Fálkinn - 18.12.1942, Blaðsíða 45

78. kvak, 80. lyftiefni, 81. súrefni,
Lárjelt. Skýring.
1. jólalestur, 16. nijólk, 17. forn
gjaldeyrir,18. landræma, j)f., 19.
tveir eins, 21. ólireinkir, 23. skepna,
24. bólga, 25. fornafn, 26. hreyfing,
28. blástur, 30. mann, 31. lötur, 33.
ferðast, 34. viður, 36. lagið, 38.
vatnagróður, 39. mannsnafn, þf., 41.
'mælikvarði, 43. lyngs, 45. oddi, 47.
hikandi, 48. gagns, 49. líkamshluti,
51. læsinga, 53. kollu, 55. dulnefni,
56. limur, 58. volgur, 59. vendi, 61..
heygingarending, 62. eyðing, 63.
refsið, 64. lag, þl'., 65. þraut, 66.
tónn, 67. gælunafn, 68. mann, þf.,
69. úrgangur, 71 þef, 72. tveir eins,
73. athöfn, 75. drepir, 77. símamál,
78. stúlka, 79. grettir, 82. tónverk,
84. eyja á ófriðarsvæðinu, þf., 86.
hlettir, 88. fylgifiskar, 90. hríð, 91.
tágar, 93. framtal, 95. fjármuni, 96.
temja, 98. rólegur, 100. stefna, 101.
ungviði, 102. tveir samhljóðar, 103.
gangur, 105. atviksorð, 107. vöru-
merki, 109. samtenging, 110. þyngi,
111. brást, 113. blik, 115. læknir.
Lóðrjeti. Skýring.
1. bænadagurinn, 2. öðlast, 3.
skyldmenni, 4. óþrif, 5. skepna, 6.
leiðsla, 7. dönsk eyja, 8. þytur, 9.
titill, 10. titill, 11. kvenmannsnafn,
12. garnir, 13. mannsnafn, 14. fjelags-
skammstöfun, 15. kynning, 20. goð,
22. fugl, 24. gamaldags handvinna.
25. lirörnun, 27. sjaldgæft, 29. ípanna,
30. ósjállræði, 32. dýr, 34. trjáteg-
und, 35. óskemmdur, 36. íláti, 37.
synja, 40. bis, 42. atkvæðagreiðsla,
44. lireyfingu, 46. land i Asíu, 48.
itinýflin. 50. stillir til, 52. menn, 54.
sjóngler, 55. tákn, 57. halli, 59. fella,
60. l'iskur, 62. gæfa, 67. öfgar, 70.
fýsn, 73. hvíldist, 74. vatnadýr, 75.
samgöngubótin, 76. borg í Ameríku,
83. ólireinkar, 85. drykkinn, 86. efni
87. röð, 89. cldstæði, 92. heiðarleg
(danskt), 94. bitur, 97. gömul bók,
99. rógur,101. heigull, 104. annríki,
105. latnesk kveðja, 106. málmur,
108. korn 110, sagnmynd, 111. titill,
112. fjelagsskamstöfun, 114. goð.
LAUSN KRQSSGATU NR.437
Lárjett. Ráðning.
1. sakna, 5. úrtak, 10. fýian, 12
Hákon, 14. ranar, 15. Ægi. 17. kisan,
19. ali, 20. armæðan, 23. núa, 24.
tank, 26. ættar, 27. í'iðu, 28. ai •gar,
30. aur, 31. banað, 32. amen, 34.
fan g, 35. frekir, 36. sargai r, 38. slit.
40. utar, 42. óskin, 44. sjö, 46. a lása,
48. ská, 49. maura, 51. Aron, 52.
tál, 53. söngvin, 55. óða, 56. : ilist.
58. aga, 59. auðir, 61. i uiker, 63.
örfun, 64. nefna, 65. ostai
Lóðrjett. Ráðning.
1 . sýni ingarskálinn, 2. ali a, 3. 1. :ara.
4. N N, i 6. H. H„ 7. ták n, 8. ak :i 9.
kosningaráróður, 10. falar, 11. ágæt-
ur, 13. nauða, 14. ratar, 15. æmta,
16. iðar, 18. nauði, 21. ræ, 22. ar,
25. kamelía, 27. rangala, 29. rekin,
31. barta, 33. nit, 34. fau, 37. hósta,
39. bjuggu, 4,1. hanar, 43. skála,
44. Sana, 45. örva, 47. soðin, 49. mö,
50. a i, 53. stef, 54. nart, 57. ske,
60. UFA, 62. H. X., 63. ös.
Er miðstöð verðbrjefaviðskiftanna.
MEÐ „ELISE HÖY“.
Frh. af bls. 10.
Eftir áætlun skipstjóra áttum við
að vera komnir upp að austurslrönd
Englands næsta morgun. Var nú
að dugá eða drepast, því að nú voru
aðeins þrír orðnir'eftir af öllu lið-
inu. Að morgni liess 24. mars birti
upp, en ekkert land sást. Við hjeld-
um áfram að sigla og dæla allan
daginn og næstu nótt, og altaf var
góður byr. En fyrri hluta dags, 25.
mars, hittum við togara og spurð-
lun hann hvar við værum. „Rjett
l'yrir utan Humberfljótið“, svaraði
hann. — Eftir tvo tima höfðum við
fengið okkur hafnsögumann um
borð. Við hringsnerumsl af gleði
þegar svo langt var komið, og jeg
held að ])á stundina hal'i enginn
fundið til þreytu. Og dælan mátti
nú eiga sig — við litum bara ekki
við henni. Og nú vorum við vissir
um, að við gætum orðið afskráðir
og fengið að skilja við fúahripið,
hana „Iilse Höy“. — En það fór nú
ekki svo.
Við komum til Grimsby að kvöldi
l)ess 25. mars, — fengum þegar í
stað fólk um borð úr landi til að
ilæla, en sjúklingarnir okkar þrir
voru sendir í land á sjúkrahús. Við,
sem eftir vorum, kyntum nú vel
ofninn í lúgarnum, lil að þurka alt
draslið okkar, þvi að enginn hafði
gefið sjer tiina til að leggja í ol'n-
inn þessa undanförnu löngu daga.
Seinast í mars, eftir að sjópróf
var um garð gengið, for skipskoðun
fram, og var okkur svo skipað að
afferma allarr okkar saltfarm.
Við reyndum svo að afskrá okkur.
Nei, ónei! Eftir siglingalögunum vor-
um við skyldir til að losa farminn.
Og versl var að við fengum enga
peninga greidda, nema aðeins fyrir
föl.
Xú var öllum fanninum skipað
upp, skipið sett i þurkvi og allar
koparplötur teknar af þvi utanborðs,
skipið j)jetlað frá kili til þilfars og
farmurinn tekinn um borð aftur.
En liann hafði nú Ijest töluvert, þvi
að nokkrum tonnum af honum höfð-
uni við dælt fyrir borð. Þegar alt
var um garð gengið var kominn 10.
mai, en strax inni i höfninni var
sú gamla l'arin að leka aftur, en
okkur stóð á sama; nú voru hinir
veiku komnir um borð aftur og við
vorum orðnir sjö eins og áður
sjö sterkir menn og sumarið komið.
Og þegar næsti áfanginn var á enda
gat enginn aftrað því, að við yrðum
afskráðir. Og þá var ekki annað elt-
ir en að fara heim sem farþegi.
Við sigldum frá Grimsby 15. maí
og gerðist ekkert sögulegt i ferðinni.
Við dældum og dældum og höguð-
um seglum eftir vindi, en altaf lak
sú gamla. Við komum til Fredriks-
havn 25. maí og var okkur nú sagt
að fara til Kalmar í Sviþjóð og
komum við þangað 10. júní. l>á var
sú gamla orðin svo lek að við feng-
um menn úr landi til þess að dæla.
Skipið var afl'ermt, en nú var
farmurinn orðinn ennþá minni en
í Grimsby. Siðan var skútan dæmd
ósjófær og Svíar keyptu rekaldið.
Jeg lolaði sjálfum mjer þvi, að
aldrei skyldi jeg stíga fæti mínum,
hvorki sein háseti nje skipstjóri, á
scglskip framar, bara ekki „tala við
seglskip". — En eftir á hefi jeg ofl
luigsað með mjer: „Hve mikið hef-
ir þú ekki grætt á svona túr?“
I fyrsta lagi hafði jeg nú fengið
öll mín rjettindi til þess að geta
farið út sem stýrimaður, í öðru lagi
liafði jeg lokið við að greiða skuldir
þær, sem á mjer hvildu eftir aflok-
ið skólanám, þó að ekki fcngi jeg
meira en 45 mörk á mánuði. Og svo
bafði jeg sannarlega verið í lifsins
reynsluskóla, að þvi er sjóinn snert-
ir. Nú kunni jeg að gera við og
sauma segl, jeg held að varla sje
sú skipavinna til, sem jeg ekki
kunni. Var jeg nú betur en nokkru
sinni undir það búinn að standa á
eigin fótum, og fann það vel, að nú
gat jeg sagt fyrir um hvaða verk
sem var, um borð í skipi, sem tald-
ist til minnar siglingagreinar — og
eitt enn: leiðbeinl þeim, sem eru
ungir og ætla sjer að eiga sitl fram-
tíðarstarf á sjónum.
Margir sjómenn mundu geta sagt
sögu svipaða þessari og ennþá meira.
En jeg er kanske einn af þeim fáu,
scm hafa lent i svona sjóvolki ferð
eftir ferð og komið lieill til lands.
Hinir hafa orðið cftir — jjarna úti.