Fálkinn - 31.05.1961, Blaðsíða 38

Veitihgakúá * deAtaurantA
Opið alla daga frá morgni til kvölds. —
Daglega um 50 rétti að velja.
NAUST
Vesturgötu 6—8, Rvík.
Símar: 17758 og 17759.
Evrqpsk keffimenning á hástigi
WUHJfi
SKDLAVÖRÐUSTÍG 3a'
Hovedstadens nyeste
og mest modeme restaurant
og danselokaler.
KLÚBBURINN
Lækjarteig 2.
JeftaAkrifatctfur + TcuriAt SuteauA
TIL NOREGS-UM NOREG MEO
30 ferðir um Noreg bjóðum Við yð-
ur á vegum norskrar ferðaskrifstofu.
L&L
FERÐASKRIFSTOFAN
Lönd og Leiöir
Reisebureau
Austurstræti 8
Reykjavík . Box 176
FERÐASKRIFSTOFA RÍKISINS
skipuleggur ferðir yðar heima og erlendis, selur far-
seðla með flugvélum, skipum, járnbrautum og bif-
reiðum, útvegar hótelpláss, efnir til hópferða innan
lands og utan. — Margra ára reynsla að baki. —
Örugg fyrirgreiðsla.
FERÐASKRIFSTOFA RÍKISINS
Lækjargötu 3 . Sími 11540
— Ég þoli þetta ekki heldur. Ég svaf
ekki dúr í nótt.
Umræddur Oxenstand vakti líka
slæman grun á sér. Hann sat um hvert
tækifæri til að slá frú Anderson gull-
hamra. Og hann lézt ekki sjá fyrrver-
andi vinkonu sína, fegurðardrottning-
una.
Hann vék Otto Mengel, grósseranum,
afsíðis og fór að tala við hann um pen-
inga, meiri peninga, meira lán.
— Nei, svaraði okurkarlinn, — það
er þegar orðin nokkuð há upphæð. Þér
eigið sennilega nógu erfitt með það, sem
þér hafið þegar fengið.
— Alls ekki, þar hafið þér rangt fyr-
ir yður. Auk þess deyr frændi minn
bráðlega. Ég hef nýlega fengið bréf.
Hann deyr við fyrsta tækifæri.
— Við skulum vona það, sagði Otto
Mengel.
En hann vildi ekki lána hetjunni
meira.
Og þetta var þrautadagur fyrir hetj-
una. Hann hafði lofað að líftryggja sig
hjá frú Anderson og gat nú ekki staðið
við það. Loksins fékk hann einn daginn
skeyti um að frændi hans væri dáinn,
og grósserinn Otto Mengel, hafði þegar
peninga á reiðum höndum. En enginn
hafði ennþá orðið að borga þvílíka
vexti. Og samt sagði Oxenstand ekki
orð. Hann hafði sjálfur samið skeytið.
Svo bar það við um dimma nótt, að
gluggi frúarinnar opnaðist og maður
hoppar út. Veslings Adami etatsráð
liggur í leyni og sér þetta, en hann get-
ur ekkert tekið sér fyrir hendur. En um
morguninn víkur hann aðalræðismann-
inum afsíðis. Þeir rannsaka sporin und-
ir glugganum.
— Það eru skór með járnhælum,
sagði etatsráðið. — Það eru skór eins
og bændur nota.
Nóttina eftir rannsökuðu þeir skó
gestanna úti fyrir dyrum herbergjanna.
Þeir fundu skó með járnhælum. Það
voru skór Andersons agents.
Aldrei höfðu þessir gömlu húðarselir
verið jafn undrandi. En báðir voru
æstir og vildu ekki þola þetta lengur.
Um morguninn gáfu þeir Anderson smá-
pillur og þeir vægðu ekki frúnni held-
ur.
— Það var einhver úti fyrir gluggan-
um yðar í nótt, sagði etatsráðið.
— Já, sagði aðalræðismaðurinn, rétt
fyrir neðan gluggann yðar í þreifandi
myrkrinu um miðja nótt.
— Hvað segið þér, sagði frúin.
— Var það þjófur?
— Það var feitur náungi um þrítugt,
í dökkum fötum, með járnhæla undir
skónum eins og bændur nota.
— Ég þori ekki að sofa þarna lengur,
sagði hún.
Og hún svaf þar ekki lengur. Þegar
á daginn leið, var frúin horfin. Stóllinn
hennar við hádegisborðið stóð auður.
Rétt hjá stóð annar auður stóll, stóll
læknisins. Hvar voru þau? Hvað gat
eiginlega hafa orðið af þeim? spurði
38 FALKINN
!