Fálkinn - 19.12.1936, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
Sporðurinn á Hoffellsjökli. Myndin er tekin ofcm af Svínafelíi, sem er einstætt fell (32(i m.) rjett framan við jökulsporðinn. Franuui við
jökulinn ern sandöldur, nýkömnar undan jöklinum. Jökulsporðurinn er klofinn í hvassa hryggi, en á milli þeirra skuggar í djúpar jökulgjár.
Þarna fór Vainajökulsleiðangurinn upp á jökulinn i april 193(1. Myndina tók Sig. Þórarinsson.
og slcjóta sleðanum inn í tjald og
nota hann sem rúmstæSi.
Sleðar af svipaðri gerð eru orðnir
mjög algengir í skiðaferðum á Norð-
urlöndu'm. Sleðinn er mjög ljettur í
drætti, þótt á honum sje lítið tjald.
svefnpoki, hitunartæki og dálítið af
mat. En með þann úthúnað getur
skíðamaðurinn algerlega ráðið sínum
nælurstað og verið óhræddur þó
hann dagi uppi, fjarri mannabygð-
um. Margir gera sjer þetta ennþá
ljettara með því að hafa 1—2 drátt-
arhunda fyrir sleðanum. Seppi þræð-
ir slóð húsbónda síns og þarf lítið
fyrir honum að hafa.
Til þess að annast flutninga á forða-
húrinu upp á jökul, var ráðinn Jón
frá Laug lögregluþjónn, sem bæði
er vanur jökulferðum frá því hann
tók þátt í Grænlandsför Wegeners
og auk þess alkunnur að dugnaði og
áhuga. Var honum ætlað að flytja
farangur á klökkum upp úr Staðar-
dal i Suðursveit, upp á vesturjaðar
Heinabergsjökuls, en þaðan á sleð-
um norðvestur á hájökulinn.
Aðrir leiðangursmenn voru, auk
okkar Ahlmanns, þeir Sigurður Þór-
arinsson, kallaður Skallagrímur,
Garl Mannerfelt, kallaður Katli. báð-
ir nemendur við háskólann í Stoclc-
hólmi og lærisveinar Ahhnanns og
loks Malcolm Lilliehöök skiðakenn-
ari m. m., í daglegu tali kallaður
Mak.
Við ætluðum, finnn i hóp, að fara
úr Hornafirði upp á austanverðan
Vatnajökul og halda svo vestur eftir
jöklinum til móts við Jón frá Laug.
Til þessarar ferðar höfðum við
hundasleðann og að öðru leyti eins
„Ijettan" útbúnað og hægt var að
komast af með.
Að lokum verð jeg að kynna hina
fjóra ferfættu förunauta okkar. Þeir
voru af grænlensku kyni. en áttu
heima í Noreg'i og voru lánaðir i
leiðangurinn. Forustuhnndurinn lijet
Bonzó, gulbrúnn, stór og sterkur,
vitur og góclyndur. Helgi lijet ann-
ar, svartur og úfinn; Sverrir og Úlf-
ur voru bræður, ungir og óharðn-
aðir, heldur heimskir en seigir i
drætti.
Án þessara fjelaga hefði okkur
oft orðið torsótt og erfið ferðin —
ef ekki ómöguleg.
IV. Frá Reykjavík til Hornafjarðar
að Hoffelli.
Við þurftum að fara snemma vors
af stað til þess að komast á jök-
ulinn áður en leysing byrjaði til
muna. Ahlmann og þeir fjelagar
komu því hingað með Lyru 20. apríl
og fjórum dögum síðar leggjum við
af stað, með alt okkar drasl, á varð-
skipinu Ægi áleiðis til Hornafjarðar.
— „Þið deyið allir — og hundarnir
líka“, var viðkvæði Einars skipherra.
þegar tilrætt var um ferðir okkar á
leiðinni. „Það er verst með hund-
ana“ bætti hann stundum við, þvi
Einar er hundavinur og hefir rakka
þann, er Balbó heitir með sjer i för-
um. En til þess að halda friðinn
hjelt Balbó sig undir þiljum að þessu
sinni og gaf hinum grænlensku
frændum sínum ekki færi á sjer.
Daginn eftir erum við komnir i
land á IJöfn í Hornafirði. Farangr-
inum er nú skift. í annan stað það,
sem Jón frá Laug á að flytja vestur
á Heinabergsjökul, í hinn útbúnað
okkar fimm, sem ætlum upp á aust-
anverðan Vatnajökul. Og næsta dag,
sd. 25. apríl, flytjum við svo sjálfa
okkur og farangurinn á tveimur bíl-
um alveg upp að sporðinum á Hof-
fellsjökli og setjum þar tjöld í fyrsta
skifti.
V. Upp Hoffellsjökul.
Hoffellsjökull er austasti stórjök-
ullinn sem skríður frá sunnanverðum
Vatnajökli niður á láglendið. Hann
er sjerstæður meðal jökla, að því
leyti, að hægt er að fara nxeð bíl
olveg upp að jökulsporðinum. Það
er hka auðvelt að komast upp á
jökulsporðinn, en þegar ofar dregur,
verða fyrir brattir og sprungnir
kaflar. Þar eru sumstaðar 10—20
m lxáir ísranar eða hvassir kambar,
með gjám til beggja lianda. Eftir
Ixessum kömbum verður að þræða.
Fyrst þegar Ahlmann sá þessa leið,
sem við áttum fyrir höndum, leist
honum illa á blikuna. En þegar Hof-
fellsfeðgar og nágrannar þeirra komu
okkur til hjálpar gekk þetta alt eins
og i sögu. — Það tók fjóra daga að
komast upp fyrir alla sprungukafta,
en þar af fóru tveir dagar til ónýt-
is vegna veðurs. Að kvöldi liins 29.
apríl tjölduðum við undir Nýju Núp-
um á ofanverðum Hoffellsjökli í 720
m. hæð yfir sjó. Vinir okkar úr
bygðinni, sem svo vel og drengilega
höfðu lijálpað okkur yfir örðugasta
hjallann, sneru nú heimleiðis. Mjer
er óliætt að fullyrða, að þeir höfðu
unnið sjer fylstu virðingu og vin-
áttu okkar allra með dugnaði sinínn
og prúðmensku. —
Nú þykjumst við vel á veg konmir.
Framundan eru mjallhreinar, viðlíð-
andi brekkur norður á hájökulinn.
í NA. gnæfir Goðaborg og Goðatind-
ar, sveipað aftanglóð hnígandi sólar.
Veður er bjart og kyrt með vægu
frosti.
i Breiðamerkurjökli. 5—6 m. há ískeila með ,,leirhatt“ á kollinum. Að
ntan er keilan kolsvört af sandi en að inrían er hún úr glærum og
hörðum ís.