Fálkinn - 16.12.1933, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
9
Hinn ráðandi forseti var þó
ekki svo vitlaus að láta hengjá
Mox-ales, vin Iíristins, en gerði
hann að sendiherra Svertingja-
eyjunnar í Parísarborg!
Eftir uppreistina fór Kristinn
á fund forsetans og fjekk leyfi
hans til þess að stunda lækning-
ar fyrst um sinn án þess að taka
próf þar í landi. En um haustið
sama ár lauk hann prófinu
á spönsku, og settist að inni í
landi í nánd við stóra sykur-
verksmiðju og dvaldi þar öll ár-
in, lengst af sem fastur spítala-
læknir. —
— Um ástandið þar á eynni
fyrst eftir að Kristinn kom þang-
Læknirinn á vinmistofu sinni.
fyrverandi forsetar lýðveldiseyj-
unnar San Domingo, menn, sem
voru þar útlagar. Kristirin var
læknir þeirra allra og þeir
livöttu hann mjög fararinnar til
San Domingo. Sjerstaklega var
það einn þeirra, Morales að
nafni, sem var svo hrifinn af
Kristni, að hann trúði honum
fyrir því, að hann væri að und-
irbúa uppreist, sem áreiðanlega
myndi takast, og er hann væri
aftur kominn til valda yfir Svert-
ingjaeynni, væri Kristinn sjálf-
kjörinn liirðlæknir. —
— Með þessar framtíðarvonir
fór svo Kristinn til San Domingo
i febrúar 1910, en Morales hafði
lofað að koma sjálfur þá um
smnarið.
— Um mitt sumar kom for-
setaefnið siglandi á skipi hlöðnu
vopnum og sprengiefnum og um
leið og skipið varpaði aKkerum
hófu sambandsmenn Morales í
landi uppreistina. Ilún var blóð-
ug mjög, hundruðir voru drepn-
ir, en það síðasta sem Kristinn
sá af Morales, var að hann var
handtekinn og í járnum á liönd-
uin og fótum fluttur i svart-
holið.
Unyfrú Greta Itjörnsson l setustofunni.
Hús læknisins við Pecler Bcmgsvej ‘270.
að er styst að segja, að líf borg-
aranna voru ekki mikils virði.
Hvorki Kristinn nje kona lians,
sem var dönsk, en ljest fyrir
tæpum 3 árum, skildu við sig
skammbyssuna livert sem þau
fóru. Þó kom það aldrei fyrir
að þau þyrftu á henni að halda,
því Svertingjarnir höfðu miklar
mætur á hinum livita lækni og
konu hans, sem um margra ára
skeið, var eina hvíta konan á
þeim hluta eyjunnar, og var þó
ekki að furða þó Kristinn vildi
viðhafa alla varúð.
Hvert laugardagskvöld var
Kristinn að jafnaði sóttur yfir í
sjúkrahúsið, til þess að gefa út
dánarvottorð. Svertingjarnir not-
uðu helst laugardagskvöldin til
þess að drepa fjandmenn sína og
varð Kristinn þá alla jafna að
vera tilhúinn að líta á líkin.
Hver maður gekk með skamm-
byssu og það mátti ekki orðinu
halla fyr en hún var dreginn
fram. Forsetinn hafði sjálfur
skotið þann, sem á undan hon-
um var við völdin, en 1911 var
liann sjálfur drepinn af þólitísk-
um óvini. Var það uppiiaf inn-
anlands óeirða sem stóðu óslit-
ið til 1918. Hafði Kristinn þau
árin mikla vinnu við að húa um
sár manna og meiðsl eftir áflog.
Engum datt í hug að gera
Kristni mein, því enginn vissi
livenær liann þyrfti á lionum
að halda sem lækni. Hann var
viiiur allra og skifti sjer aldrei
af pólitiskum deilum flokkanna.
Fvrstu árin, sem þau hjón
voru á eynni, var alt farið á
Iiestbaki. Bílvegir voru engir, en
oft riðið 100 kilometra á dag.
Bar oft við, að lítil liersveit
fylgdi Kristni, er liann var sótt-
ur til manna upp í sveit. Var
það að samkomulagi, að lier-
sveitin skilaði honum óhultum
til óvinahersveitar á landamærum
þess hjeraðs, er Kristinn ætlaði
í, ef svo bar undir. Tók svo sú
hersveit við og fvlgdi lækninum
að vegsenda.
Og þannig liðu árin fyrir þess-
um landa vorum á þessum af-
vikna stað. Með skammbyssu í
vasanum og i fylgd með sveit
vopnaðra hermanna stundaði
hann lækningarnar, eiginlega
aldrei alveg óhultur um líf sitt
og sinna. Kristinii niun hafa
haft eitthvað alveg sjerstakt lag'
á svertingjunum, ljúfmenni og
prúðmenni sem hann æfinlega
hefir verið í orði og verki. Hann
telur sig eiga marga verulega
góða vini meðal íbúanna á San
Domingo og segir þá vera ó-
venju trygglynda og samvinnu-
þýða menn, ef rjett er að þeim
farið. Þeir gleyma aldrei ef þeim
er gert eittlivað gott, en eiga
hinsvegar bágt með að gleyma
fjandmönnum sinum. En það er
margur hvítur maðurinn með
því marki brendur.
Frá árinu 1918 liefir ríkl
kyrð og spekt á San Domingo.
Allmikill fjöldi hvítra manna
liefir flutt þangað, einkum Amc-
rfkumenn, vegir hafa verið
lagðir, bílar fluttir inn, vopn
tekin af Svertingjunum og get-
ur nú liver maður verið nokk-
urnveginn óhultur þar vestra.
— Árið 1928 flutli Kristinn
með konu sína og dóttur al-
kominn til Kaupmannahafnar og
settist að sem læknir í útjaðri
borgarinnar. Bygðu þau sjer þar