Andvari - 01.01.1943, Síða 74

70
Gísli Sveinsson
ANDVAIll
2. Flokkurinn er algerlega samþykkur ályktunum Alþingis
1928 og 1937 i sjálfstæðismálinu, sem sé, að íslenzka
þjóðin eigi óhikað að neyta uppsagnarákvæðis sambands-
laganna undir eins og lögin heimila, og taka alla með-
ferð málefna sinna í eigin hendur.
3. Flokkurinn er einráðinn í því að vinna að lausn Jiessa
máls á nefndum grundvelli, bæði inn á við og út á við —
a) með því að efla meðvitund þjóðarinnar sjálfrar um
hið mikla hlutverk, er hennar bíður, og getu liennar
og dug til þess í livívetna að standa sem mest og
bezt á eigin fótum, efnalega og menningarlega, og
b) með því að undirbúa utanríkismál og aðrar fullveldis-
framkvæmdir íslendinga, lieima og erlendis, með öll-
um þeim ráðum, sem framast er kostur á.“
Algerlega í sarna streng hafa hinar sjálfstæðu deildir flokks-
ins tekið, svo sem samband ungra sjálfstæðismanna, bæði
við stofnun þess 1930 og síðan (sbr. ályktanir sambandsþinga
1932, 1933 og 1940).
III.
Nú geisandi heimsstyrjöld skall á 1939. Hún hefur flutt
ógnir og eyðing yfir margar þjóðir, svo að eigi verður með
orðum lýst. Enginn veit, hvenær eða hvernig þeim ósköpum
lyktar, og e. t. v. eiga flestir eftir að súpa af þeim illt seyði, þótt
komizt hafi klaklaust fram á þessa stund. Vér íslendingar
erum enn meðal þeirra, sem litt hafa fengið að kenna á hin-
um þunga hrammi stríðsins, móts við ýmsa aðra, hvernig sem
síðar kann til að takast. Forsjónin hefur verið oss holl, og
mættum vér læra að meta það. Hver veit, nema svo verði nú,
að auk annars, sem bjargazt hefur hér „á land“ í öldurótinu,
þótt vér ef til vill eigi kunnum alls kostar með að fara, þá
skili þessi ófriður oss einnig hinum fyllstu fríðindum, full-
komni það, sem eigi fékkst í þeim fyrri, — ríkissjálfstæði
með algerum skilnaði við Danmörk? Ef svo yrði, sem allar
líkur eru til, mætti með sanni segja um það, að fátt er svo