Fálkinn - 31.05.1961, Blaðsíða 7

að alltaf er þrumuveður ein-
hverssta'öar á hnettinumf
Bærinn Puitnzoeg á Java
virðist vera sérlega mikil
þrumumiðstöð. Þar er
þrumuveður 322 daga árs-
ins, að meðaltali.
★
að hœsta uppistöðustífla í
heimi er á Ítalíu?
Þetta er Vajont-stíflan á
Norður-Ítalíu, milli Longa-
pore og Belluna, sem er 250
metra há. En hún heldur
ekki metinu lengur en til
1965, því þá verður Stóra
Dixence-stíflan í Sviss full-
gerð, og hún verður 300 m
há. — Þrátt fyrir hina gífur-
legu hæð og þyngslin, sern

á henni hvíla, er Vajont-
stíflan hvergi meira en
þriggja metra þykk.
í einum litlum bæ í Frakk-
landi er veitingahús, sem heit-
ir Krossgátuhúsið. Skýring á
nafninu: Gestirnir koma lóð-
réttir inn, en eru bornir lá-
réttir út!!
★
Þekktur danskur söngvari
er fyrir nokkru kominn í
hvítlauks-megrunarkúr. Á 14
dögum hefur hann misst 4
kíló — og 40 vini!
★
Það hefur löngum verið fár-
ast yfir kunnáttuleysi unga
fólksins á íslandi. En í þessu
virðist víða pottur brot-
inn en hér. 500 amerískir nem-
endur í háskólum voru settir
í próf 'í almennri þekkingu.
Hér á eftir fer örlítið sýnis-
horn af svörum, sem hvað
mesta hneykslun vöktu:
— Hvað heitir höfuðborgin
á Kúbu?
Svar: Castro!
— Hvað heitir forsætisráð-
herra Israels?
Svar: Nehru!
— Hver er Faubus?
Svar: Þekktur rokksöngv-
ari!
★
í BLAÐI einu í Munchen var
nýlega smágrein um, að Ben
Hur yrði sýnd á bíó í smá-
þorpi nokkru. Bíóeigandinn
mun ekki hafa treyst því,
að myndin.yrði vel sótt, þvi
að hann auglýsti jafnframt,
að framhaldandi númer yrðu
á aðgöngumiðunum og yrði
happdrætti meðal þeirra sem
kæmu. Vinningurinn var
nýslátraður grís, 75 kg. að
þyngd og var hann hengdur
upp við innganginn innan
um auglýsingar og myndir
úr kvikmyndinni.

1284 gerðist undarlegur at-
burður í suðurþýzka staðn-
um Hameln. Þennan dag
frelsaði dularfull vera stað-
1859 gerðist merkilegur at-
burður við Niagarafossana í
Bandaríkjunum. Þann dag
gekk maður á línu yfir hið
mikla vatnsfall, og á miðri •
línunni, sem var 400 metrar
á lengd, stanzaði hann og
gerði jafnvægisæfingar.
Maðurinn, sem vann þetta
frækilega og fífldjarfa afrek,
var Frakkinn Emilie Grave-
let, sem bar listamannsnafn-
ið Blondin. Maður skyldi
ætla að hinn djarfi listamað-
ur léti við kyrrt sitja, eftir 1
að hafa sloppið lifandi frá
þessu tiltæki sínu, en það '
var öðru nær. Blondin hafði
enn ekki fengið nóg. Hann
lagði aftur af stað á línu
inn frá meinlegri rottuplágu.
Hin ókunna dularvera lokk-
aði rotturnar til sín með því
að leika á flautu — fór með
þær að fljótinu Weser og þar
drukknuðu þær. En þegar
veran ætlaði að heimta laun
sín fyrir verkið, brást borg-
arstjórinn. Flautuleikarinn
hefndi sín þá með því að
leika á annan hátt á flautu
sína. Afleiðingin af þessum
leik varð sú, að öll börn
staðarins fylgdu í halarófu á
eftir verunni. Öll hersingin
staðnæmdist við fjall í ná-
grenninu, bjargið opnaðist og
lokaðist aftur, og síðan sást
hvorki tangur né tetur af
hópnum. Á húsi einu í Ham-
len geta ferðamenn enn í dag
lesið lýsingu á þessu furðu-
lega fyrirbæri, sem enginn
hefur enn getað fundið við-
hlýtandi skýringu á.
yfir Niagarafossana, og. að
þessu sinni bar hann mann
á bakinu. í þetta skipti fór
þó ekki eins vel. Maðurinn
á baki honum var ekki jafn-
taugasterkur og Blodin. Þeg-
ar komið var hálfa leið yfir,
missti hann kjarkinn, — og
Blondin tókst naumlega að
bjarga þeim lifandi yfirum.