Fálkinn - 16.12.1933, Blaðsíða 48

46
F Á L K I N N
-------- GAMLA BÍÓ ——
Jólamynd 1933.
Leikfimiskennarinn.
,,DE BLAA DRENGE“
Gamanleikur og talmynd
i 12 þáttum. ASalhlut-
verkið leikur
Önnur hlutverk leika:
Johs Mayer, Karen Lykkehus,
Knud Haylund, Maíhilde Nielsen
Schiöler Linck, Svend Bille,
Nina Kalcker, Robert Smith,
Helga Frier, Sigfr. Johansen,
Ib Schönberg.
íý lög eftir Kai Norman Andersen.
LIVA WEEL er senx allir vita skemtilegasta leikkona
Danmerkur og sýnir hún lijer list sýna ýmist sem leik-
fimiskennari eða sem hershöfðingi, svo sprenghlægilega
að enginn sem í leikhúsinu silur kemst hjá því að skelli-
hlægja að LIVU WEEL.
Myndin verður sýnd á annan í jólum kl. 5, 7 og 9.
---------------GLEÐILEG JÓL!---------------------------
Hrífandi talmynd um sögu Englendinga 1899 til 1932 geríi af
Fox Film undir stjórn Wjnfied Sheean og Frank Lloyd, efiir'
hinu fræga le'kriti NOEL COM'ARD.
Fylkiny heimsviðburðanna líður dfram fyrir sjónum
áhorfandans í þessari mynd: Búastríðið - flugið yfir
Ermasund -- andlát Victoríu Bretadrotningar — Tit-
anicslysið heimsstyrjöldin. Aðalpersónur myndar-
innar, Marrgotshjónin upplifa glla þessa viðburði, en
viðhorf þeirra við tilverunni breytist ekki, þrátt fyrir
mótlætið og í lolc leilcsins heilsa þau ókvíðin árinu sem
kemur. Þau eru leilcin af
Diana Wynyard 09 Ciive Brooh.
Þarna era og rakin örlög annara einstaklinga af öðrum sljett-
um. Mgndin er si/ning hins enska þjóðlífs á síðiistu áratugum
og 15 þúsund manns hafa aðstoðað við þá sýningu.
Stórfenglegasta nútímamynd,
sem tekin hefir verið.
LEIKFIMISKENNARINN.
Jólamyndin sem GAMLA BÍO sýn-
ir að þessu sinni er sú danska tal-
myndin sem mestar vinsældir hefir
hlotiS í Danmörku til þessa og þær
vinsældir á hún ekki síst að þakka
Livu Weel, hinni frægu gamanleik-
konu, sem allir komast í gott skap
al' að sjá.
í þessari mynd leikur hún roskna
kenslukonu við skóla í allstórum
dönskum bæ. Hún kennir bæði
leikfimi og náttúrufræði og er vel
látin af nemendunum því að hún
er altaf i góðu skaxxi. í æsku hefir
hún verið i ástabralli við Barsö
liðsforingja (Johs. Meyer), sem hef-
ir svikið hana vegna annarar, og
síðan hefir hún lagt ástamálin á
hilluna en gengur öll upp í starfi
sínu. En lhm ann leiklist og fer
ávalt i leikhúsið þegar leikarinn
Herman Sander (Svend BiIIe) leik-
ur. Hann er umferðaíeikari og í
miklum metum. Kenslukonan hefir
lítið saman við samkennara sína
að sælda, nema söngkennarann,
Henrik Brandt (Sigfr. Johansen)
sem dreymir um’ að verða tónskáld
og hefir samið óperettu, sem eng-
inn vill leika.
í skólanum er ung stúlka, sem
heitir Eva Christoffersen og er ást-
fangin af söngkennaranum. Ein
telpan á skólanum slettir þvi í
hana að hún sje lausaleiksharn og
fær harðar ákúrur hjá kenslukon-
fyrir og sama dag refsar hún bróð-
ur stelpunnar fyrir óknytti. Syst-
kinin klaga fyrir föður sinum, en
það er einmitt Barsö, fyrrum unn-
usti kenslukonunnar. Hann heimt-
ar að hún sje kölluð fyrir kenn-
arafund.
Nú kemur leikflokkur í bæinn,
og Eva, sem langar til að verða
leikkona, fer á fund Iierman San-
ders til að fá leikandapláss og fær
loforð fyrir þvi. Daginn eftir er
kennarafundur haldinn og kenslu-
konan fær svo harða útreið að liún
ákveður að fara úr bænum. En áð-
ur fer hún á fund Barsö og þekkj-
ast þau þá aftur og það kemst upp
að Eva, sem kenslukonan hefir
haldið hlifisskildi yfir er óskilget-
in dóttir Barsö og söngmeyjar, sem
hann hefir verið að draga sig eftir
jxegar hann skildi við kenslukon-
una í ganda daga. — Og nú skal
efnið ekki rakið lengra, en þess
aðeins getið, að alt endar vel, eins
og fólk vill láta sögur enda.
Leikurinn er bráðfjörugur, fullur
af ekta dönsku græskulausu gamni.
Er liann samin af Paul Sarauw og
Fleming Lynge, sem eru kunnustu
„revysmiðir“ Kaupmannahafnar, en
leikstjórnina hefir George Schnee-
voigt haft með höndum. Sönglögin
hefir Kai Normann Andersen sam-
ið við teksta eftir Börge og Arvid
Möller, en dansarnir í myndinni
eru eftir Holger Bjerre. Myndin er
tekin af Nordisk Tonefilm.
„CAV ALC ADE“.
Leikritið „Cavalcade" eftir Noel
Coward hefir náð fastari tökum á
Englendingum en nokkurt annað
leikrit í inörg ár og var sýnt mán-
uðum saman á Drury Laneleikhús-
ihu í London. Það kallar til þjóð-
ernistilfinningar Breta og hefði því
mátt ætla, að það næði siður tök-
um á erlendum áhorfendum. En
sú varð ekki raunin á. Leikritið
hefir hvarvetna fengið aðsókn svo
einsdæmum sætir, og þá eigi siður
myndin, sem úr því var gerð.
Það var ameríska Foxfjelagið,
sem kvikmyndaði leikinn og setti
sjer það markmið að gera hann svo
enskan, sem unt væri. Og þetta hef-
ir tekist svo vel, að Englendingar
sjálfir segja, að myndin sje al-
ensk. Leikendurnir i aðalhlutverk-
unum eru allir eriskir og þó að
myndin sje tekiii í Ameríku er um-
hverfið svo enskt að sjá, að þaul-
kunnugir Lundúnabúar sjá ekki
betur en að það sjeu hús og torg
í London, sem horft er á. Þetta
hefir vitanlega kostað of fjár — en
myndin hefir tekist.
Efni myndarinnar er að sýna,
hvernig stríðið lcemur niður á
tveimur enskum fjölskyldum, Ro-
bert Marryot og fólki hans og fjöl-
skyldu bryta hans. Hún byrjar á
gamlárskvöld 1899 þegar Marryots-
hjónin eru að óska hvort öðru
gleðilegs nýjárs. Da<'inn eftir legg-
ur Marryot upp í Búastríðið og
skilur konuna og tvo drengi eftir
heima. Hann kemur óskaddaður
heim aftur og sömuleiðis bryli hans.
Marryot fær aukin metorð, og bryt-
inn getur keypt sjer veitingakrá en
legst í drykkuskap, sem verður hon-
um að bana. — Og hjól tímans
snýst áfram, áhorfandinn sjer jarð-
arför Viktoríu drotningar, Bleriot
flýgur yfir Ermasund, „Tilanic"
ferst og á því annar sonur Marryots,
sem var þar farþegi í brúðkaups-
ferð. Og loks kemur heimsstyrjöld-
in, þar sem hinn sonurinn ferst.
Loks lýsir myndin breytingunni,
sem verður á þjóðinni við styrjöld-
ina — á sama hátt og hún lýsir frá
ári til árs breytingum þeim, sem
gerast í landinu. Þarna er hvert
smáatriði bygt á staðreyndum, svo
að myndin er menningarsöguleg
heimild um sögu Englands frá alda-
mótum til kvöldsins sem hún end-
ar á, gamlárskvölds 1932.
Aðalhlutverkin, Marryotshjónin,
leika Clive Brook og Diana Wyn-
yard. Þessi ágæta leikkona, sem
líka ljek i leiknum á Drury Lane
mun ávinna sjer mesta samúð allra
í leiknum, sem hin áhyggjufulla
kona og móðir og viðhorf hennar
við styrjöldinni og öðru því, sem
gengur henni á móti er sýnt með
svo dæmafárri smekkvísi, að eng-
inn getur horft á myndina ósnort-
inn af leik hennar. ltið sama er
að segja um CJive Brook, en hon-
um þarf síður að lýsa, því að hann
er svo góðkunnur flestum kvik-
myndagestum. Annars eru hlutverk-
in hvert öðru betur leikin og um-
gerð myndarinnar er með því stór-
fenglegasta, sem sjest hefir í kvik-
mynd. í kvikmyndinni eru 15.000
statistar.
Myndin er nákvæmlega þrædd
eftir leikritinu og er fullyrt, að
aldrei hafi kvikmynd verið gerð
eftir leikriti, er fallið hafi eins vel
saman við frumheimildina. Það er
Winfield Sheean forstjóri, sem
hafði yfirumsjón með þessari mynd,
en aðalleikstjórinn var Frank Loyd,
sem er Englendingur. Jafnvel ljós-
myndararnir, sem tóku myndina
eru enskir, að ekki sje minst á
smiðina, er bjuggu til leiksviðin úti
og inni.