Fálkinn - 16.12.1933, Blaðsíða 37

F Á L K I N N
35
LUX
Kniplinga og silkinærföt má
, //0v þvo aftur og aftur, an þess
V/ að þau missi minstu ögn af
sínum upprunalega yndisþok-
ka. Bara með því að kreista
þau gætilega í mildu Lux löSri.
ÞaS hreinsar vandlega, verndar
fína þræSi, fagra liti og viSkvæma
gerð. ÞaS er óhætt að trúa Lux
fyrir sínum fíngerðustu fötum.
Það svíkur engann.
FÍNNI, smærri spænir
Hafið þjer reynt þetta nýja Lux ? Spænirnir
eru fíngerðari en þeir voru áður. Þess vegna
leysast þeir upp enn fyrr. Fljótvirkari og
paklcarnir enn stærri en áður og verðið þó
óbreytt. Biðjið unr hið nýja Lux.
SILKI
OG
KNIPLINGAR
HALDA
SÍNUM
YNDISÞOKKA
M-LX 399-047A IC
LEVER BROTHERS LIMITED
PORT SUNLICHT. ENGLANÞ
MJALLHVIT
eykur ánægjuna
á hverju heimili.
H.f. »SHELL< á íslandi.

væri óumflýjanlegt. (Seinna var
hann alveg hrifinn af því, hvernig
konuskepnunni tókst að snúa öllu
við, eflir fyrirsögn minni). Svo
gat hann haft bókatröppu á gólf-
inu og matinn mátti leggja upp á
bókaskápinn. Við fundum líka snild
arlega aðferð til þess, að hann
gæti komist niður á gólf. Það var
að setja Encyclopædia Britannica
(tíundu útgáfu) upp á bókaskápinn.
Svo þegar hann vildi komast nið-
ur, þurfti hann ekki annað en taka
eitt eða tvö bindi eftir þörfum, og
svo seig hann niður af þunga ból-
anna. Og okkur kom saman um, að
gott væri að reka járnfleina í gólf-
listana, sem hann gæti haldið sjc-r
í, hvenær sem hann þyrfti að fara
um neðanverða stofuna.
Eftir því sem við hjeldum áfram
við allan þennan útbúnað, var jeg
næstum farinn að hafa gaman af
honum. Það var jeg, sem kallaði
á ráðskonuna og opinberaði henni
leyndarmálið, og einnig gerði jeg
mest að því að útbúa umsnúna rúm-
ið. í stuttu máli sagt — jeg var
heila tvo daga heima hjá Pyecraít
í vinnu. Jeg er rjett laghentur og
uppfinningasamur þegar jeg héf
fengið skrúfjárn i hendina, og jeg
útbjó ýms þægindi fyrir hann, lagði
vira, til þess að hann gæti náð
til bjöllunnar, sneri r.afmagnslömp-
unum upp á við, o. s. frv. Mjer
fanst allur þessi útbúnaður nýstár-
legur og skemtilegur, og mjer lilo
hugur við, er jeg hugsaði um Pye-
craft sem einhverja stóra, feita
flugu, sem skriði um á lotfinu og
smeygði sjer undir dyralistann til
þess að koinast milli herbergja, og
- síðast en ekki síst —1 kæmi ald-
rei framar í klúbbinn....
En þá skeði það, að hugvit mitt
fór með mig út á galeiðuna. Jeg
sat við arininn og gerði mjer gott
af viskíi hans, en hann var uppi
í uppáhaldshorninu sínu og var að
negla tólfábreiðu neðan á loftið,
þegar hugmyndinni sló niður i mig.
— Svo sannarlega, Pyecraft;
sagði jeg. — Alt þetta umstang er
gjörsamlega ónauðsynlegt.
Og áður en jeg gat gefið mjer
tíma lil að liugsa um afleiðingarn-
ar, var það dottið úr mjer. — Blý-
nærföt! sagði jeg — og svo var
fjandinn laus.
Pyecraft hlustaði á hugmynd
mína, næstum með tárin i augunum.
— Ó, að liugsa sjer að geta aftur
gengið á fótunum, með höfuðið
upp! sagði hann.
Jeg álpaði út úr mjer öllu leynd-
armálinu, áður en jeg ihugaði af-
leiðingarnar fyrir sjálfan mig. Þjer
skuluð kaupa plötublý og skera það
í smástykki. Svo skuluð þjer sauma
þessi stykki viðsvegar í nærfötin
yðar, þangað til þjer haldist niðri.
Og þjer skuluð hafa blýsóla undir
skónum, og bera tösku fulla af
blýi, og þá er það komið! 1 stað-
inn fyrir að hýma hjer eins og
fangi, getið þjer farið hvert á land
sem þjer viljið.
Og svo datt mjer annað ennþá
betra í hug. —• Þjer þurfið aldrei að
óttast að drukkna af skipi. Ef það
ætlar að ske, skuluð þjer hara fara
úr nokkru af nærfötunum eða öll-
um, taka svo þann farangur, sem
þjer þurfið og stíga svo uppí loft-
ið,
í geðshræringu sinni ljet hann
hamarinn, sem hann var með,
detta, svo að hann straukst við
liöfuð mjer. — Guð minn góður!
æpti hann. ■— Þá get jeg komið í
klúbbinn aftur!
Jeg lirökk í kuðung. — Ja, hver
skrat. . . . sagði jeg lógt. — Já, auð-
vitað gelið þjer það, sagði jeg hátt.
Og það gerði hann og gerir enn
í dag. Þar situr hann rjett fýrir
aftan mig og hámar í sig þriðja
stykkið af teköku með smjöri. Og
enginn i heiminum, að okkur ráðs-
kounni unda,nteknum, veit, að
hann vegur sama sem ekkerl,
að hann er ekki annað en viðbjóðs-
leg ldessa af meltingarfærum, loft-
hnöttur í fötum, óinerkilegasta per-
sóna heimsins. Þarna situr hann
og bíður þangað til jeg er búinn
að skrifa þetta. Þá situr hann fyr-
ir mjer, og kemur í bylgjum til mín.
Og svo segir liann mjer fram og
aftur, hvernig honum líður og ekki
líður, að hann voni, að þetta lagist
smátt og smátt. Og stundum, mitt
inn í þessu feita málæði, hefir hann
það til að segja: „Leyndarmálið
fer vonandi ekki lengra, ha? Ef
einhver vissi um það — jeg mundi
skammastp mín svo mikið.... Það
er svo kjánalegt ef fólk veit, að
maður skríður neðan á loftinu og
þessháttar".
Og nú er um að gera að komast
hjá Pyecraft, sem hefir gætt þess
vandlega að vera inilli mín og dyr-
an n a.
Ef þjer viljið eignast
GÓÐA BÓK
þá kaupið
SAMLÍF-
ÞJÓÐLÍF
eftir
Dr. Guðm. Finnbogason.
Fæst hjá bóksölum.
Scnd gegn póstkröfu um
alt land.
Verð kr. 5.50 bundin og
kr. 4.00 óbundin.
Heinrich biskup í Liege í Belgíu,
sem dó 1281 átti 61 barn.
Daninn Johan Tranum, sem fræg-
ur er fyrir það hve fimur hann er
að stökka með fallhlíf út úr flug-
vjelum ætlar bráðlega að stökkva
úr vjel í 3000 metra hæð, en svq
liátt hefir enginn maður stokkið
áður. Venjulegasta stökkhæðin ev
500—800 metrar.