Andvari

Árgangur

Andvari - 01.01.1952, Síða 76

Andvari - 01.01.1952, Síða 76
72 Vilhjálmur Þ. Gíslason ANDVARI Ég efast um, að síðan á dögum Snorra Sturlusonar hafi nokk- ur maður fengizt við íslenzk fræði af meiri þekkingu, af skemmti- legra jafnvægi lífs og listar og af hófsamlegri skilningi og þó djörfum og djúpum á afstöðu listar og lærdóms og lífsins sjálfs. Snorri lýsti þessu í formála Eddu sinnar, Sveinbjörn í nokkr- um óprentuðum skólaræðum. Þar segir hann sína húmanistísku lífsskoðun, soðna saman við smíðaeld íslenzkrar sögu og tungu úr platónsku og kristindómi. Þar talar hann um, að dyggð og þekking renni af samkynja rótum, — að dyggðin, sem er elskan til þess góða, verði að krafti í viljanum, og þekkingin, sem er elskan til þess sanna, að krafti í skilningnum. Hann talar um, að vísindin séu þá fyrst rétt stunduð, þegar þau eru stunduð af sannleikselsku og menn geri sig móttækilega fyrir hinu háleita í þekkingunni. Þannig vildi Sveinbjörn Egilsson lifa lífi sínu og stunda fræði sín og list. Minningu Sveinbjarnar hefur verið haldið í heiðri en varla í hávegum. Hans er minnzt sem hins merka fræðimanns og ágæta og málsnjalla þýðara. Hann var einnig annað og miklu meira. í öllu lítillæti hjarta síns og stolti starfshyggju sinnar var hann eitt af stórmennum íslenzkrar menningarsögu. Hann er tákn heillar menntastefnu, sem í honum náði hæstum blóma sínum og endanlegri fyllingu, áður en hún fór að fjara út, — hinnar klassisku kristilegu lífsskoðunar á þjóðlegri rót. Hann var síðasti og glæsilegasti Grikkinn í íslenzkri mennt. Sumt er úrelt af þeim fræðum, eins og verða vill, og þótt verk hans 1 íslenzkum fræðum séu enn í gildi á vígvelli þeirra vísinda, er hans klassiski skjöldur varla borinn lengur í lifsins stríði. En a skjöld Sveinbjarnar Egilssonar hefur ekki fallið. Hann er enn merki liðins glæsitíma, sem var auðugur í einfaldleik sínum, merki hins fagurgóða manns, sem var í senn tákn tírnans og yfir hann hafinn í lærdómi sínum og list. Þess vegna er Sveinbjörn Egilsson lifandi og frjósamur kraftur í íslenzkum fræðum hundrað árum eftir dauða sinn og verður lengi enn.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Andvari

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.