Fálkinn - 31.05.1961, Blaðsíða 35

að rjómaskánin ofan á byttunum var
alveg ýkjulaust þrír fjórðu úr senti-
metra á þykkt. Út á þetta var stráð
sykri og smámuldum tvíbökum.
Við vorum orðnir bæði svangir og
þyrstir, en leitun er á mat, sem svo
vel svalar hvorutveggja sem rjómakoll-
an. Og naumast mun ég í annan tíma
hafa tekið jafnrösklega til matar míns.
Víkurbræður létu heldur ekki sitt eftir
liggja. Fórum við í kappát úr byttun-
um, og mátti lengi ekki á milli sjá.
Stúlkurnar hlógu að okkur, sólin skein
inn um opnar dyrnar og lykt af brunn-
um eini angaði frá öskunni í arninum.
Fór svo að lokum, að ég dróst aftur
úr, en síðan Lars. Jakob hélt velli, en
hafði þó hvergi nærri lokið úr byttu
sinni. Þá komu stúlkurnar með flat-
brauð, smjör og kjúku, en enginn hafði
lyst á slíku. Var okkur þá gefið kaffi.
Loks vöguðum við með erfiðismunum
út í brekkuna fyrir framan selið og
lágum þar langa stund óvígir í sólskin-
inu. Stúlkurnar settust hringinn í kring
og stríddu okkur. Þá var mikið hlegið.
Við vorum öll ung og glöð og ör af
fjallaloftinu, en framundan var enda-
laust líf, fullt af dásemdum.
Þegar stúlkunum þótti of mikil værð
færast yfir okkur, lokkuðu þær til sín
hóp af kiðlingum, sem voru á beit all-
skammt þaðan. Og nú kárnaði gamanið:
kiðlingarnir hófu villtan dans ofan á
bumbum okkar, sleiktu okkur í framan
og jöpluðu hár okkar og nörtuðu okk-
ur í nefið. Stúlkurnar engdust sundur
og saman af hlátri. Við sáum loks þann
kost vænstan, að hverfa af hólminum.
Losnuðum við þá við kvenfólkið, en
kiðlingarnir eltu okkur jarmandi, meyj-
unum til mikillar skemmtunar. Loks
hittum við fyrir nokkra krakka og
keyptum þá með sælgæti til að reka
frá okkur þennan stefnivarg.
Við gengum upp á Gullhringshaug,
en um hann er sú saga, að selstúlka
frá Vík hafi misst Þar trúlofunarhring
sinn. Fann Huldan hann og heimtaði
koss hjá mannsefni stúlkunnar í fund-
arlaun. Ekki man ég hvernig þetta end-
aði, en á Gullhringshaugnum er eitt
fegursta útsýni, er ég sá í Noregi. Djúpt
undir fótum okkar framan við selja-
brekkuna lágu Fitjadalur og Fitjavatn,
en hinum megin dalsins hófust háfjöil-
in. Tindur blánaði við tind, en milli
þeirra gnæfði hvítt hvolfþak Folgfon-
nenjökuls. Loftið var tært og hressandi,
■—- svalt og hlýtt í senn, og algjör kyrrð
ríkti. Ég safnaði þarna nokkrum jurt-
um, sem ég á enn. Flestar þeirra vaxa
einnig hér á landi. Og í móunum fann
ég litla hagamús, sem var svo spök,
að hún kom og þefaði af hendinni á
mér. Þetta atvik minnti mig á spádóm-
inn forna um friðarríki á jörð: þá
mun úlfurinn búa hjá lambinu. Þarna
var vissulega eitthvað sem minnti á
Kæri Astró!
Ég er fæddur að morgni
dags klukkan 7.00 í N.-Þing-
eyjarsýslu. Ég óska eftir að
fá leyst úr sinum torráðnu
gátum lífsins, sem fram und-
an bíða mín. Því fremur er
mér þetta áhugamál, þar sem
að líf mitt hefur verið nokk-
uð áfallasamt til þessa.
Tvívegis hef ég verið tal-
inn frá — ekki hugað líf. Þó
varð nú sú raunin á, að ég
rétti við og er enn í tölu lif-
enda.
í fyrra sinnið er tvísýnt
var um líf mitt, veiktist ég
hastarlega veturinn 1938, af
botnlangabólgu og lífhimnu-
bólgu, botnlanginn sprung-
inn og allt komið í óefni, er
ég var skorinn upp. Eftir
þann uppskurð náði ég mér
aldrei að fullu.
í seinna skiptið, er líf mitt
hékk á bláþræði, var í maí
1954. Þá lamaðist ég af völd-
um byssukúlu, sem lenti í
höfðinu. Síðan hef ég verið
sjúklingur á sjúkrahúsum og
heilsuhælum. Ég er að vísu
1 miklum afturbata, en þó
vantar enn nokkuð mikið á
að ég geti talizt fullgildur
til starfs í raðir vinnandi
manna.
Ég er ógiftur, en til þess
hefur hugur minn lengi stað-
ið, að mér mætti auðnast að
eignast góða konu. En sá
SJÓNARHÓLI STJÖRNUSPEKINNAR
galli er í fari mínu, að ég
er mjög hrifgjarn; komið
hefur það fyrir, að ég hefi
samtímis verið hrifinn af
tveimur eða þremur konum,
og átt erfitt með að gera upp
á milli, svo að allt hefur
runnið úr greipum mér út
í sandinn, og ég setið eftir
með sárt ennið. Það er kann-
ske ekki óeðlileg aðstaða
konunnar, að vilja ekki bind-
ast fötluðum manni. En
hversvegna þá að láta lík-
lega, en snúa svo baki við
manni, þegar til alvörunnar
kemur? Það á ég óhægt með
að skilja. Hvers má ég vænta
í þessum efnum. Er hægt að
búast við að ég lendi í lukku-
pottinum á þessu eða næsta
ári og eignist góða konu og
heimili?
Ég óska eftir að fæðingar-
staður verði ekki birtur í
blaðinu.
Með fyrirfram þökk.
Birkir.
Svar til Birkis:
Þakka þér fyrir langt og
greinargott bréf, sem lýsti
erfiðum örlögum þínum. Það
er nú svo með þetta líf okk-
ar hér á jörðinni, að okkur
eru lagðar misþungar byrð-
ar á herðar og oft er því
þann veg farið, að þeir, sem
~ "2" S ' _
erfiðast eiga líkamlega, búa
yfir mikilli andagift. Svo
virðist mér vera um kort
þitt. Þessir jarðnesku erfið-
leikar koma eins og í köfl-
um með mismunandi tíma-
bilum, stundum gengur okk-
ur vel, en aðra stundina illa,
eftir því hvernig plánetuaf-
stöðurnar eru hverju sinni.
Það er auðsætt, að þegar í
fæðingarkortinu þínu býrðu
yfir lágri lífsorku og ekki
þurfti mikil áföll til að illa
færi. Þannig var því að
nokkru farið með sálarlíf
þitt, sem gefur til kynna til-
hneigingu til svartsýni, er
gæti leitt til mjög mikilla
óheillaverka í sambandi við
sjálfan þig. En ég bið þig
að minnast Þess, þegar dreg-
ur fyrir sólu í lífi þínu og
myrkur virðist grúfa hvar-
vetna, að dagur kemur á eft-
ir nótt, hversu svört sem hún
annars kann að virðast.
Bjartsýnin verður að vera
mannanna, jafnvel mitt i
lífsakkeri okkar dauðlegra
hamslausum ógöngum, því
það birtir ávallt upp að lok-
um, og þá kynni maður að
iðrast, ef ekki verður breytt
skynsamlega.
Þú ert undir mjög sterk-
um áhrifum Sporðdreka-
merkisins og Nautsmerkis-
ins, og muntu kannast við
margt, sem sagt er um þau
merki í almennum stjörnu-
spábókum. Hið rísandi merki
þitt, Sporðdrekinn, var 23°
þegar þú fæddist, og þar
liggur skýringin fyrir þrá
þinni til að eignast konu og
heimili, því að fólk, sem fætt
er hér, nær sjaldan miklum
árangri í lífinu án aðstoðar
uppörfandi og ástríkrar eig-
inkonu. Eiginkona mundi
vissulega gefa lífinu gildi
fyrir þig og þá mundi það,
sem í þér býr, leysast úr
læðingi og þú mundir njóta
þín. Hins vegar vildi ég einn-
ig segja þér, að í fæðingar-
korti þínu er Venus undir
mjög slæmum áhrifum, en
eins og alkunna er, táknar
hún ástina. Þegar þannig er
í pottinn búið, er ekki auð-
hlaupið að því að höndla ást-
argyðjuna, og hún reynist
manni löngum fallvölt, þótt
hún láti líklega, að manni
finnst. Fólk með þessari af-
stöðu ætti ekki að hugsa um
að giftast, því að allt of mik-
ið verður um erfiðleika, deil-
ur og vonbrigði. Á hinn bóg-
inn, hvað heilsunni viðvíkur,
held ég að þú ættir að verða
kominn á gott skrið eftir svo
sem eitt til tvö ár, þar sem
máninn er að ganga í gegn
um gráður hins rísandi merk-
is þíns, en það eykur mjög
lifsþrótt þinn.
FÁLKINN 35