Fálkinn - 19.12.1936, Blaðsíða 29

F Á L K I N N
27
málið svo kassann, olíuberiS hann
eða limiS á hann veggfóSur, ef ykkur
þykir það fallegra. Glugga þurfum
viS ekki að hugsa um á slofunni,
því að nóg hirta verSur í henni aS
ofan og framan, en ef ykkur finst
þaS viSkunnanlegra þá getið þið bú-
ið út glugga á hornið til vinstri,
meS því aS lima þar fallega og mátu-
iega stóra landlagsmynd og setja
mjóa lista kringum hana. Þá verður
myndin eins og útsýni um gluggann.
Eins getið þið sett spegil á vegginn
með því að líma þar silfurpaþpír
og setja lista utan um.
Á myndinni á fyrri hls. sjáið þið
mynd af stofunni eins og hún lítur ú>
jiegar hún er fullgerð, en á myndinni
að ofan eru teikningar af húsgögn-
unum og málin á þeim. Dívaninn er
sagaður út úr spítu, sem er íV-i sm.
á þykt og hafður 10 sm. langur og
4 sm. breiður. Er hann svo fóðraður
að utan með pjötlu, sem er negld
föst neðan á spítuna. í stólana er
liöfð jafnþykk spita og stykkin fóðr-
uð meS pjötlu af sama lit og síðan
eru stólbökin og liliðarnar negld eða
límd á. Borðplöturnar eru allar úr
krossviði og fæturnir undir litlu
borðunum úr tvinnakefli, en á skrif-
borSinu eru uppistöðurnar úr 2%
sm. löngum krossviðsbútum i báða
enda. Hornbekkurinn sem stendur
undir glugganum er úr tveimur
klossum, sem eru settir saman, en
bakið á bekknum úr krossviði. Það
kann að vera að ykkur þyki erfitl
að fesla hyllurnar i bókaskápinn, en
ef límið heldur þeim ekki verðið þið
að negla þær. Svo klippið þið út
mynd og hengið á vegginn. Svo fáið
þið ykkur fallega pjötlu í gólfdúk
og málið bókakili í bókaskápinn.
Járnbrautarlest.
Svo skulum við búa til járnbraul
handa litla bróður, eimreið og einn
flutningsvagn. Til þess að gera smíð-
ina auðveldari höfum við báða vagn-
íina á sömu undirstöðunni og í hana
notum við 25 sm. langan og 3 sm.
breiðan renning og neglum tvo þver-
ldossa neðan á liann, hæði að framan
og aftan og í endana á þessimi kloss-
um eru svo hjólin fest. Hjólin eru
gerð úr endunum af tveimur jafn-
stórum keflum, sem fest eru á kloss-
ana með hausstórum nöglum. Járn-
brautarvagninn á að vera um 7 sm.
langur, 3 sm. hár og 2% sm. breiður.
Eimreiðin er gerð úr þremur kloss-
um misháum og sívalning, sem sag-
aður er af gömlu kústskafti, en í
reykháfinn er notaður tappi. Svo
gerum við þak úr krossviði á lestar-
sljórahúsið og brautarvagninn og
svo er málaS á vagnana hurðir og
gluggar, eins og sýnt er á teikning-
únni. Og svo er lestin tilbúin tit
þess að aka inn á milli böggianna
undir jólatrjenu, og gera litla bróður
glaðan.
Hjerna ætla jeg að lýsa fyrir ykk-
ur fleiri jólagjöfum, sem þið getiö
húið til sjálf með litlum tilkostnaði,
svo að þið eyðið ekki of miklu af
aurunum ykkar.
..ii1
Lakkskreyting.
Hafið jjið nokkurntíma reynt að
skreyta hluti með lakki? Það reyn-
ir dálítið á listfengið en er að öðru
leyti ekki erfitt, ef maður er ekki
mjög stirð ur í fingrunum. En til
þessa verðið þið að kaupa nokkrar
litlar lakkstengur með mismunandi
litum, helst ljósum. Svo skuluð þið
reyna aS skreyta eittlivað, t. d. lokið
á saumakassa. Fyrst. verðið þið að
teikna munstrið á lokið, t. d. rósa-
munstur eins og sýnt er hjer á mynd-
inni og reyna svo litasamsetninguna
með því að teikna ofan i munstrið
með litblýöntum. Svo hitið þið lakk-
ið og látið nokkra dropa drjúpa of-
an í munstrið i einu og breiðið svo
Hlutir úr pappir.
úr þeim með mjóum spítuoddi meðan
lakkið er heitt. Líka má búa til
fallegt bókarbindi á þennan hátt.
Þið sjáið sýnisliorn af þvi á mynd-
inni. En ekki skuluð' þið leggja það
upp fyr en þið eruð komin vel upp
á lagið.
A jólahorðið getið þið búið til
ljómandi fallegar skálar af ýmsum
stærðum og eins Ijósastikur — alt
úr pappír! Og leyndarmálið er þetta:
Þið kaupið ykkur undnar pappirs-
ræmur — „serpentínur“ — þið hafið
sjálfsagt sjeð þær, því þær eru svo
ofl notaðar til þess að leika sjer
að því að kasta þeim. Við rekjum
úr þeim og vindum þær svo upp aft-
ur, eins fast og við getum og gætum
þess að hafa ekki, opna liolu í miðj-
unni. í ávaxtaskálina, sem þið sjáið
hjer á myndinni, veitir ekki af að
kringlan sje 19 sm. i þvermál, svo
að ]>að fara talsvei’t margar rúllur
i hana. Þið sjáið á teikningunni
hvernig farið er að. í hvert sinni
sem eitt keflið er búið' tökum við
annað með öðrum lit og límum end-
ana saman, og svona er haldið áfram
þangað til stærðin er orð'iii eins mik-
il og maður vill. Þá límir maður end-
ann fastan og fer nú að gera skál-
ina, með því! að þrýsta hægt og var-
lega að innanverðu með þumal-
fingrunum, eins og sýnt er á mynd-
inni, en heldur við með hinum fingr-
imum á móti. Og nú kemur í Ijós
hvort við höfum vafið nógu fast, því
að ef of laust er undið vill alt losna
sundur. Og þá verðum við að byrja
á nýjan leik. Þegar maður hefir
fengið' þá lögun, sem maður vill og
gengið úr skugga um, að skálin sje
nægilega flöt í botninn til þess að
hún geti staðið, strýkur maður skál-
ina þrisvar sinnum með óþyntu
„vandglas" og notar til þess mjúkan
pensil, en lætur hann þorna vel á
milli þess, sem borið er á i hvert
sinn. Verður skálin þá eins hörð og
hún væri gerð úr trje. Síðan fáum
við gljáa á skálina með því að bera
á hana litlaust spirituslakk, og nú
dettur engum i hug, að skálin sje
gerð úr pappírsræmum. En þó er
ráðlegast að láta hana ekki verða
fyrir raka. Á sama hátt er stjakinn
gerður, en hann er undin upp í
þremur stykkjum, nefnilega fóturinn,
sem er líkaSturj skopparakringlu,
skálin sem kertið er í og leggur, sem
tengir þetta hvorttveggja saman. Ifver
hlutur er gerður í sinu lagi, en eftir
að þeir hafa verið settir saman er
„vandglas" spirituslakkið borið á.
Ágætar pappírskörfur má búa til
úr sterkum pergamentpappír. Við
notum stóran 'disk, lun 18 sm. í
þvermál til þess að skera út botninn
eftir, og síðan skerum við út rjeit-
hyrnt stykki, um það hil 30 sm. hátt
og 2—3 sm. meira en ummál botnsins
á breidd, svo að pergamentpappírinn
liggi tvöfaldur um samskeytin, eins
og sýnt er á punktalínunni á teikn-
ingunni. Á neðra brotinu eiga að
vera tvær raðir af götum og enn-
fremur er setl einföld röð af götum
i báða jaðrana — en ekki of tæpt —
og svo í jaðarinn- á botninum. Síðan
eru samskeytin saumuð saman með
silkiþræði gildum og verpt brydding
á brúnina að ofan og þá er pappírs-
karfan tilbúin.
ÁHALDASKÁPUK.
Jeg er viss um, að honum pabba
ykkar þælti gaman að eignast áhalda-
skáp í jólagjöf — þ. e. a. s. læstan —
þar sem hann gæti geymt sinærri
smiðatólin sín. Því að jeg geri ráð
fyrir, að honum gangi eins og flest-
um feðrum illa að fá að hafa þess-
konar dót i friði.
Eins og myndin sýnir er skápur-
inn ofur einfaldur, hann er búinn
til úr meðalstórum, sterkum kassa.
Lokið er tekið af og svo sögum við
af langhliðum þess háðumegin 8—10
sm. breiða renninga, sem negldir
eru á kassann. Þessar langfjalir eru
fyrir lamirnar og læsinguna.
Tveir listar eru negldir innan á
bakið á skápnum og á þá negld leð-
urreim, sem áhöldin eru fest undir.
Svo er skápui-inn ferniseraður. Hespu
þarf á hann, svo að liægt sje að loka
honum með hengilás