Fálkinn - 31.05.1961, Blaðsíða 36

VALLARSTRÆTI 4
REYKJAVÍK
SÍMI 11733.
CITY HOTEL
RÁNARGÖTU 4 A
REYKJAVÍK
-J<\oSeli(^t, Uollcjt, (Jentrait.
CJclýrt, róíecjt, [ mlHœncun.
HÓTEL BORG
REYKJAVÍK
Fyrsta flokks þjónusta.
Elzta og stærsta gistihús landsins.
Islenzkir réttir ávallt á borðum. Bar. Dans.
HÓTEL BORG
REYKJAVÍK
Hótel Skjaldbreið
Gisting -— Veitingar
Fyrsta flokks þjónusta.
Hótel Skjaldbreið
Reykjavík . Sími 24153
RÖÐriL
VinsæSasíi skemmtistaður Reykjavíkur.
Dans. Þekktir skemirtikraftar.
RÖÐ1ILL
Skipholti 19
Reykjavík
þennan frið. Lækir runnu um lyng-
rindana með ljúfum niði, í stráunum
hvíslaði þýður blær. Engin orð geta
lýst stemningu þessa sumarheims há-
fjallanna. Það var eins og öll viðhorf
lífsins breyttust, — hugurinn kyrrðist.
Ég hafði skilizt frá félögum mínum
og reikaði einn um auðnina. Ég fann
að hún talaði til mín mildum rómi, og
þótt ég skildi hana ekki gerla, vissi
ég að hún unni mér alls góðs. Ég sett-
ist niður og reyndi að komast í sam-
band við hana með hugleiðslu. En eld-
fornir hljómar, mér þó nýstárlegir, trufl-
uðu mig. Það voru köll selstúlknanna,
er þær tóku að lokka kýrnar heim í
síðdegiskyrrðinni: •— „Kom kyra! —
kom ky-r-a“. Þannig hefur þetta kall
hljómað um hálendið kvöld eftir kvöld
á hverju sumri frá örófi alda. Löngu
horfnar formæður mínar hafa staðið
þarna á seljahólnum og kallað á kýrn-
ar sínar, áður en ísland byggðist.
Þegar ég kom heim að Víkurseli aft-
ur, var verið að mjólka. Ég settist hja
Ingibjörgu Mo, sem þá var seytján ára
og gullfalleg, en er nú mikilfengleg stór-
bóndakona í Harðangri. Við töluðum
um seljabúskapinn, og hún reyndi að
kenna mér að mjólka. Það gekk ekki
vel, — við hlógum svo mikið, að belj-
an móðgaðist og gaf mér utan undir
með halanum. Síðan hef ég aldrei iðk-
að þá list. Systir Ingibjargar, fimm ára
telpukorn, skreið upp í fangið á mér
og vild fá sögu. Hún kenndi mér vísu
þessa:
Eg og du
og me to
meg sigla i ein tresko
treskoen hvelva
og me datt i elva.
Ég sagði henni sögu frá íslandi. Aðr-
ir krakkar komu til að hlusta, og smám
saman safnaðist fullorðna fólkið einnig
í kringum okkur. Ég sagði því sögur
frá landinu, sem hafði alið mig. Rökk-
ur færðist yfir, dögg tók að falla, ang-
an af fjallendi og jórtrandi kúm barst
vitum okkar og reykjarilmur af þurrum
bjarkarviði. Á hvolnum fyrir ofan voru
seljakofarnir, lág bjálkahús með torf-
þökum. Við vorum stödd í meira en átta
hundruð metra hæð yfir sjávarmáli,
en þó var nóttin hlý.
„KomiS þið nú að borða,“ sagði falleg-
asta systir Jakobs og Lars. Hún tók
í hönd mér og við leiddumst heim í
selið. Þar beið okkar kvöldverðarborð-
ið hlaðið góðmeti. Eldur brann á arni,
og fyrir utan opnar dyrnar var dul-
magnað rökkur fjallanæturinnar.
Jakob leit til mín brosandi og sagði:
„Ég vona, að þér leiðist ekki, íslend-
ingur? Mér þætti vænt um, ef þú gætir
minnzt þess með ánægju að hafa kom-
ið í Vík og Víkursel."
Ég hef vissulega jafnan minnzt þess
með gleði. Og þótt ég kæmi þangað
aldrei aftur, er minningin um þessa
dýrðardaga vesturnorska sumarsins
einn þeirra fjársjóða, sem ekki er hægt
að ræna mig.
36
FALKINN