Andvari - 01.01.1946, Blaðsíða 11

ANDVARI
Sigurður Eggerz
7
Arið 1879 i'luttust þau Pétur Eggerz og Sigríður kona hans
vestur í Akureyjar á Gilsfirði, ásamt börnum sinum, og
bjuggu þar í tíu ár. Akureyjar voru eignarjörð séra Friðriks
Eggerz, Hafði hann búið þar um 20 ár og gert allmiklar um-
bætur á jörðinni, reist ibúðarhús úr íslenzkum steini og byggt
vör eða bátalægi úr stórgrýti. Voru Akureyjar hið fegursta
ábýli, auðugar að grasnytjum og hlunnindum, enda þá
taldar jafngildi Flateyjar á Breiðafirði. Hefði séra Friðrik
ekki sleppt slíkri jörð við hvyrn sem var. En talið er, að hann
bafi unnað Pétri mest barna sinna.
Vorið 1889 fluttust þau Pétur og Sigriður alfarin til
Reykjavíkur með börn sín. Þar lézt Pétur, 5. apríl 1892, tæp-
lega R1 árs að aldri. Eftir fráfall hans veitti frú Sigríður
börnum þeirra forsjá af miklum dugnaði. Var þeim öllum
veitt hin bezta menntun, sem kostur var á. En börn þeirra
voru, auk Sigurðar: Guðmundur, sýslumaður, síðar fulltrúi
á Akureyri, Solveig, kona Stefáns prófasts Kristinssonar á
Völlum í Svarfaðardal, og Ragnhildur, kona ólafs læknis
Tliorlacius. — Frú Sigríður lézt á Búlandsnesi, hjá Ragnhildi
dóttur sinni, 10. júní 1926, 78 ára.
Þó að Sigurður Eggerz væri aðeins fjögurra ára, er hann
fiuttist frá Borðeyri, mundi hann eftir veru sinni þar, um-
hverfinu og einstökum atvikum. En Ijósast geymdust í huga
hans minningarnar um bernskustöðvarnar í Akureyjum. Með
skáldlegri hrifningu lýsti hann vordögunum þar, töfrandi út-
sýn til hafs og fjalla, fuglalífi, ferðum milli eyjanna og
fleiru. Ósjálfrátt greip hann þá í lófa sér, eins og þar kynni
enn að finnast sigg eftir árarnar. Einnig minntist hann með
aðdáun liins mikla frændgarðs sins frá fornri tíð á þessum
söguríku stöðvum. En mest allra dáði hann föður sinn,
>,hraustan, hreinskilinn og hjartaprúðan“, eins og Jónas
Hallgrímsson kvað um Torfa Eggerz, föðurbróður Péturs, er
dó ungur stúdent i Kaupmannahöfn 1836.
Sigurður gekk inn í lærða skólann í Reykjavík sama vor
og foreldrar hans fluttust jiangað, 1889. Stúdentsprófi laulc
bann 29. júní 1895, með hárri I. einkunn, 97 stigum. Var hann