Andvari - 01.01.1943, Síða 13

andvari
Einar Hjörlcifsson Ivvaran
9
hversu rikt raunsæisstefnan sem skáldslcaparstefna var honum
í blóð borin. Öllu miskunnarlausari realistisk saga hefur naum-
ast verið samin af íslenzkum manni.
II.
Eftir nær 5 ára dvöl í Kaupmannahöfn fór Einar Hjörleifs-
son, sumarið 1885, lil Vesturheims. Hann mun nú hafa verið
orðinn því alveg afhuga að taka próf við háskólann, en hins
Vegar mun-hann ekki hafa haft efni á þvi, né aðrar ástæður,
að dveljast lengur við bókmenntanám í háskólabænum við
Eyrarsund. Hann varð að leita sér atvinnu til þess að geta lifað.
Hann var þá kvæntur fyrri konu sinni, Maren Mathilde, danskri
bonu. Var sambúð þeirra stutt, því að hún andaðist árið 1887.
Höfðu þau eignazt tvo drengi, er báðir dóu á fyrsta ári. Móður
S1na hafði Einar misst 1884. Henni mun hann liafa unnað mjög.
hetta hafa því verið erfið sorgarár og reynslutími fyrir hinn
onga, viðkvæma mann, sem nú var að hefja lífsstarf sitt. —
En litlu síðar kynntist hann ungri stúlku í Winnipeg, Gíslínu
Gísladóttur frá Reykjakoti í Mosfellssveit. Giftust þau 22. sept.
1888. l>ag hefur óefað verið hin mesta lífshamingja Einars, að
hann fékk þessarar konu. Vafalaust má telja, að það hafi leitt
‘h sambúð hans við þessa ágætu konu, hversu margar hinar
göfugustu sálir í skáldsö gum hans eru ltonur.
Astæður til jiess, að Einar fór ekki heim til íslands, heldur
'eslur um haf, hafa sjálfsagt verið ýmsar. Fjöldi fólks af
‘ orourlöndum leitaði um þessar mundir til hins nýja heims,
Sei staklega frá íslandi og Noregi, þeim löndunum, er ekki höfðu
11 't stjórnmálalegt frelsi og voru fátæk meðal annars af langri
ei lendri óstjórn og kúgun. Þótt nokkuð væri farið að rofa til í
)e’ni efnum hér á landi, voru jió Ameríkuferðir aldrei tíðari
ei’ a pessum árum, svo sem kunnugt er. Það var ekki álitlegt
11 Eoma heim til íslands próflaus eftir margra ára dvöl er-
endis við háskólanám. Einar hafði dæmi Gests Pálssonar, vinar
sins og að ýmsu leyti — skoðanabróður, fyrir sér. Og margir
ngætir menn hér heima réðu honum eindregið frá því að hverfa
heini að svo stöddu.