Fálkinn - 31.05.1961, Blaðsíða 30

UTL^i Í3AGAN
EYRA BRYTANS
Hann tók alltaf í
eyrnasnepilinn á
sér meðan hann
hugsaði sig um ...
Gimsteinaþjófurinn hafði farið snyrti-
lega að öllu. Þarna í stóru íbúðinni
sást ekkert, sem gat bent á að þjófar
hefðu verið í næturheimsókn. Þjófurinn
hafði farið beina leið að litla geymslu-
hólfinu í þilinu, sem dýrgripir fjölskyld-
unnar voru geymdir í, og stolið úr því.
Og þetta var maður, sem vissi hvað
hann söng. Allir dýrmætustu gimstein-
arnir höfðu verið valdir úr.
Sérfróðu mennirnir í Chicagolögregl-
unni höfðu haft ýmislegt af þessu tagi
með höndum upp á síðkastið, en ekki
náð í þjófana. Og einnig í þessu til-
felli virtist erfitt að rekja nokkur spor.
Larkin fulltrúi yfirheyrði heimafólkið
sjálfur. En enginn hafði orðið var við
neitt grunsamlegt. Sumt af þjónustu-
fólkinu hafði verið ráðið svo til nýlega,
og vitanlega yfirheyrði Larkin það sér-
staklega ítarlega. Chambers bryti var
einn af þeim nýrri. Fulltrúanum leizt
vel á hann — hann sagði rólega og
greinilega frá, svaraði öllum spurning-
um greiðlega og sýndi í öllu, að hann
væri stöðu sinni vaxinn. Hann kvaðst
harma það, að geta ekki gefið neinar
upplýsingar, sem gagn væri í.
Larkin var í þann veginn að hætta
yfirheyrslunni, þegar hann tók eftir
kæk, sem brytinn hafði. Hann tók alltaf
í eyrnasnepilinn á sér meðan hann hugs-
aði sig um hverju svara skyldi.
Og nú rofaði fyrir gamalli endur-
minningu hjá Larkin: Fyrir nokkrum
mánuðum hafði hann séð auglýst eftir
manni, sem grunaður var um morð ....
— Uss-suss! Ekkert svona kyssirí
héma!
Hann mundi ekki hvar og ekki nánari
atvik. En eitt mundi hann: í lýsingunni
var getið um að þessi sakamaður nugg-
a'ði á sér eymasne'pilinn, þegar hann
væri að hugsa um eitthvað ....
— Viljið þér skreppa með okkur á
lögreglustöðina sem snöggvast? sagði
Larkin við brytann. Það eru nokkur
smáatriði eftir, sem við þurfum að
spyrja yður um.
Larkin sá ótta bregða fyrir í augum
brytans rétt í svip. Og nú þóttist hann
vita, að brytinn þyrfti eitthvað að
dylja.-------
Larkin fulltrúi ók með brytann á
stöðina, og lét hann bíða meðan hann
skrapp frá til að blaða í auglýsingum
um glæpamenn. Hann var ekki margar
mínútur að sjá, að hann hafði fengið
feitan drátt á öngulinn. Hann hafði
náð í morðingja — og auk þess mann,
sem vafalaust var viðriðinn marga gim-
steinaþjófnaði í Chicago!
Chambers bryti var enginn annar en
alþjóðlegur glæpamaður og útfarinn
gimsteinaþj ófur — sem hét réttu nafni
Howard de Weese!
Ári áður hafði de Weese skráð sig
í gestabók hótels í Salt Lake City ásamt
dömu, sem hann sagði að væri konan
sín. Hann kvaðst vera kaupsýslumaður,
og engum datt í hug að setja hann í
samband við gimsteinaþjófnaðina, sem
framdir voru skömmu eftir að hann
kom í borgina. Heimafólkið í gistihús-
inu þóttist vita, að hjónin væru mjög
rík. Frúin var hlaðin dýrustu djásnum.
Einn góðan veðurdag var maðurinn
horfinn. Og konan fannst myrt í her-
berginu þeirra. Lögreglan rak augun
í að engir af dýrgripum hennar voru
þarna. Líklega var hér um ránmorð
að ræða. Það tók langan tíma að finna
morðingjann. Loks komst það upp, að
hann var enginn annar en Howard
de Weese, sem hafði falsað nafn sitt.
Konan var rík frú frá New York, sem
hafði orðið ástfangin af de Weese og
hafði ekki hugmynd um hvílíkur óbóta-
maður hann var. Hann hafði flekað
hana með sér í „brúðkaupsferð“ og síð-
an myrt hana til þess að komast yfir
gimsteina hennar með hægu móti.
Það var líkast og jörðin hefði gleypt
de Weese. Lýsing á honum hafði verið
send öllum lögreglustöðvum. Margsinnis
áður hafði verið lýst eftir honum út
af gimsteinaþj ófnaði, en Þetta var al-
varlegra. Þetta var morð. Og nú var
birt nákvæmari lýsing en áður á mann-
inum og háttalagi hans. Meðal annars
var þess getið, að hann tæki í eyrna-
snepilinn á sér þegar hann hugsaði.
Þessi smákækur, sem hann vissi ekki
um sjálfur, varð til þess að Chicago-
lögreglan tók de Weese fastan þennan
sama dag. Hann þrætti lengi fyrir morð-
ið og aðra glæpi sina, en loks fannst
honum ráðlegast að meðganga. Hann
hlaut líftjón fyrir afbrot sín.
Á þumalfingrinum.
30 FÁLKINN