Andvari - 01.01.1890, Síða 46

24
ur er eigi ákveðið, að framkvæmdarvaldið skuli vera
alinnlent, heldur gildir undantekning frá pessum ákvæð-
um um embættaveitingar, leyfisveitingar og náðunar-
vaid.
í frumvarpinu frá síðasta alþingi eru ákvæðin nokk-
uð öðruvísi, en í frumvörpunum 1873 og 1885. í
frumvarpinu 1889 er svo kveðið að orði í 6. gr.: »Kon-
ungur getur látið jarlinn í nafni sínu og umboði fram-
kvæma hið æðsta vald í hinum sjerstöku málefnum
landsins«.
Jjví hefur verið haldið fram, að frumvarpið innihaldi
ekki neina tryggingu fyrir því, að framkvæmdarvaldið
verði innlendara, en uú er, og hefur verið skýrskotað
til orða stjórnarskrárinnar 1874, 2. gr.: »Hið æðsta
vald á íslandi innanlands-------— skal fengið í liend-
ur landshöfðingja«. (|>jóðv. 28. sept. og 30 des. 1889).
En fyrst og fremst má geta þess, að úr þessari tilvís-
un er sleppt orðunum: »á ábyrgð ráðgjafans*, og svo
er þess ekki getið, að í stjórnarskránni er sagt í sömu
grein, að konungur láti ráðgjafann fyrir ísland fram-
kvæma »hið æðsta vald yfir öllum hinum sjerstaklegu
málefnum íslands*. »Hið æðsta vald á íslandi innan-
lands« er því ekki hið æðsta vald í hinurn sjerstaklegu
málefnum landsins.
Svo er þess að gæta, að það giidir um þessa grein
í frumvarpinu 1889 hið sama, sem tilsvarandi greinar
í frumvörpunum 1873 og 1885, að það verður að lesa
hana í sambandi við aðrar greinar frumvarpsins. Vjer
skulum þannig nefna 7.gr.: »Káðgjafarnir hafa á hendi
stjórnarstörfin innanlands og bera ábyrgð á þeim«. En
nu hefur verið sagt, að þau »geti auðvitað eigi átt við
önnur stjórnarstörf en þau, er konungur samkvæmt 6.
gr. hefur falið þeim að framkvæma í nafni sínu og
umboði, hvort sem þau verða mörg eða fá« (þjóðv. 28.
sept. 1889). Jbetta er alveg á móti orðum frumvarpsins,
því að það liggur þó í augum uppi, að undir stjórnar-