Fálkinn - 18.12.1942, Blaðsíða 36

„Mamma! Lái'us! Hvert eruð þið
að fljúga?“ En þau gátu engu svai-
að, heldur sátu þau og hjeldu sjer
dauðahaldi í sóflinn og flugu áfram.
Níels fanst þetta hræðilegt og
liann sárlangaði að hjálpa þeim.
Sem betur fór mundi hann eftir
óskapokanum, sem hann liafði enn-
þá í hendinni, og nú hristi liann
hann og sagði:
„Hafðu þig liægan Norðanvindur.
Þú mátt ekki lirekkja fólk! Skilaðu
okkur öllum heim!“
Það var sannarlega gott, að Nícls
hafði lært að nota óskapokann,
þvi að nú lor alt betur, en maður
skyldi liafa haldið. Storminn lægði
smátt og smátt, snjóskýin urðu þjett-
ari og svartari og nú lieyrðist hvin-
urinn aðeins í fjarska. Níels gai
ekkert sjeð, en nú fann hann að
komið var við öxlina á honum, og
hann heyrði rödd iangömmu sinnar
við eyrað á sjer.
„Þú ert alveg að sofna, drengur
minn — og nú er orðið aldimt. Við
verðum víst að fara að kveikja!"
Níels njeri stýrurnar úr augun-
um -— jú, ekki bar á öðru, hann var
heima og það var komið kvöld. Bú-
ið að kveikja á rafljósunum á göt-
unni og þau voru svo skrítinn í
þjettri logndrífunni, sem gerði alt
alt hvítt og hljótt, þvi að liávaðinn
af götunni lieyrðist varla eftir að
snjórinn liafði fallið á hana.
í sama bili heyrðist gengið um
útidyrnar; það var liann pablii hans
Níelsar að koma heim.
„Jeg kem með gest til 1jíii,“ sagði
hann. „Það er hann Lárus liili
Irændi þinn úr sveitinni,“ og svo
ýtti hann litlum dreng, á aldur við
Níels inn úr dyrunum. Hann var
allur snjóugur frá hvirfli til ilja,
en þegar hann var kominn úr yfir-
höfninni þá þekti Níels hann aftur
— jjetta var drengurinn, sem hann
hafði sjeð á sóflinum, sem Norðan-
vindurinn feykti. Nú hafði liann
fokið alla leið inn í bæinn, og átti
að vera lijá Niels i marga daga.
Þegar drengirnir voru orðnir
góðir kunningjar, trúði Níels Lár-
usi fyrir jjví, hvað hann hafði sjeð
kvöldið sem hann kom, en Lárus
sagði, að hann mundi hafa dreymt
þetta, þvi að hann hefði aldrci
flogið á sófli. En Níels þóttist nú
vita betur.
Jólahafurinn.
Hjá hörnunum á Norðurlöndum
er það siður um jólin í sveitinni
að „gaa-julebukk". Hvað haldið jjið
að það sje? Það er ekkerl í ætt við
að „bukka“ eða hneigja sig. „Jule-
bukken“ eða jóla-geithafurinn er
gömul jjjóðsagnavera, og var sagt
að Jjessi geitliafur gengi á milli bæja
og sníkti sjer mat á jólunum. En
af því að jjessir geithafrar eru nú
ekki framar til, fremur en huldu-

JÓLABLAÐ FÁLKANS 1942
Hver vill eignast fallegt hús?
fólk eða tröll, jjá fundu krakkarnir
upp á þ.ví, að koma í hans stað og
ganga á milli bæja eitthvert kvöld
upp úr jólunum.
Þegar jjau gera Jjetta þá er um
að gera áð klæða sig svo að maður
þekkist ekki og gera sjer upp ann-
arlegan málróm, svo að ekki sje
liægt að þekkja mann á röddinni
lieldur. Stelpurnar fara í strákaföt
og þau mega ekki vera of góð eða
falleg, því að jólahafurinn verður
að vera ræfilslegur til fara — því
ineiri gustuk finst fólkinu að gefa
honum einhverjar góðgerðir. Og svo
er hafurinn auðvitað með tusku-
grímu fyrir andlitinu. Ef hann þekk-
ist ekki þar sem hann kemur, þykir
liann eiga kröfu á því að fá góð-
gerðir, en annars er það nú svo
a ðhann fær góðgerðir hvort sem
liann jjekkist eða ekki. Krakkarnir
í sama bæ eða bygðarlagi fara öli i
þetta ferðalag sama kvöldið og
slást liá oft mörg í ferð saman, svo
að jiað er gestkvæmt á heimilunum
Jietta kvöld. Ekki er staðið lengi
við á sama stað, því að jólahafr-
arnir verða víða að koma við. Sum-
staðar er höfrunum ekki boðið nema
í eidhúsið, eða þá að það er stung-
ið að þeim einhverju góðgæti í dyr-
unum, til Jjess að losna við frekari
átroðning. —•
Ep svo gera krakkarnir líka ann-
að þau búa sjer til jólaliafur, lil
þess að gefa hvort öðru og til þess
að nota til skrauts á jóiaborðinu og
því um líkt. Nú skal jeg segja ykk-
ur hvernig má fara að því. Þið
Jrnrfið til þessa fjóra pípuhreins-
ará, svólitla visk af stör eða hálmi
og dálítið af garni, rauðu eða jafn-
vel marglitu.
Á mynd I og II sjáið þið hvernig
þið eigið að beygja pipuhreinsar-
ana og leggja hálmstráin utan um
þá og fljetia þau utan um þá til
beggja enda. Neðri myndin sýnir
lappirnar fjórar en sú efri halann
(þar eru tvær lengjurnar fijettaðar
saman í eitt) til hægri en liornin
til vinstri. Þar eru sum af stráun-
um beygð niður, því að þá kemur
fram hausinn. Loks er lagt lag af
ull milii stykkjanna I og II (það er
búkurinn á hafrinum) og svo reyrt
utan um alt saman með uliargárni.
Og þá er hafurinn fullgerður. Hann
er að vísu dálitið ólíkur lifandi
geithafri í laginu, en svona segja
krakkarnir að hann eigi að vera.
Það er mikið talað um húsnæðis-
leysi núna, og mörgum þætti víst
meira en lítið í það varið, að eign-
ast hús eins og Jjetta, sem Jjið sjáið
hjerna efst á myndinni, til vinstri.
En líklega yrði ykkur nú ofvaxið að
byggja það, krakkar. Hinsvegar
væri ekki úr vegi að Jjið dreng-
irnir reynduð hve þið eruð hand-
lægnir, með Jjví að smíða svona
liús handa leikbrúðunum liennar
systur ykkar. Það er gert ráð fyrir,
að Jjað sje tæpur metri á lengd og
gert úr þunnum krossviði. En ekk-
ert væri á móti Jjví, að æfa sig á
að gera liúsið úr pappa fyrst, og
hafa Jiað Jiá í helmingi minni mæli-
kvarða en tölurnar á myndunum
segja til. Ef vel tekst með pappaiiús-
ið þá er jeg viss um, að þið getið
smíðað húsið í rjettri stærð og úr
krossviði á eftir. — Og nú skulum
við atliuga allar teikningarnar og
hugsa okkur að við smíðum eftir
þeim úr krossviði og rjettri stærð.
Fyrst er þá að búa tii grundvöll-
inn undir húsið. Lítið á teikningu
nr. 1 (efst til liægri). Þar sjáið liið
ramma, 42 cm. í annan endann, 92
cm. langan, 32 cm. í hinn endann,
en neðri liliðin er með 10 crn.
breiðum stalli, 25 cm. frá breiðari
cndanum. Þetta er „srunnmúrinn“.
í hann þurfið þið 270 cm. langan
lista, 10 cm. breiðan og 2 cm.
Jjykkan, og liarf að vera gróp í
honum, jafnbreið og þyktin er á
krossviðnum, sem Jjið notið í húsið.
Best er að fá listann tibúinn frá
irjesmið eða rammasmið og lielst
að iáta hann setja saman undir-
stöðuna.
Lítið á myndina A, t. h. neðar-
iega. Þar sjáið þið margar tölur,
en Jjær vísa til iþess, hvar hvert
stykki á að vera í húsinu. en á
hinum myndunum er sýnd lögun og
stærð stykkjanna hvers um sig. Þið
byrjið með að leggja gólfið (3) á
„grunnmúrinn' eða rammann, síðan
setjið Jjið upp bakvegginn á húsinu
(4); hann er giuggaiaus og einfald-
ur. Á B. sjáið Jjið livernig veggirnir
eru greyptir ofan i grunnlistann,
ofí gólfið lagt á innri brúnina. Reyk-
liáfinn er best að búa til strax og
reisa hann (2); hann er 70 cm.
hár og spítan í honum 7 cm. á
hvorn veg. Þið sjáið á (3) hvar
hann á að standa. Og svo sagi'Ö
þið hvert stykkið á fætur öðru
Jjangað til ekkert vantar. Fyigið vei
númeraröðinni og á A sjáið Jjið
jafnan hvar hvert stykki á heima. 3
er t. d. neðra gólfið, 12—18 Jjakið,
en af Jjví gerið þið tvær plötur og
fer sú efri í þakið yfir yfirbygging-
unni. Dekkri fiöturinn, þar sem töl-
urnar 15—17 standa, sýnir hvar yf-
irbyggingin á að standa á neðra Jjak-
inu, og hvað hún er stór um sig.
— Sum stykkin eru ekki sýnd á
teikningunni, en Jjað á að vera liægt
að finna stærðina á Jjeim, eftir Jjvi
livar þau eiga að standa.
Þið festið saman stykkin með trje-
lími og neglið iil styrktar með
nöglum, álíka eins og þehn, sem not-
aðir eru í vindlakassa. Rammalista
krinfíum dyr og glugga verðið þið
að búa tii eftir ykkar eigin hyggju-
viti, og sömuleiðis að velja máln-
ir.gu að utan og veggfóður innan-
húss. Handriðið með tröppunum
og krinsum neðra þakið búið þið
til úr hæfilega gildum vír.