Fálkinn - 16.12.1933, Blaðsíða 19

F Á L K I N N
17
0'>|lb>'0,*|lb>*0'"lli>'0'"in>-0''|lli>'0'"lli>'0'"llii'0'"llii’0>HUwO',,l||i'0'"llii'0'"llii*0>‘|l||i'0'">lii'0'"lli>>0>"llii'0>"tli>'0'*l<li>'0'"l|ii'0',<ili>'9>"Uu'0'"lli>'0*,,lli>'0',%>'0',|l|ii'0>,|llii'0'HHii'0'>|llii-0'"lli>' •',bi.'0'"lb''0-,,ll> O '"lb>'O•*%>• O■,bb>'O ">b''O'"Un'O•"UkO •"»>■'O•‘•Uh'O•"•>>• O ■,,tti>'0'"lliH0'"Hi>'0 '"lb>'0'"»i>'0'"tti.'0 •,,H»'0',,Ui>'0 "H»'0 •"Ui>'0',H|i.'0',lU»'0
# #
9 o
#
ö
f
NYJAR QERÐIR!
Hjer sjáið þjer tegiindir af nýjastu
gerðum viðtœkja.
Leitið upplýsinga hjá útsölumönnum
vorum um verð og gœði tœkjanna.
VIÐTÆKJAVERZLUN RÍKISINS
Lœkjargötu 10 B
Sími 3823.
...............................O■"Ub' OO0'"Hi>' 0'"l|»'0'"H»'O'">bHo•"».>• ....................o•"»»• O'"Hb'O'"Hi.'O'"Hb'O•"»..■ O-"Ib.'O■"»»• O•'%.• OO'"H..- O'"lli.'O■•Hb.'O 0'"ll»'O•"Hl.'0'"H»'0'"H»'0 ."H»'0■"l|»'0-"H»'0 "Hi' 0•"H»'0 "H»'0 •"lb.'0'"H»'0•"ll»'0 '"lb.'0'"lb.'0-"lb»0-"Ib.'O'"Ib.'O'"Ib.'O•"H»'0'"H»'0'"lb.'0."H»'0'"H»'0 "H.
fengis, er honum hafði verið til Þór-
disar dóttur Grímu í Ögri. Gerir
hann þá heimför sína og leggur
leið i Ögur. Gríma tók við honum
með miklu gleðibragði, en Þórdis
reigðist nokkuð svo við honum, og
skaut öxl við Þormóði, sem konur
eru jafnan vanar, þá er þeim líkar
eigi alt við karla. Það finnur Þor-
móður skjótt, og sá þó, að hún skaut
í skjálg augunum stundum, og sá
nokkuð um öxl til Þormóðar. Kom
honum í hug, að vera mætti svo, að
dælla væri að draga ef hálft hleypti;
minnir hana á hið forna vinfengi,
hvert verið hefði. — Þórdís mælti:
„Það hefi jeg spurt að þú hefur
fengið þjer nýja unnustu, og hefir
ort lofkvæði um hana“. — Þormóður
segir: „Hver er sú unnasta mín, er
þú talar til, að jeg hefi um ort“. —
Þórdís svarar: „Sú er Þorbjörg úti
í Arnardal“. Þormóður svarar: „Engu
gegnir það, að jeg hafi kvæði ort
um Þorbjörgu, en hitt er satt, að
jeg orti um þig lofkvæði, þá er jeg
var í Arnardal, þvi að mjer kom i
hug, liversu langt var i milli fríð-
leiks þíns og Þorbjargar, og svo hið
sama kurteisi; er jeg nú til þess lijer
kominn, að jeg vil nú færa þjer
kvæðið“. Þormóður kvað kolbrúnar
visur, og snýr þeim erindum lil
lofs við Þórdísi, er mest voru á-
kveðin orð, að hann hafði um Þor-
björgu ort. Gefur hann nú Þórdísi
kvæðið til heilla sátta og heils hug-
ar hennar og ásta við sig.
Kemur Þormóður nú jafnan i Ög-
ur og er honum þar vel fagnað. Og
er svo hafði fram farið um stund, þá
dreymir Þormóð eina nótt er hann
var á Laugabóli, að Þorbjörg kom
að honum og spurði hvort hann
vekti eða svæfi. Hann sagðist vaka.
Hún svarar: „Þú sefur. — En það
er fyrir þig ber mun svo eftir ganga,
sem þú vakir — eða hefir þú gefið
lofkvæði það, er þú orktir um mig
annari konu?“
Þormóður svarar: „Eigi er það
satt“.
Þorbjörg mælti: „Satt er það víst:
— Þú hefir mitt lofkvæði gefið Þór-
dísi Grímudóttur og snúið til henn-
ar öllum þeim vísum, er mest heyrðu
mjer til. Nú mun jeg launa þjer
lausyrði þina og lýgi, svo að þú
munt taka augnverk þann, er bæði
þín augu skulu út springa, nema þú
lýsir því fyrir alþýðu, að það er
mitt kvæði, og kallir það svo jafn-
an síðan“. — Honum sýnist hún
mjög reiðileg og þykist hann sjá
svip hennar er hún gekk brott. Hann
vaknar við það að hann hafði svo
mikinn augnverk, að hann fær varla
þolað óæpandi.-----— Bersi spurði:
„Hvað hefur þig dreymt?“ Þormóð-
ur segir honum drauminn og allan
málavöxtinn. Bersi mælti: „Óþarf-
legar unnustur áttu — hlaust af ann-
ari örkuml þau, er þú verður varla
heill1), en nú mun eigi minni von,
að þú látir bæði augun fyrir ann-
ari. En þó ræð jeg að þú snú afl-
ur kvæðinu svo sem var ort fyrir
öndverðu“. — Síðan lýsir Þormóð-
ur fyrir alþýðu hversu farið hafði
og gefur Þorbjörgu kvæðið af riýju
við mörg vitni. En Þormóði batn-
aði þegar augnaverks og varð al-
heill.---------
Dauði Þormóðar:
— — — „Það liafa menn að á-
gætum gert, hversu. rösklega Þor-
móður barðist á Stiklastöðum þá er
Ólafur konungur fjell; því að hann
hafði hvorki skjöld nje bryriju, en
1) Þræll Grímu i Ögri, sat eitt
sinn fyrir Þormóði er hann hafði
heimsótt Þórdísi og hjó hann svo
slæmu sári á hærgri handlegg að
Þormóður var jafnan örfhendur
síðan.
hjó ávalt tveim hönduin með breið-
exi og gekk í gegnum fylkingar, og
þótti engum gott, þeim er fyrir hon-
um urðu að eiga náttból undir exi
hans. Svo er sagt, þá er lokið var
bardaganum, að Þormóður væri ekki
sárr. Hann harmaði það mjög og
mælti: „Það ætla jeg nú, að ekki
muni jeg til þeirrar gistingar sem
konungur í kvöld; en verra þykir
mjer nú að lifa en deyja“. Og i þvi
bili er hann mælti þetta, þá fló ör
að Þormóði og kom fyrir brjóst
honum, og vissi hann ekki hvaðan
að kom. Því sári v.arð hann feginn;
því að hann þóttist vita að þetta
sár mun honum að bana verða.
Hann gengur til einnar bygghlöðu,
þar er margir konungsmenn voru
inni sárir. Kona ein vermdi vatn í
katli til þess að þvá sár manna.
Þormóður gengur að einum vand-
bálk og styðst þar við. Konan mælti
við Þormóð: „Því lætur þú eigi
binda sár þín ef þú ert nokkuð
sárr?“ — — — Þormóður svarar:
„Þau ein hefi jeg sár, að eigi þarf
að binda“.---------Og er lokið var
ræðu þeirra, þá mælti konan, sú er
vatnið vermdi við Þormóð: Iivi ertu
svo fölur maður og litlaus sem nár?
— Eða því lætur þú ekki binda sár
þin?“ — — — Og er Þormóður
hafði losað fötin frá brjósti sjer, tók
konan löng eina og vildi draga út
örina, en örin hafði gengið djúpt
og holdið þrútið og sollið, að örin
gekk hvergi. Þormóður tók þá töng-
ina og skar fyrir örinni og kippti
henni út og voru á krókum hennar
blóðtrefjar og tæjur úr hjartanu. —
— — Þormóður hjelt örinni á lofti
og kvað visu. —------Og áður hann
hafði lokið hinu síðasta orði vís-
unnar, þá andaðist hann standandi
við vandbálkinn og fjell ekki fyrr
til jarðar en liann var dauður.“ —
Skuggi.
Fyrir eina
40 aura á viku
Getur þú veitt þjer oo heim-
III hinu bestu ánægju tvo
daga vikunnar, iaugardag og
sunnudag. Ekkert blað er
skemtilegra og fróðlegra en