðurlöndum og mikils hafa verið ráð-
andi um vinnuaðferðir síðan, þótt nýjar
kenningar og skoðanir hafi rutt sér til
rúms.
Ekki hefur þó sumarið allt liðið við
félagsmálaþras eða undirbúning að út-
gáfunni á ljóðum Jónasar. Hannes naut
gleði og lystiscmda Hafnarlífsins í ríkara
mæli en flestir aðrir og átti karlmennsku
til að þola svalkið. Hann orti um þessar
mundir gamansama stæling á Oft um
Ijúfar, ljósar sumarnætur:
1) Ny kgl. saml. 3006, 4to, 4.
2) Bls. 54—55.
1) Ny kgl. saml. utilg. 134, 4to.